00.00 น.
ผมเดินตรงไปที่ห้องครัวพร้อมกับหยิบน้ำขึ้นมาดื่มเพื่อดับกระหาย เนื่องจากผมขี้เกียจเปิดไฟในห้อง มันจึงทำให้บรรยากาศภายในห้องครัวออกจะมืดไปเล็กน้อยมีเพียงแสงสลัวๆจากดวงจันทร์ที่ส่องมาทางช่องหน้าต่างที่เปิดไว้ และแน่นอนว่าวิสัยทรรศ์ในการมองเห็นของผมก็แทบจะเข้าขั้นวิกฤต ผมมองไปทางนาฬิกาดิจิตอลที่ติดไว้เหนือตู้เย็นพลางถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ถ้านับเวลาตอนนี้ก็นับเป็นเช้าวันใหม่แล้วสินะ อืมมม งั้นวันนี้ก็เป็นวันที่ผมอายุครบ 19 ปี พอดีนั่นสิ ใช่ผมว่าทุกคนคงเข้าใจว่าผมจะสื่ออะไร วันนี้คือวันเกิดของผมยังไงล่ะ
หลายๆคนคงตื่นเต้นกับวันเกิดของตน แต่ว่านะยังไงก็ไม่ใช่ผมแน่ๆที่จะดีใจกับวันนี้นั่นเพราะว่า...
โครม!
หลังจากสะดุ้งกับเสียงที่ได้ยิน ผมพยายามเพ่งไปในความมืดเพื่อมองหาต้นตอของเสียงจนในที่สุดผมก็เจอกับบางสิ่งที่กำลังขยับอยู่ในความมืดก่อนจะต้องตกใจเมื่อสิ่งสิ่งนั้นคือเงาของคนปริศนา ร่างของบุคคลปริศนาค่อยๆลุกขึ้นยืนก่อนจะก้าวมาทางผมอย่างช้าๆ ร่างกายผมสั่นเล็กน้อยด้วยความหวาดกลัว ทว่าในใจกลับรู้สึกตื่นเต้นอย่างประหลาด
ในวินาทีถัดมาอุณภูมิรอบๆตัวผม ก็ลดต่ำลงจนรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่ชายตนนั้นมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม
"คุณเป็นใครกัน...."ผมเอ่ยถามคนตรงหน้าอย่างหวาดๆ
"ผ...."เสียงทุ้มว่าเสียงแผ่วราวกับกระซิบ
"หื้อ??"
"ผ..."
"อย่าบอกนะว่าคุณเป็น...o_O"
"ผี!"
เหตุผลที่ผมเกลียดวันเกิดเพราะ...พอถึงวันเกิดทีไรผมต้องซวยทุกทียังไงล่ะ!!! นี่มันคือไรก๊านนนนนน!!!!!
หลังจากนี้ชีวิตผมคงน่าปวดหัวขึ้นเป็นกองเลยแหละ+_+
SShhk : อรั้ยยยย!!! น...ในที่สุดก็ได้เขียนนิยายจนได้ แต่...มันจะจบมั้ยนะ
ชั่งมันเถอะๆๆ เอาเป็นว่าจากนี้ฝากเรื่องนี้ด้วยนะจ้ะ//เดินออกจากฉากแบบนางงาม
ปล.นิยายจะมีความมึนๆเด๋อๆตามสไตล์ไรท์นะตัว55555
Guest
