เช้าสดใสวันหนึ่งซึ่งเป็นน้ำนอง ถุ้ยย กูอารมณ์ดีมากมั้ง ผมดินครับถ้าดินมันจำยาก เรียกผมว่า ดินนัทชี พาแฟร์รีแลนยาคก็ได้ แฮ่!! เรียกดินเหมือนเดิมอะดีแล้ว
ผมเป็นนักร้องอิสระตามสไตล์คนหน้าตาดีทั่วๆไป และตอนนี้ผมกำลังเดินทางไปที่ทำงานประจำของผมครับ
มันก็จะเป็นที่ๆมีบรรยากาศดีมากๆมีไฟหลายสีประดับตกแต่ง(ไฟแดง) เต็มไปด้วยอายควันจางๆ(ของไก่ย่างร้านข้างๆ) ผู้คนพรุกพ่านแวะเวียนกันไปมา
ช่างสุนทรีเหลือเกิน แต่เขาไม่ได้มาดูผมหรอกนะครับ เขามาขึ้นสะพานลอยน่ะ....
ใช่ละครับ...ผมเป็นนักดนตรีข้างถนนต็อกต๋อย ผู้ที่ยืนหยัดด้วยขาตัวเอง สู้ทนชีวิตคิดก้าวสู่อนาคตอย่างมั่นคง มั่งคั่ง ยั่งยืน เริ่มไม่ดีละกู5555
แต่ผมก็ไม่คิดมากหรอกนะ เพราะแถวนี้จราจรหนาแน่นมีคนผ่านไปมาตลอด ถ้าจะคิดเข้าข้างตัวเองก็คิดสะว่าพวกเขามาต่อคิวดูผมละกัน
แต่วันนี้แย่กว่าทุกวันหน่อยเพราะฝนพึ่งตกไปได้ไม่นานน้ำก็เลยถือโอกาสย้ายสัมโนครัวมาอยู่บนถนนแทน โถ่ เค้าคงจะเบื่อคูคลองน่ะครับ ถุ้ยยยย กูคนชิวมากมั้ง
แต่ผมดินคนนี้!!! จะไม่ยอมให้อุปสรรค์แค่นี้ขักขวางได้หรอก!!! หึๆๆๆฮ่าาาาาาา!!!
ซ่าาา!!!!!
"เหี้ยย!!"ผมอุทานสุดเสียงเมื่อจู่ๆก็มีน้ำมนต์จากที่ไหนไม่รู้สาดเข้าเต็มตัว ผมหันซ้ายหันขวาแล้วก็เจอกับต้นเหตุ
"ไอ้สัส มึงจอด!!! กูบอกให้จอด!!!" แล้วปฏิบัติการวิ่งไล่รถก็เกิดขึ้นครับ มึงเล่นผิดคนแล้วไอ้หนู!!
"มึงไม่จอดใช่มั้ย ได้!!"ผมบรรจงถอดลูกรักที่ไม่ได้อาบน้ำมาแรมปีออกจากเท้า แล้วปาสุดแรงเกิด
ตุ๊บบบบ!!
เสียงรองเท้าตราช้างดาวคู่ใจตกลงกลางรถเบนส์คันหรูอย่างแม่นยำ และเป็นตามคาดรถคันนั้นจอดแทบจะทันที....
Guest
