ทะลุมิติรามเกียรติ์

‘นิ!! ยัยตัวประหลาด นี่ที่นั่งของพวกฉัน’

เด็กชายกลุ่มหนึ่งกล่าวเสียงดังใส่

‘ธัญธร’

เด็กสาวตาสองสี ที่กำลังนั่งอ่านหนังสือ

รามเกียรติ์

อยู่บนโต๊ะไม้หินอ่อนในบ้านเด็กกำพร้าที่เธออาศัยอยู่

“ฉันไม่ใช่ตัวประหลาดนะ!”

ธัญธรตอบกลับไปด้วยความโมโห

‘หึ! ทำไมจะไม่ใช่ ถ้าเธอไม่ใช่ตัวประหลาด ก็เป็นปีศาจงั้นสิ เนอะพวกเรา๕๕๕’

‘ใช่แล้วลูกพี่๕๕๕’

กลุ่มเด็กผู้ชายหัวเราะกันใหญ่

ด้วยความโมโหและเสียใจปะปนกันจึงทำให้เด็กสาววิ่งออกมาจากกลุ่มเด็กพวกนั้น ไปนั่งเศร้าในห้องของเธอ

ปีศาจบ้างแหละ ตัวประหลาดบ้างแหละ จะอะไรกันนักหนา ไอ้ตาเฮงซวยเอ้ยยย “ฮื่อ.....อึก”

“อยากออกไปจากโลกบ้าๆนี้จัง”

-ได้สิ ตามที่เจ้าปรารถนา

เจ้าจะได้ออกไปจากโลกนี้

ฝากรามเกียรติ์ด้วยนะ

ธัญธร -