หนี้รัก

=br=

"พลั่ก" ร่างเล็กล้มตัวลงตามแรงผลักมหาสารจากป้าใจร้ายมันแรงเสียจนเขาเจ็บสะโพกไปหมดให้ทายอีกไม่นานมันคงต้องขึ้นสีช้ำแน่ๆ

"ฉันเอามันมาขัดดอก ว่าไงล่ะพอจะขัดดอกได้มั้ย"

"ฮ่าๆ นี่แกอับจนหนทางจนต้องเอาหลานมาขัดดอกเลยหรือวะอีแย้ม ตลกสิ้นดี"

เขาอยากจะขำเสียจริงๆ คนอะไรขนาดลูกหลานตัวเองยังเอามาขัดดอกได้ หมามันยังรักลูกของตัวเองแล้วทำไมนังป้าใจร้ายคนนี้ถึงไม่ได้ครึ่งของสัตว์เดรัจฉานกันนะ ขนาดเขาเองอยู่วงการโสโครกนี้มาก็นานพึ่งจะมาเห็นคนขายลูกหลานกินนี่แหละมันช่างน่าสมเพชดีจริงๆ

"แล้วตกลงว่าไงจะเอาหรือไม่เอาถ้าเสี่ยไม่เอาฉันก็ไม่มีอะไรจะให้แล้วนะบ้านฉันเสี่ยก็ยึดไปแล้วนี่"

"หลานแกตัวเล็กแค่นี้มันจะไปทำอะไรได้วะ บ่อนก็ไม่ได้คาสิโนก็ไม่ได้ยิ่งในสนามแข่งยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย"

"เสี่ยจะเอามันไปเป็นคนใช้ในบ้านก็ได้นะไอ้'ข้าว'มันทำงานบ้านเป็น"

เขาได้แต่ขำในใจนังนี่เห็นเขาเป็นคนยังไงกันทุกวันนี้ที่คฤหาสน์ของเขาคนใช้ที่นั่นก็แทบจะเดินเหยียบกันแล้ว แล้วนี่อะไรจะให้เขาเอาหลานมันมาเพิ่มอีกคนเรอะดีไม่ดีเอาเข้าไปได้ถูกคนสวนข่มขืนตายห่าก่อนได้ทำงานกันพอดีแต่จะทำไงได้รับคนใช้เพิ่มมาอีกคนนึงมันก็ไม่ได้เสียหายอะไรดีกว่าไม่ได้อะไรมาเลย

''เออกูตกลงต่อไปนี้ไอ้เด็กคนนี้เป็นคนของกูอย่างสมบูรณ์แบบแล้วมึงจะมาทวงคืนทีหลังไม่ได้แล้วนะ"

"ฉันไม่คิอจะเอาตัวภาระแบบมันคืนหรอกเสี่ยวางใจได้"

"ฮ่าๆมึงนี่มันเลวได้ใจกูจริงๆเลย เอาล่ะมึงได้ยินที่ป้าเอ็งพูดแล้วใช่มั้ยต่อไปนี้มึงต้องทำงานใช้หนี้แทนป้ามึงห้ามหนีห้ามตายเข้าใจมั้ย"

"เข้าใจครับ"

ต่อไปนี้ชีวิตของเราจะเป็นยังไงต่อไปนะแม้แต่ตายก็ห้ามตายชีวิตนี้ยังเป็นของเราอยู่มั้ยได้แต่คิดและกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลเพราะไม่อยากจะแสดงความอ่อนแอของตัวเองให้คนอื่นได้รับรู้ต่อให้เจ็บปางตายก็จะไม่ร้องไห้ออกมา……

=br=



=br=

สวัสดีค่าแบมบูนะคะเราเป็นนักเขียนมือใหม่ภาษาอาจจะไม่ค่อยดีมากยังไงสามารถคอมเม้นติชมได้นะคะสุดท้ายนี้ขอฝากนินยายหนี้รักไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกคนด้วยนะคะขอบคุณมากๆค่าา🙏💕