จากเพื่อนในห้องที่ไม่ค่อยสนิทกลับกลายมาเป็นเพื่อนสนิทที่เริ่มรู้ใจ ยิ่งไกล้เขามากเท่าไหร่ผมยิ่งหวั่นไหวกับเขามากขึ้นเท่านั้น
“ปาร์คกูว่ากูชอบมึงว่ะ เป็นแฟนกันป่ะ”
“ห่ะมึงชอบกูหรอเตอร์!!!”
“ทำไมว่ะหรือมึงไม่ได้ชอบกูแล้ว”
ถึงผมจะเคยชอบมันแล้วมันรู้ก็ตามแต่ตอนนั้นมันยังมีแฟนอยู่ผมก็เลยได้แต่ถอยออกมาดีกว่าหน้าด้านเดินเข้าไปแย่งแฟนชาวบ้านเขาแล้วเจ็บคนเดียวแบบหน้าด้านๆ555 ผมชักสงสัยในตัวมันเข้าแล้วสิสองอาทิตย์ที่แล้วมึงพึ่งบอกเลิกแฟนมึงไปไม่ใช่หรอว่ะ อยู่ๆก็มาบอกชอบกูเฉยเลย ไม่คิดจะทำใจก่อนเลยหรอ?
*ชี้เเจงนิดนึงเนอะหลายคนอาจจะงงกับชื่อเรื่องบ้าง คือเนื้อหาในเรื่องนี้ไม่ใช่ในวัยมหาลัยนะครับเเต่เป็นวัยมัธยมปลายซึ่งที่ไรท์ใช้ชื่อนี้ไม่ใช่เพราะว่าทั้งสองคนเป็นรูมเมตกันเเต่อย่างใด ไรท์เเค่ต้องการอยากสื่อว่าสองคนนี้อยู่ห้องเรียนเดียวกัน เเต่คำที่ใช้มันค่อนข้างขยายความใหญ่มากเกินไปไรท์เลยเปลี่ยนมาใช้คำง่ายๆที่ทุกคนน่าจะคุ้นเคยดีกว่าเลยได้ชื่อนี้มานะครับ
*ฝากทั้งสองคนนี้ด้วยนะครับ #PeterParker
.MeemMean
Guest
