กานตพัทธ์
3
ตอน
3.1K
เข้าชม
31
ถูกใจ
4
ความคิดเห็น
46
เพิ่มลงคลัง

 

กานตพัทธ์

 

 

เสียงใครไม่รู้ ! รู้แต่ว่าเขาบอกให้มา...มาที่นี่ !

“กลับมาอีก...ที่นี่วังโบราณ”

เสียงที่เสมือนเป็นเงาแห่งฝันร้าย คอยหลอกหลอนตามติดตัวอยู่ตลอดเวลา

 

----------------------

 

“เขาบอกให้ผมมา”

อาทิตย์พูดขึ้นด้วยสีหน้าและน้ำเสียงนิ่งเรียบ แววตาที่มองหญิงสาวเป็นประกายวาววับ หากนัยน์ตาดำสนิทคู่นั้น  บอกว่ามีอะไรบางอย่างในที่แห่งนี้...ความรู้สึกมิอาจกลบเกลื่อนได้ด้วยแววตา  สิ่งที่พันธ์ผูกกันมาเนิ่นนานก็มิอาจเลือนหาย เป็นเสมือนบ่วงติดตามตัว...บ่วงรักหรือบ่วงแค้นกันล่ะ !

“ใครคะ ใครบอกให้มา”

“ผมไม่รู้ แต่เขาบอกให้มา”

คนพูดยืนกรานเสียงแข็ง เพื่อตอกย้ำว่าสิ่งที่พูดเป็นเรื่องจริง “เขา” เป็นใคร แล้วทำไมต้องให้มาที่ “วังโบราณ” มาทำไมกัน หรือจิตที่เคยพันผูกสลักกันไว้...ที่บอกให้มา

“ที่นี่วังโบราณ...ข้ารออยู่”

เสียงขาดเป็นช่วง  ๆ ลอยลิบเข้ามาใกล้ทุกที แต่บางคราก็เหมือนไกล...ไกลออกไปเหลือเกิน

“นั่นไงคุณได้ยินไหม...เขาบอกให้ผมมาที่นี่  เขารอผมอยู่แต่ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร”         คนพูดน้ำเสียงจริงจัง

 

--------------------------

“กลิ่นอะไรทำไมหอมแปลก ๆ”

“กลิ่นนี้ใช่ไหม”

เสียงหนึ่งพูดขึ้นจากทางด้านหลัง...เสียงนั้นนุ่มลึกแฝงไปด้วยความอบอุ่น อ่อนโยน ละม้ายคล้ายเสียงที่รู้จักและคุ้นเคย  เขาหันกลับมาด้วยความฉงนแห่งเสียงนั้น เบื้องหน้าคือชายรูปร่างสันทัด  ในมือข้างหนึ่งของคนที่อยู่เบื้องหน้าถือตลับอะไรสักอย่าง มืออีกข้างหนึ่งหนึ่งซ่อนไว้ด้านหลัง เหมือนไม่อยากให้เห็นอะไรบางอย่าง และยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งได้กลิ่นฟุ้งกำจายคล้ายน้ำอบไทยโบราณ

 

 

-----------------

 

“ฝันไปเหรอ”

เขาสบถกับตัวเองเบา ๆ แล้วเอามือลูบกำไลมาศที่อยู่ในข้อมือไปมา

ก็ฝันล่ะหน่า...ไม่มีอะไรหรอก

กำไลมาศ...นั้นมีคู่ กลิ่นหอบระคนปนอับจาง ๆ ลอยฟุ้งกำจายเต็มห้องนอน กลิ่น กลิ่นนี้จากที่ไหนสักแห่ง...ใช่กลิ่นนี้ในความฝัน

“กลับมาหาข้า ข้ารอเจ้าอยู่...ที่นี่วังโบราณ”

 

เสียงนี้...เสียงนี้เคยได้ยิน เสียงนี้ในความฝัน

-----------------------------------------------------------------------

พิรุฬห์กานต์

 

 

 

 

 

 

คิมหันต์ / พิรุฬห์กานต์

คิมหันต์ / พิรุฬห์กานต์

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว