ความใฝ่ฝันของฉัน "โสรยา แซ่ซือ " คือการมีลูกเป็นของตัวเองโดยไม่มีสามีให้คอยดูแลหรือรำคาญใจเพราะฉันมีเงินนนนน เงินคือพระเจ้า*-* ว้าว แต่ไหงสวรรค์กลั่นแกล้งให้ฉันต้องมาอยู่ในที่ต่างภพต่างแดนด้วยย
ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าโลกหมุนติ้วๆๆๆสามร้อยหกสิบองศาเลยความรู้สึกเท่าที่จำได้คือ ฉันอยู่โรงพยาบาลกำลังจะไปฉีดน้ำเชื้ออสุจิเพื่อที่จะให้ตนเองตั้งครรภ์โดยไม่ต้องมีสามีให้ต้องคอยรำคาญใจและฉันก็จะใช้ชีวิต และเงินที่ฉันหามาได้อย่างสบายใจ แต่ฉันอยู่ในห้องพยาบาลนี่น่า ทำไมมันมืดจังเลยล่ะ ทางออกอยู่ไหนเนี้ย ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น สิ่งแรกที่ฉันมองเห็นคือผ้าม่านลอบเตียงที่ฉันนอนเป็นลายผีเสื้อสีฟ้า ฉันคลำๆเตียงดูรู้สึกจะเป็นเตียงไม้และปูรองด้วยผ้าที่นุ่ม นอนแล้วก็ไม่ปวดหลังเท่าไหร่ นี้มันคือสิทธิพิเศษหลังจากมาใช้บริการของโรงพยาบาลที่ปักกิ่งหรือเปล่าน่ะ แต่เอ๊ะ! ชุดที่ฉันใส่ทำไมเป็นชุดสีขาวเหมือนชุดนอนในซีรีย์จีนเลยล่ะเนี้ย ชุดนอนของจีนโบราณหรอ มีเสื้อแขนยาวสีขาวที่ผูกปมทับไปมาและกางเกงผ้าเนื้อบางขายาวสีขาว ก็สวยดีเป็นสีสงบทำให้ผ่อนคลายตา ช่างเข้ากับบรรยากาศนุ่งขาวห่มขาวเพื่อปฏิบัติธรรมจริงๆเลย โอ้ พิเศษจริงๆ เห้ย!!!!!! ทำไมผมยาวแบบนี้ล่ะยาวถึงตูดเลยหรอ แขน แขนเล็กจัง สะโพกมันเล็กลง กระจก กระจกอยู่ไหน ฉันกระวีกระวาด หากระจกเพื่อจะส่งดูรูปร่างตนเองแต่แล้วมันไม่ใช่รูปร่างของฉันเลย นี่มันหน้าฉันเด็กลงไม่ใช่สิร่างนี้ต่างหากพึ่งจะเข้าสู่วัยรุ่นสาว ●︿● หรือวิญญาณจะย้อนมาภพอื่น ไม่น่ะมันคือเรื่องไสยศาสตร์หรือเปล่า หรือฉันตายแล้ว ฉันยืนจมอยู่กับความคิดของตนเองอยู่นานสองนานแล้วฉันก็ตัดสินใจเดินออกไปข้างนอก ธรรมชาติ อากาศบริสุทธิ์ โอ้ยแบบนี้ก็ดี ฉันคงจะต้องอยู่ต่อไปหรอ แล้วฉันจะอยู่ต่อไปได้ยังไง แล้วครอบครัวฉันล่ะครอบครัวที่นู้น พ่อและแม่ สัตว์เลี้ยงของฉันเบี๊ยดดรากอนสุดเชื่องและแสนรู้ของฉันและอีกมายมากที่ฉันยังไม่ทำ การเงินก็ยังไม่ได้ใช้ หามาไว้เยอะแต่ไม่ได้ใช้ ลูกล่ะยังไม่เคยมีเลย ม่ายยยยยยยยย สวรรค์เบื้องบนช่างไม่ยุติธรรมเลย ฉันทำบุญตอนเช้าทุกวันน่ะ
Guest
