พวกคุณน่ะเป็นของผม 20+ #ฮาเร็มเนกอยา [IZONE]

เก้า ชลกนก

"นี่มันอะไรเนี่ย ทำไมจู่ๆฉันถึงกลายเป็นผู้ชายล่ะเนี่ย!"

ในวันนึงที่ฉันล้มป่วยลงต้องมานอนโรงพยาบาลตลอดระยะเวลา 2 ปี

จนในเวลาที่ฉันหลับตาลงนั้นก็มีแสงสีขาวทอดยาวมาทางฉัน

มันก็ทำให้ฉันคิดได้ว่านี่คงใกล้ถึงวาระสุดท้ายของชีวิตฉันแล้วสินะ

มีเสียงเรียกฉันจากอีกฝั่งของทางแสงสว่างนั้น

มันคงถึงเวลาที่ฉันต้องไปแล้ว

และในที่สุดฉันก็ได้ก้าวเดินไปในยังทางแสงสว่างข้างหน้าที่รอฉันอยู่

และหลังจากนั้นทุกอย่างก็มืดลงไป..

ทุกอย่างอบอุ่นและนุ่มนวลจนแทบอยากจะดิ่งลงไปกับความมืดนั้น

ไม่หวนกลับมายังตอนที่ยังทรมานกับความเจ็บปวดจากการอาการป่วย

ในขณะที่ฉันกำลังเคลิ้บเคลิ้มได้ไม่นาน ความเจ็บปวดก็เข้ามาแทนที่

ราวกับมีอะไรบางอย่างดึงกระชากไปข้างหน้า

มันเจ็บปวดทรมานจนร่างกายกระตุกด้วยความช็อค

.

.

ฉันลืมตาสะดุ้งตัวขึ้นมาด้วยความตกใจ

เมื่อมองไปรอบๆแล้วก็พบว่า

ตัวเองก็ยังคงอยู่ในห้องของโรงพยาบาลเฉกเช่นเดิม

นั่นแสดงว่าที่รู้สึกไปนั้นเป็นความฝันงั้นหรอ

แต่ความเจ็บปวดตอนที่ฝันเหล่านั้นยังคงอยู่ไม่เลือนลาง

ฉันคงจะเหนื่อยมากเกินไป

แต่พอเมื่อเข้าห้องน้ำจะไปล้างหน้าเพื่อทำให้ตัวเองใจเย็นลงซักหน่อย

แต่พอเงยหน้าขึ้นมาส่องกระจกดูใบหน้าตัวเองก็แทบช็อค

เมื่อเงาที่สะท้อนออกมาไม่ใช่เธอที่เป็นผู้หญิงผู้เลอโฉม

แต่กลับกลายเป็นหนุ่มรูปงามสะท้อนออกมาแทน

และเธอก็ไม่สามารถเก็บความตกใจเอาไว้ได้อีกต่อไป

จนถึงต้องกับกรีดร้องเสียงอันทุ้มเสน่ห์ออกมาอย่างตกใจ

"นี่มันอะไรกันเนี่ย!!!"

บุคคลในภาพเป็นเพียงต้นแบบของตัวละครเท่านั้น

ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับนิยายทั้งสิ้น

และไม่ได้มีความเจตนาในการจะสร้างความเสียหายแก่อิมเมจที่ใช้แต่อย่างใด

ทั้งหมดที่แต่งก็เพื่อความบันเทิงเท่านั้น

เสพนิยายอย่างมีวิจารณญาณนะคะ