ฝากรักห่มใจ

เอกกวิน...จำใจต้องรับหน้าที่ดูแลและสอนงานให้หลานสาวของผู้มีพระคุณอย่างเลี่ยงไม่ได้ แม้ในใจจะอยากปฏิเสธแค่ไหนก็ตาม เพราะแม่ตัวดีที่เขาต้องรับหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงสอนงานน่ะ...หน้ามึนอย่างที่สุด เป็นผู้หญิงหน้ามึนที่ช่างต่อปากต่อคำ จนทำให้เขารำคาญอยู่บ่อยๆ ไล่ก็ไม่ไป ด่าก็ไม่สะท้าน จะเอาคำไหนมาเปรียบเปรยกับแม่คนนี้ได้ เขาเองก็ยังนึกไม่ออก 

วารุณี... สาวน้อยผู้สดใสร่าเริง ต้องกลับมาสานต่องานของผู้เป็นย่าที่ต่างจังหวัด ทำให้เธอต้องเจอกับพี่เลี้ยงหน้านิ่งที่ชอบทำหน้าตาเหมือนยักษ์ตลอดเวลา พูดจาก็แสนจะกระด้าง เธอไม่เข้าใจว่าทำไมคุณย่าของเธอถึงได้ไว้ใจเข้านักหนา 

ความรักมักเกิดขึ้นโดยที่เราไม่รู้ตัวเสมอ บาดแผลในอดีตอาจจะสร้างรอยแผลเป็นให้เรา แต่ไม่ได้หมายความว่าวันหนึ่งมันจะไม่จางหายไป เพราะความน่ารัก ความเป็นตัวของตัวเองของเด็กสาวที่อยู่ข้างๆ เขามาตลอด ทำให้ความคิดด้านลบของเอกกวินที่มีต่อความรักค่อยๆ จางหายไป โดยที่เจ้าตัวไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ...