ลำนำน้ำค้าง ดอกไม้ผลิบานในฤดูกาลที่ผันเปลี่ยน

จีน

จบ ลำนำน้ำค้าง ดอกไม้ผลิบานในฤดูกาลที่ผันเปลี่ยน

ลำนำน้ำค้าง ดอกไม้ผลิบานในฤดูกาลที่ผันเปลี่ยน

เพลงมีนา

จีน

26
ตอน
158K
เข้าชม
412
ถูกใจ
76
ความคิดเห็น
997
เพิ่มลงคลัง

 

  บทนำ

ร่างเล็กของเด็กหญิงวัยแปดขวบถูกฉุดกระชากอย่างแรงจนแขนเสื้อของเด็กหญิงขาด เด็กหญิงตัวน้อยหวีดร้องสุดเสียง พยายามสะบัดแขนขาที่ถูกเกาะกุมด้วยชายร่างใหญ่หลายคนที่ล้อมตัวนางอยู่  เด็กหญิงสู้แรงชายเหล่านั้นไม่ได้ ร่างของนางถูกยกขึ้นเหนือพื้นแขนสองข้าง ขาสองข้างถูกมือสกปรกจับยกขึ้น   แม้น้ำตาไหลอาบแก้มแต่นางยังมองเห็นเปลวเพลิง ผู้คนที่ถูกฆ่าอย่างเหี้ยมโหด บนพื้นนองไปด้วยเลือดสีแดงสด ท้องฟ้าถูกย้อมด้วยสีแดงของเปลวเพลิง

เด็กหญิงหวีดร้องจนเจ็บคอไปหมด ราวกับมีเลือดผสมน้ำลาย เสียงหัวเราะราวกับคนเสียสติดังขึ้นเคล้าเสียงร้องแห่งความเจ็บปวด  หมู่บ้านตีนเขาที่เคยสงบสุข มีเสียงร้องเพลง ผู้คนมีแต่รอยยิ้มบนใบหน้า ทว่ายามนี้ หลายคนกระเสือกกระสนดิ้นรนหนีตาย บางกลายเป็นร่างไร้วิญญาณ เสียงหวีดร้องของหญิงสาว ร่างนั้นถูกกระแทกกระทั้น เสื้อผ้าหลุดรุย เปิดเปลือยทรวงอก ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาและคราบเลือด

ร่างเล็กถูกเหวี่ยงลงบนโต๊ะตัวหนึ่ง  เด็กหญิงเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าชายสองคนจับเรียวขาเล็กแยกออกจากกัน และอีกคนเดินเข้ามาตรงกลางหวางขาและกำลังปลดกางเกงของมันลง เด็กหญิงหวีดร้องจนกระอักโลหิตออกมา แต่พวกมันกลับหัวเราะราวกับนี่เป็นเรื่องสนุก  สองแขนของนางถูกตรึงไว้ พยายามใช้เรี่ยวแรงสุดท้ายสะบัดพันธนาการนี้ออก แต่นางทำไม่ได้ เด็กหญิงวัยแปดขวบได้แต่เบิกตากว้างมองชายที่กระชากเสื้อผ้าท่อนล่างของนางออก

นางจ้องดวงตาชายผู้นั้นเขม็ง ความหวาดกลัวทำให้นางไม่อาจคิดหาทางเอาตัวรอดได้  ทว่านางมองเลยไปด้านหลังของชายคนนั้น  แสงวาบหนึ่งผ่านมา ศีรษะของชายคนนั้นหลุดออกจากร่างอย่างรวดเร็ว เลือดสีสดพุ่งออกมา  คนที่เหลือยังยืนงุนงงกับร่างที่ไร้ศีรษะของสหาย   เลือดของคนชั่วกระเด็นใส่ใบหน้าของเด็กน้อย นางหลับตาเพราะเลือดเข้าตา เพียงแวบเดียวนางรู้สึกได้ว่าแขนขาเป็นอิสระ ไม่มีมือมาจับตรึงร่างนาง  เด็กหญิงรีบลืมตาขึ้น สิ่งที่เห็นคือร่างไร้ศีรษะของคนเหล่านั้น และบุรุษผู้อยู่หลังอาชาสีดำทมิฬ

ดวงตาคู่นั้นมีสีแดงราวกับโลหิต แววตาเยือกเย็น  ไม่แสดงถึงอารมณ์ความรู้สึกใด  อาภรณ์สีดำกลืนกินไปกับรัตติกาล มีเพียงกระบี่ในมือที่สีเงินที่หยาดโลหิตไหลย้อยลงพื้นดิน

“องค์ราชัน”

เสียงหนึ่งเรียกขึ้น ทำให้ดวงตาสีโลหิตคู่นั้นมีรอยเคลื่อนไหว  ชายผู้ที่เข้ามาใหม่ประสานมือค้อมศีรษะลงเบื้องหน้าชายบนหลังอาชา ทว่าเมื่อเห็นเด็กหญิงตัวนอนเสื้อผ้าหลุดรุยเปิดเผยผิวกาย ชายหนุ่มก็ใจสะท้านด้วยความเวทนา

บุรุษหลังอาชากระตุกบังเหียนในมือ ม้าหันหลังกลับ  ชายหนุ่มที่มาที่หลังกำลังจะก้าวเท้าตามไปแต่อดเหลียวมองเด็กหญิงตัวน้อยไม่ได้  เขาฝืนใจหันหลังเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เด็กหญิงก็เห็นเขาหมุนตัวหันกลับมาแล้วเดินเร็วๆ มาทางนาง  เด็กน้อยตัวแข็งขยับตัวไม่ได้แม้กระทั้งจะกะพริบตาก็ทำไม่ได้ ทว่าอีกฝ่ายปลดผ้าคลุมไหลออกแล้วคลี่คลุมร่างเล็ก  ช้อนตัวนางอุ้มแนบอกประหนึ่งนางเป็นลูกนกที่ผลัดตกจากรัง

เด็กหญิงซุกตัวในผ้าคลุมสีดำสนิท ปิดเปลือกตาและเฝ้าหวังว่าเมื่อลืมตาอีกครั้ง นางจะพบว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเพียงฝันร้ายเท่านั้น

.......................

ลำนำน้ำค้าง ดอกไม้ผลิบานในฤดูกาลที่ผันเปลี่ยน

ลมแม่น้ำ

www.mebmarket.com

ร่างเล็กของเด็กหญิงวัยแปดขวบถูกฉุดกระชากอย่างแรงจนแขนเสื้อขาดแขนขาที่ถูกเกาะกุมด้วยชายร่างใหญ่หลายคนที่ล้อมตัวนางอยู่ ร่างของนางถูกยกขึ้นเหนือพื้นแขนสองข้าง ขาสองข้างถูกมือสกปรกจับยกขึ้น  แม้น้ำตาไหลอาบแก้มแต่นางยังมองเห็นเปลวเพลิงผู้คนที่ถูกฆ่าอย่างเหี้ยมโหด บนพื้นนองไปด้วยเลือดสีแดงสด ท้องฟ้าถูกย้อมด้วยสีแดงของเปลวเพลิงแสงวาบหนึ่งผ่านมา ศีรษะของชายคนนั้นหลุดออกจากร่างอย่างรวดเร็ว เลือดสีสดพุ่งออกมาเลือดของคนชั่วกระเด็นใส่ใบหน้าของเด็กน้อย  เพียงแวบเดียวนางรู้สึกได้ว่าแขนขาเป็นอิสระ เด็กหญิงลืมตาขึ้น สิ่งที่เห็นคือร่างไร้ศีรษะของคนเหล่านั้น และบุรุษผู้อยู่หลังอาชาสีดำทมิฬ  ดวงตาคู่นั้นมีสีแดงราวกับโลหิต แววตาเยือกเย็น  ไม่แสดงถึงอารมณ์ความรู้สึกใด  อาภรณ์สีดำกลืนกินไปกับรัตติกาล มีเพียงกระบี่ในมือที่สีเงินที่หยาดโลหิตไหลย้อยลงพื้นดิน “ท่านจอมมาร”.....นับจากเหตุการณ์ในคืนนั้น ‘ซินหราน’ กลายเป็นสาวใช้ข้างกาย  ‘จอมมารเหิงหยางเซิง’นางเพียงหวังใช้ชีวิตแต่ละวันอย่างสงบในสถานที่ที่อันตรายที่สุด จากเด็กหญิงวัยแปดขวบสู่หญิงสาววัยสิบหก นางไม่รู้ตัวเลยว่าตนเองได้ยืนอยู่กลางใจบุรุษที่ได้ขึ้นชื่อว่าเหี้ยมโหดที่สุดในยุทธภพ .....“อย่าขยับตัวส่งเดช”คำสั่งเฉียบขาดดุจเดียวกับสั่งกองทัพมารของตน ทำให้นางหวาดกลัวจนแทบไม่กล้าหายใจ ปล่อยให้มือใหญ่ขยับสาบเสื้อของนางออก เผยผิวกายขาวเนียนที่มีเอี้ยมสีชมพูหวานบังดอกบัวคู่งามที่สะท้อนขึ้นลงเพราะหัวใจที่เต้นรัวเมื่ออยู่ภายใต้แสงสว่างกลางวันเช่นนี้ รอยช้ำจ้ำเลือดจึงเห็นเด่นชัด กับสตรีคนก่อน เขาไม่รู้และไม่สนใจว่าตนทิ้งร่องรอยใดไว้บาง แม้แลดูน่าสงสารแต่เขาหมายมั่นว่านี่คือรอยตีตราประทับที่นางจะไม่มีวันเป็นของชายใดได้อีกมิอาจมีใครแตะต้องนางได้อีก#นิยายรักจีนโบราณ

ลำนำน้ำค้าง ดอกไม้ผลิบานในฤดูกาลที่ผันเปลี่ยน

ลมแม่น้ำ

www.mebmarket.com

ร่างเล็กของเด็กหญิงวัยแปดขวบถูกฉุดกระชากอย่างแรงจนแขนเสื้อขาดแขนขาที่ถูกเกาะกุมด้วยชายร่างใหญ่หลายคนที่ล้อมตัวนางอยู่ ร่างของนางถูกยกขึ้นเหนือพื้นแขนสองข้าง ขาสองข้างถูกมือสกปรกจับยกขึ้น  แม้น้ำตาไหลอาบแก้มแต่นางยังมองเห็นเปลวเพลิงผู้คนที่ถูกฆ่าอย่างเหี้ยมโหด บนพื้นนองไปด้วยเลือดสีแดงสด ท้องฟ้าถูกย้อมด้วยสีแดงของเปลวเพลิงแสงวาบหนึ่งผ่านมา ศีรษะของชายคนนั้นหลุดออกจากร่างอย่างรวดเร็ว เลือดสีสดพุ่งออกมาเลือดของคนชั่วกระเด็นใส่ใบหน้าของเด็กน้อย  เพียงแวบเดียวนางรู้สึกได้ว่าแขนขาเป็นอิสระ เด็กหญิงลืมตาขึ้น สิ่งที่เห็นคือร่างไร้ศีรษะของคนเหล่านั้น และบุรุษผู้อยู่หลังอาชาสีดำทมิฬ  ดวงตาคู่นั้นมีสีแดงราวกับโลหิต แววตาเยือกเย็น  ไม่แสดงถึงอารมณ์ความรู้สึกใด  อาภรณ์สีดำกลืนกินไปกับรัตติกาล มีเพียงกระบี่ในมือที่สีเงินที่หยาดโลหิตไหลย้อยลงพื้นดิน “ท่านจอมมาร”.....นับจากเหตุการณ์ในคืนนั้น ‘ซินหราน’ กลายเป็นสาวใช้ข้างกาย  ‘จอมมารเหิงหยางเซิง’นางเพียงหวังใช้ชีวิตแต่ละวันอย่างสงบในสถานที่ที่อันตรายที่สุด จากเด็กหญิงวัยแปดขวบสู่หญิงสาววัยสิบหก นางไม่รู้ตัวเลยว่าตนเองได้ยืนอยู่กลางใจบุรุษที่ได้ขึ้นชื่อว่าเหี้ยมโหดที่สุดในยุทธภพ .....“อย่าขยับตัวส่งเดช”คำสั่งเฉียบขาดดุจเดียวกับสั่งกองทัพมารของตน ทำให้นางหวาดกลัวจนแทบไม่กล้าหายใจ ปล่อยให้มือใหญ่ขยับสาบเสื้อของนางออก เผยผิวกายขาวเนียนที่มีเอี้ยมสีชมพูหวานบังดอกบัวคู่งามที่สะท้อนขึ้นลงเพราะหัวใจที่เต้นรัวเมื่ออยู่ภายใต้แสงสว่างกลางวันเช่นนี้ รอยช้ำจ้ำเลือดจึงเห็นเด่นชัด กับสตรีคนก่อน เขาไม่รู้และไม่สนใจว่าตนทิ้งร่องรอยใดไว้บาง แม้แลดูน่าสงสารแต่เขาหมายมั่นว่านี่คือรอยตีตราประทับที่นางจะไม่มีวันเป็นของชายใดได้อีกมิอาจมีใครแตะต้องนางได้อีก#นิยายรักจีนโบราณ

ลำนำน้ำค้าง ดอกไม้ผลิบานในฤดูกาลที่ผันเปลี่ยน

ลมแม่น้ำ

www.mebmarket.com

ร่างเล็กของเด็กหญิงวัยแปดขวบถูกฉุดกระชากอย่างแรงจนแขนเสื้อขาดแขนขาที่ถูกเกาะกุมด้วยชายร่างใหญ่หลายคนที่ล้อมตัวนางอยู่ ร่างของนางถูกยกขึ้นเหนือพื้นแขนสองข้าง ขาสองข้างถูกมือสกปรกจับยกขึ้น  แม้น้ำตาไหลอาบแก้มแต่นางยังมองเห็นเปลวเพลิงผู้คนที่ถูกฆ่าอย่างเหี้ยมโหด บนพื้นนองไปด้วยเลือดสีแดงสด ท้องฟ้าถูกย้อมด้วยสีแดงของเปลวเพลิงแสงวาบหนึ่งผ่านมา ศีรษะของชายคนนั้นหลุดออกจากร่างอย่างรวดเร็ว เลือดสีสดพุ่งออกมาเลือดของคนชั่วกระเด็นใส่ใบหน้าของเด็กน้อย  เพียงแวบเดียวนางรู้สึกได้ว่าแขนขาเป็นอิสระ เด็กหญิงลืมตาขึ้น สิ่งที่เห็นคือร่างไร้ศีรษะของคนเหล่านั้น และบุรุษผู้อยู่หลังอาชาสีดำทมิฬ  ดวงตาคู่นั้นมีสีแดงราวกับโลหิต แววตาเยือกเย็น  ไม่แสดงถึงอารมณ์ความรู้สึกใด  อาภรณ์สีดำกลืนกินไปกับรัตติกาล มีเพียงกระบี่ในมือที่สีเงินที่หยาดโลหิตไหลย้อยลงพื้นดิน “ท่านจอมมาร”.....นับจากเหตุการณ์ในคืนนั้น ‘ซินหราน’ กลายเป็นสาวใช้ข้างกาย  ‘จอมมารเหิงหยางเซิง’นางเพียงหวังใช้ชีวิตแต่ละวันอย่างสงบในสถานที่ที่อันตรายที่สุด จากเด็กหญิงวัยแปดขวบสู่หญิงสาววัยสิบหก นางไม่รู้ตัวเลยว่าตนเองได้ยืนอยู่กลางใจบุรุษที่ได้ขึ้นชื่อว่าเหี้ยมโหดที่สุดในยุทธภพ .....“อย่าขยับตัวส่งเดช”คำสั่งเฉียบขาดดุจเดียวกับสั่งกองทัพมารของตน ทำให้นางหวาดกลัวจนแทบไม่กล้าหายใจ ปล่อยให้มือใหญ่ขยับสาบเสื้อของนางออก เผยผิวกายขาวเนียนที่มีเอี้ยมสีชมพูหวานบังดอกบัวคู่งามที่สะท้อนขึ้นลงเพราะหัวใจที่เต้นรัวเมื่ออยู่ภายใต้แสงสว่างกลางวันเช่นนี้ รอยช้ำจ้ำเลือดจึงเห็นเด่นชัด กับสตรีคนก่อน เขาไม่รู้และไม่สนใจว่าตนทิ้งร่องรอยใดไว้บาง แม้แลดูน่าสงสารแต่เขาหมายมั่นว่านี่คือรอยตีตราประทับที่นางจะไม่มีวันเป็นของชายใดได้อีกมิอาจมีใครแตะต้องนางได้อีก#นิยายรักจีนโบราณ

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว