ฤทธิ์รักไร้เดียงสา

เพื่อทดแทนบุญคุณของผู้ที่อุปการะเลี้ยงดู นาราจึงตัดสินใจยอมแต่งงานกับอดีตพี่ชายข้างบ้าน ยอมเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย ยอมทิ้งชีวิตในเมืองหลวงกลายมาเป็นสาวชาวเกาะ หวังจะเริ่มต้นชีวิตเรียบง่ายกับผู้ชายที่เธอเคยหลงรักตั้งแต่วัยเยาว์ ผู้ชายที่มีรอยยิ้มอบอุ่นอ่อนโยนที่ไม่น่าเชื่อเลยว่าเธอจะได้เขามาเป็นสามี 

"ยินดีต้อนรับสู่เกาะเภาอย่างเป็นทางการนะ ถ้ามีอะไรขาดเหลือ บอกได้เลยค่ะ" อาชาเอ่ยกับผู้หญิงที่เพิ่งได้ชื่อว่าเป็นภรรยาอย่างถูกต้องตามกฎหมาย แม้ไม่มีพิธีวิวาห์ ไม่มีการเฉลิมฉลองใดๆ นอกจากการจดทะเบียนสมรส แต่เธอก็คือเมียของเขาอยู่ดี 

"ค่ะ" นาราพยักหน้ารับตามประสาคนว่าง่าย 

"นี่ก็ดึกมากแล้ว ลูกหนูไปอาบน้ำเถอะ" ชายหนุ่มเรียกเธอด้วยชื่อเล่นอย่างสนิทสนม 

ตรงกันข้าม…นาราไม่รู้สึกอย่างนั้นเลย เท่าที่ได้อยู่ใกล้ชิดกันมา เธอคิดว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายคนเดิมที่เธอเคยรู้จัก อาชาคนเดิมผิวขาวสะอาด รูปร่างสูงโปร่งได้สัดส่วน แต่คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าตอนนี้ ผิวคล้ำแดดเป็นสีแทน รูปร่างกำยำใหญ่โตเต็มไปด้วยมัดกล้าม ตัวของเขาใหญ่และหนาขึ้นมากเสียจนเธอหวาดกลัว แล้วไหนจะหนวดเครารกๆ นั่นอีก ดูราวกับคนป่าก็ไม่ปาน 

"ค่ะ" 

"อาบเสร็จก็มานอนให้พี่กอด ให้พี่ชื่นใจให้หายอยาก" 

ค่ะ..." หญิงสาวเผลอหลุดปากรับคำด้วยความเคยชิน "คะ!? เมื่อกี้คุณอาชาว่าอะไรนะคะ" ก่อนจะรีบถามซ้ำอย่างไม่แน่ใจ เมื่อทบทวนคำพูดของเขาเสียใหม่ ดวงตากลมโตฉายแววตื่นตระหนก อาชาอยากหัวเราะ แต่เรื่องที่เขาเอ่ยถึงมันจริงจังเกินกว่าจะทำแบบนั้นได้ 

"ก็ตามที่พูดนั่นแหละ ผัวจะกอดเมีย จะชื่นใจเมีย จะทำหน้าที่ของผัวให้สมบูรณ์ ลูกหนูไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนี่" ไม่น่าเชื่อว่าคำพูดง่ายดายพวกนี้จะออกมาจากปากเขา ปากของคนที่ดูนิ่งขรึมมาได้เกือบตลอดทั้งวัน ดวงตาที่เคยสงบนิ่งไร้ความรู้สึก บัดนี้เต็มไปด้วยกระแสสวาทยามจ้องมองเธอ 

"เอ่อ คือฉัน..." 

"การแทนตัวว่าฉันกับผัว แล้วก็เรียกผัวว่าคุณ มันห่างเหินเกินไป ต่อไปอย่าให้พี่ได้ยินอีกนะ” อาชาตัดบท มือหนาปลดกระดุมออกจากรังดุมทีละเม็ด เผยให้เห็นอกกว้างกำยำที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามงดงาม “ไปอาบน้ำได้แล้วไป หรือจะไม่ต้องอาบดี เพราะยืนอยู่ห่างกันขนาดนี้ พี่ยังได้กลิ่นหอมจากตัวลูกหนูชัดเจนเลยทีเดียว" เมื่อคนพูดขยับเข้ามาใกล้ ทำท่าจะยื่นหน้าเขามาสูดกลิ่นหอมจากซอกคอขาวผ่อง นาราก็ถอยกรูดโดยอัตโนมัติ 

“พี่เอื้อ...” เสียงเล็กได้แต่พึมพำเรียกชื่อเขา ราวกับกำลังหาเสียงของตัวเองไม่เจอ 

“ไว้เรียกแบบนี้ตอนที่เรากำลังเข้าด้ายเข้าเข็มนะ นุ่มนวล...เร้าใจดี” ว่าแล้วชายหนุ่มก็โน้มใบหน้าลงจุมพิตมัดจำที่ข้างแก้มนุ่มนิ่ม หนวดเคราที่ไม่เคยใส่ใจจะโกนทำให้เขานึกสงสารเนื้อนวล คงไม่ดีแน่ถ้าปล่อยให้มันทิ่มแทงกวนใจผิวสวยๆ ของเมียเข้า เห็นทีคงต้องโกนหนวดออกให้เกลี้ยงในคืนนี้เสียแล้ว 

นิยายเรื่องนี้

วันและเวลาที่อัพไม่แน่นอนค่ะ

เพราะแต่งไปและอัพไปด้วย

แต่จะพยายามอัพให้ได้สัปดาห์ละ 2-3 ตอน

นักอ่านที่น่ารักท่านใดผ่านเข้ามา กดบันทึกเป็นเรื่องโปรดและคอมเม้นต์ติชมได้นะคะ

ขอกำลังใจให้คุณแม่ลูกแฝดด้วยค่า เหนื่อยเหลือเกิน 555+

ฝากกดไลค์เพจด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

https://www.facebook.com/ainzyintupa