ข้านี่แหละ เจ้าแห่งความตาย

ฟา ฮาเดท 

เจ้าแห่งความตาย (บุตรบุญธรรม ซา ฮาเดท) 

“หน้าที่ของข้าคือ...พิพากษาเหล่าดวงวิญญาณ” 

ใช่พวกท่านฟังไม่ผิดหรอกเพราะนั่นคือหน้าที่..ไม่ใช่สิ มันคือคำบัญชาของท่านผู้หนึ่ง ผู้ที่เริ่มเบื่อหน่ายกับหน้าที่ตัวเองที่ทำมาหลายพันปีแล้ว ก็เลยอยากมอบหน้าที่ตรงนี้ให้ใครสักคนหนึ่งมารับหน้าที่ตรงนี้แทน   แต่ข้าไม่เข้าใจว่าทำใมไอ้หน้าที่บ้าๆนี่ต้องตกมาที่ข้าด้วย 

“ท่านว่าอย่างไรนะ” 

“เจ้าฟังไม่ผิดหรอก ข้าจะให้เจ้ามาทำหน้าที่แทนข้า นั่นก็คือผู้พิพากษาดวงวิญญาณ ที่เรียกว่า เจ้าแห่งความตาย” 

“บัดซบ” 

ซา ฮาเดท 

เจ้าแห่งความตาย (พ่อบุญธรรม ฟา ฮาเดท) 

“เบื่อ เบื่อ เมื่อไรข้าจะหลุดพ้นจากหน้าที่นี้สักที” 

นี่คือคำที่หลุดออกจากปากจากผู้อยู่สูงสุดของนรกแห่งนี้มาแล้วเป็นล้านกว่าครั้ง 

เจ้าแห่งความตาย นาม ซาฮาเดท 

“หึหึ ในที่สุดข้าก็เจอผู้ที่จะสืบตำแหน่งนี้จากข้า” 

1 ศาสตรา 1 สัตว์(เลี้ยง)อสูร 

ชื่อเล่น  ไวโอเลน  หรือ เลน 

สถานะ  เคียวยมทูต 

“ข้าจะรับใช้ท่านจนกว่าตัวข้าจะสูญสลาย” ข้าเอ่ยคำปฏิญาณกับนายข้าอย่างสัจจริง 

ชื่อเล่น ไค 

สถานะ มังกรทมิฬ 

“ใหนเจ้าลองบอกนามของนายของเจ้าให้ข้าฟังสิ” 

“ข้ามะ...ฟะฟา ฮาเดท” ข้าได้แต่ขบเคียวฟันฝืนคำพูดออกไป ทำใมมังกร สัตว์อสูรเช่นข้าต้องรับใช้เด็กตรงหน้านี้ด้วย 

ข้าคือนักเขียนหน้าใหม่ ที่ต้องการเขียนเพื่อความบันเทิงของตัวข้า ตัวละครข้าสมมติขึ้นเอง ไม่เกี่ยวข้องกับตัวอะไร ใครทั้งนั้น หากผิดผลาดขออภัยด้วยเจ้าข้าาา
 

นิยายเรื่องนี้ ออกแนวฮาๆหน่อย มึนนิดๆ อย่าอะไรมากกับนิยายเรื่องนี้น้าาา มีอะไรติดชมได้จร้
 

นิยายเรื่องนี้ไม่มีอะไรมากแต่งสด ไม่มีอะไรแอบแฝง คิดได้ก็แต่งต่อ 555555
 

ขอบคุณรูปภาพสวยๆจากอินเตอเนต