เสาหลักของบ้านจากไปไม่มีวันกลับแล้วยังไม่ทันทีเธอ
จะได้ออกจากโรงพยาบาลมารดาก็พาสามีใหม่เข้าบ้านทันที
คนที่ให้ความช่วยเหลือครั้งนี้ก็เป็นผู้ชายที่เธอไม่คิดว่าเขาจะทำกับเธอได้
เธอจึงไม่มีทางเลือกมากนักนอกจากสู้ไม่ว่าต้องแลกกับอะไรเธอก็ไม่สน
ขอแค่เธอได้บ้านได้สิ่งที่เป็นของบิดาคืนแต่พอเธอมีสิ่งสำคัญต้องรับผิดชอบ
คำขอโทษ การรู้สึกผิดก็ไม่มีความหมายเพราะมันสายเกินไป
“อย่าทำแบบนี้กับเรารัณ เราไม่เหลือใครแล้ว ถ้าเราไม่มีรัณเราจะอยู่ยังไง”
“เธออยู่ได้ญ่า อยู่กับความแค้นของเธอไง เราอยู่กับผู้หญิงที่นอนกับเรา แล้วอยากจะฆ่าคนไม่ได้ เพราะเราก็ไม่รู้เมื่อไรเธอจะหยุดต่อให้เรื่องนี้จบ
เธอจะหยุดได้หรือเปล่าเราก็ไม่มีทางรู้ได้เลย”
***********
คำพูดก่อนเพื่อนรักเสียมันสำคัญต่อเขามาก
สิ่งที่คนใกล้ตายของแค่อย่างเดียวคือขอให้ดูแลครอบครัวหลังจากที่ไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว
เรื่องการแต่งงานใหม่หรือเรื่องทรัพย์สินอะไรก็แล้วแต่เขาไม่รู้เรื่องทั้งนั้น....
แต่ต้องทำเป็นรู้เมื่อเธอบีบให้เขาต้องทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ
การเจ็บการการที่คนรักหมดรักคือคนรักที่โกหกและหลอกใช้โดยมีคำว่ารักเป็นเครื่องมือ
คำพูดเธอเชื่อไม่ได้สักคำ
“เราหยุดแล้วรัณ เราสาบาน...เราหยุดแล้ว อย่าทิ้งเรากับลูกแบบนี้ เราจะอยู่ยังไง”
“เธอเกือบฆ่าคนได้ คิดที่จะฆ่าคนได้ตั้งสองคน เรื่องแค่นี้ไม่น่ายาก”
***ตอนที่...ครบ ...ลงท้ายคือตอนที่เนื้อหาครบนะคะ 50% เป็นแค่ตัวไม่ติดเหรียญเนื้อหาไม่ครบ***
Guest
