สามชาติภพ รักนิรันดร์

สามชาติภพ รักนิรันดร์

ท่านเคยรักใครสักคนหรือไม่

ท่านเคยแค้นใครสักคนหรือไม่

"เขา"หนึ่งในเทพบรรพการ เทพอัคคี เทพที่เหล่าเซียนล้วนต่างให้ความเคารพ เก่งกาจ เชียวชาญในทุกด้าน อีกทั้งยังมีรูปโฉมงดงามราวภาพวาด เทพเซียนต่างเลื่องลือความงาม ว่างามที่สุดใน 8 ดินแดน 4 มหาสมุทร

"นาง"เป็นแค่เซียนน้อยแสนต่ำต้อย ที่เทพจันทราเสกขึ้นมาจากดอกบัวสีขาวริมสระในวังจันทราเท่านั้น

ผิดด้วยหรือที่นางจะมีความรัก ผิดด้วยหรือที่นางจะรักเขา เขาไม่ผิดที่ไม่รักนาง นางเองก็ไม่ผิดที่รักเขา แต่เหตุใดเล่าถึงเป็นนางที่ต้องมาทนแบกรับความเจ็บปวดเช่นนี้

เขาคือคนที่มาสอนให้ดอกบัวไร้รักเช่นนางมีความรู้สึก มีความรัก สำหรับนางแล้ว นางยอมสละทุกอย่างเพื่อเขาได้ นางไม่เคยต้องการสิ่งใด ไม่เคยต้องการครอบครองเขา นางต้องการแค่เพียงอยากอยู่ข้างๆเขา คอยเฝ้ามองดูอยู่ห่างๆ ได้รักเขา ได้ปกป้องเขาเพียงเท่านั้น แต่ในเมื่อเขาต้องการให้นางไป นางก็จะไป......

ความรักของมนุษย์ยากเย็นและซับซ้อนนัก ความรักของเทพเซียนอย่างนางและเขากลับยุ่งยากเสียกว่า

เมื่อเป็นเทพ นางไม่อาจลืมเลือนเขา ไม่อาจเลิกรักเขาได้ เช่นนั้นนางจะขอเป็นแค่มนุษย์ธรรมดา ยอมเวียนไหว้ตายเกิด เป็นมนุษย์ธรรมดาที่จะได้ดื่มน้ำแกงเมิ่งผอ* ลืมเลือนคนผู้นั้นทุกๆชาติไป

รักมากกว่าชีวิตตนเอง รักมากกว่าจะขอพานพบ มิได้โกรธ มิได้เกลียด แต่ไม่อาจให้อภัย นางไม่อาจอภัยให้เขาได้ และยิ่งไม่อาจให้อภัยตัวเองได้ เรื่องระหว่างเรา ให้มันจบที่นาง.....

ฮ่าวหยาง 昊阳

(ฮ่าว ท้องฟ้า,กว้างใหญไพศาล/หยาง ดวงอาทิตย์,ความงดงามของบุรุษ)

"ชีวิตของเจ้าเป็นของข้า ข้าไม่อนุญาตให้เจ้าตาย เจ้าก็ตายไม่ได้"

"ต่อให้เจ้าจะหายไปจากข้า ข้าจะติดตามเจ้าไปทุกชาติภพ รักเจ้าไปทุกชาติภพ เป็นของเจ้าเพียงผู้เดียวไปทุกชาติภพ"

อินหยวน 姻缘

(บุพเพวาสนา)

"ท่านไม่รู้หรอกว่า การแอบรักข้างเดียวมันเจ็บแค่ไหน"

"ข้าไม่โทษท่านที่ไม่รักข้า เป็นข้าที่ผิดที่ไปรักท่านเอง ข้าไม่ขอสิ่งใด ข้าเพียงปราถนาให้ท่านมีความสุข และจากนี้ไปขออย่าได้พานพบกันอีกเลย"

เยียนหราน 嫣然

(งดงาม,มีเสน่ห์)

"ฮ่าวหยาง เป็นของข้าเขารักข้า ไม่มีข้าเขาก็ไม่มีวันรักเจ้า"

ชาติภพแรกเป็นถึงเทพเซียนบนชั้นฟ้า ไร้วาสนามิอาจเคียงข้าง "นาง" ตัดใจ ตัดทุกความรู้สึก สละสิ้นทุกอย่าง ลงมาเกิดแดนมนุษย์ ยอมละทิ้งซึ่งชีวิตนิรันดร์ เพียงเพื่อจะไม่ต้องพานพบเขา

"เขา" กว่าจะประจักษ์ในรักนั้น ก็ได้เสียนางไปตลอดกาล เขาจึงละทิ้งซึงชีวิตนิรัดร์ เพื่อตามหาตามหานาง ชดใช้ให้นาง รักนาง ทุกชาติไป

ชาติภพที่สอง "นาง" จรจากเขามา เมื่อหัวใจหล่นหาย ก็จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องออกตามหา ชาติภพนี้เขาจะไม่พลาดอีกเป็นครั้งที่ 2 เขาจะรักนาง ปกป้องนาง ทำให้นางมีความสุข

แผ่นดินกว้างใหญ่ "เขา" เลือกไม่ดื่มน้ำแกงเมิ่งผอ ขอจดจำนาง ตามติดนางไปยังแดนมนุษย์ เกิดเป็นรัชทายาทแห่งแคว้นเหนือ

ส่วนนาง"นาง" เป็นแค่ขอทานน้อยผู้ต่ำต้อย โชคชะตาอันโหดร้าย สวรรค์！เหตุใดจึงไม่ปรานีนางบ้าง

ชาติภพที่ 3 วัฎจักรการเวียนว่ายตายเกิด นำพาเขาและนางสู่ยุคปัจจุบัน "เขา" นักศึกษาคณะแพทยศาสตร์ไฟแรง  ฉลาด หล่อ รวย มากความสามารถ

"เธอ" สาวน้อยลูกครึ่งไทย-จีน นักศึกษามนุษยศาสตร์ เอกภาษาจีน

อินหยวน เอ๋ย อินหยวน วาสนาตื้นเขินมิอาจเคียงคู่ถึงสองชาติภพ เขาจะเปลี่ยนหัวใจนาง แล้ววาดเขียนวาสนาใหม่ ให้ได้เคียงคู่นางเฉกเช่นยวนยางได้หรือไม่..........

*น้ำแกงเมิ่งผอ คือน้ำที่ดื่มแล้วจะลบความทรงจำทั้งหมด มักจะให้ดื่มตอนที่คนกำลังจะไปเกิดในอีกชาติหนึ่ง

...................................................................

นิยายเรื่องนี้ เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ไม่อิงประว้ติศาสตร์ใดๆทั้งสิ้น ไม่อิงเรื่องราวประวัติของเทพเซียนจีนทั้งสิ้น ผู้เขียน เขียนเรื่องโดยนำเรื่องราวของเทพจีนมาดัดแปลงให้เข้ากับเนื้อเรื่องเท่านั้น บางส่วนอิงมา และบางส่วนเกิดจากการสร้างและจินตการของผู้เขียนเอง ผู้เขียนอาจไม่ได้รู้เรื่อราวของเทพเซียนจีน แต่จะพยายามหาข้อมูลจริง และสอดแทรกให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ค่ะ หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยทุกท่านล่วงหน้าด้วยนะคะ

อ่านเพื่อบันเทิงเท่านั้นนะคะ

ปล.ผู้เขียนอาจไม่ว่างมาลงให้บ่อยนะคะ เพราะกำลังเรียน ถ้าช่วงไหนว่างก็จะพยายามมาอัพให้ตลอดนะคะ...

ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน เข้ามาสนับสนุนนะคะ

อย่าลืมเม้นต์กันด้วยนะ  1 เมนต์ 1 กำลังใจค่ะ