1
ป.6
''เนื้อคู่มึงมาเเล้วไอ้คิว"
" พี กับ คิวลูกออกมากลายเป็น อาร์555+"
ม.3
" ปล่อยกูเถอะ...กูต้องรีบกลับ"
ผมบอกไอ้สามตัวตรงหน้าที่นั่งดักรอผมที่ป้ายรถเมย์
หน้าร.ร ไอ้ตุ้ยไอ้ตั้มเเละไอ้คิวครับผมเรียกเเก็งค์มันว่า "แก็งค์เเมงสาบ" เพราะมันเป็นสัตว์ที่ผมเกลียดที่สุด. เเละพวกมันก็มักเรียกผมว่าเด๋อทั้งๆที่ผมชื่อพี
" 5555 ดูมันพูดสิว่ะคิว" ชายหนุ่มที่ล็อคคอพีอยู่พูดขึ้น
" กูปล่อยมึงเเน่ไอ้เด๋อเเต่มึงต้องเอาการบ้านพวกกูไปทำด้วย"
" เเต่ครู สุมาลี เขาโหดนะถ้ากูเอาไปเขียนให้พวกมึงลายมือก็เหมือนกันอีก"
" นั้นเป็นวิธีของมึงที่จะทำให้ครูจำไม่ได้ว่าเป็นลายมทอมึงเค้?"
พีได้เเต่พยักหน้ารับก่อนรับสมุดจดงานพวกนั้นมาเก็บใส่กระเป๋าเเล้
ม.4
"พีระพัฒ เปิดเทอมใหม่เสื้อเหรอครับ"
ผมเริ่มทำใจกับพวกไอ้คิวมาได้นานเเล้วหล่ะครับพวกมันเเต่ละวันไม่ทำห่าไรหรอกนอกจากแกล้งคนอื่นไปทั่ว ซึ่งผมก็เป็นขาประจำของพวกมันดังนั้นถึงไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนผมเพราะกลัวจะซวยตามผมเอา
ผมเดินหนีพวกมันไปอีกทางเเต่คิวมันก็จับคอเสื้อผมไว้ก่อน
" มานั่งทานกับพวกกูก็ได้นิเด๋อ"
" กู...อิ่มเเล้วว่ะ จะเอาจานไปเก็บพอดี"
"งั้นเหรอว่ะ"
ไอ้ตั้มเพื่อนในเเก็งค์ของมันพูดขึ้นก่อนมองหน้าได้ตุ้ย
"ถ้าอิ่มเเล้วงั้นกูขอข้าวจานนี้เเล้วกันนะ"
ไอ้ตั้มมันเเย่งจานข้าวที่ผมพึ่งไปต่อเเถวโคตรยาวซื้อมาเมื่อกี้...ผมได้เเต่มองจานข้าวตรงหน้าเเล้วกลืนน้ำลาย
ม.5
ไลน์
คิว:"เด๋อ...ไปเข้าค่ายเอาเต้นท์มาเผื่อกูด้วยนะ"
ตุ้ย: ผ้าหุ่มกูด้วยอย่าลืมนะ กูขี้เกียจเเบกไปว่ะ
ตั้ม: สบู่คือผม
"เฮ้อ..."
ผมนั่งมองโทรศัพท์เเล้วไม่เเม้เเต่อยากกดเข้าไปดูด้วยซ้ำที่จริงผมอยากเลี่ยงพวกมันให้ถึงที่สุดเเต่ก็ท่องไว้เเค้ว่า
"อีกปีเดียวก็จบ..."
ผมไม่อยากพี่เรื่องกับพวกมันเลยยอมๆมันไปเพราะพวกมันเยอะกว่าตัวใหญ่ยิ่งไอ้คิวยิ่งหน้ากลัวได้ข่าวว่ามีเรื่องกับห้อง5 ประจำ
อันที่จริงผมมีความลับบางอย่างด้วยที่ไม่ได้บอก
คือผมแอบชอบไอ้คิวครับตั้งเเต่ ม.4 แล้วถึงมันจะชอบเเกล้งผมก็เถอะเเต่มันก็มีส่วนที่ดีอยู่บ้าง
ม.4 เทอมหนึ่ง พีเรียนพิเศษเสร็จกำลังเดินกลับบ้านเเต่ระหว่างทางก็ไปเจอกับชายวัยรุ่นแก็งค์หนึ่งดักรออยู่ น่าตาออกเถื่อนๆเหมือนพวกชอบไถเงินเเน่นอนพวกมันกำลังไถเงินจากพีที่เดินมาคนเดียว
" ไม่มีหรอกครับ..."
"อย่ามาโกหกกูเลยไอ้น้อง"
ชายหน้าเข้มพูดเสียงดังทำเอาพีตกใจสะดุ้งเฮือก
มือก็สั่น
"คุ้นมัน!"
ไอ้หัวหน้าเเก็งค์มันสั่งลูกน้องมันก่อนที่ลูกน้องมันสองคนตะล็อคเเขนผมไว้เเล้วคุ้นตัวจนได้กระเป๋าตังค์ที่มีตังค์ อยู่ไม่ถึง500 ซึ่งมันเป็นเงินค่าขนมเดือนนี้
"มีเเค่นี้เหรอว่ะ!?"
"ครับ"
"โทรศัพท์มึงหล่ะเอามาดิ"
"ผมไม่มี.."
"อย่ามาโกหก"
ตุ้บ!
อั่กก
"...ผะ..ผมไม่มี"
"ค้นมัน!!"
"ปี๊บๆๆๆ
เสียงมอไซต์ M สเลดสีดำขี่มาทางนี้พร้อมบีบเเตรเสียงดังจนคนพวกนั้นหันไปมอง มอไซต์เคลื่อนมาใกล้พวกเราซึ่งรถคันนี้ผมก็แทบจะคุ้นตาสะจริงว่าเป็นรถใคร"ไอ้คิว?บนรถค่อยๆถอดหมวกกันน็อคออกมาเเบ้วก้าวเท้าออกมาจากรถเดินมาที่ผมผมแทบไม่เชื่อสายตาส่าเป็นมัน...หรือว่าคนพวกนี้จะเป็นพวกเดียวกับมันเเต่ดูจากสายตาที่พี่น่าโหดคนนี้มองมันเเล้วดูไม่เหมือนสนิทกันเลย
" พวกมึงรังเเกคนไม่มีทางสู้อยู่เหรอ...เก่งเนอะ"
มันพูดออกมาอย่างไม่เกรงกลัวคนพวกนี
"อย่ามาเสือกจะดีกว่านะถ้าไม่อยากเจ็บตัว"
" ฮ่าๆ...เหรอ"
"เอามันเลยไหมลูกพี่"
"เดี๋ยว..."
ลูกน้องคนหนึ่งคงทนท่าทีกวนประสาทมันไม่ไหวจนต้องเอ่ยขออนุญาติคนเป็นลูกพี่ก่อนเเต่ลูกพี่มันก็ห้ามไว้
"มึงต้องการอะไร...มายุ่งทำไมหรือว่านี้เพื่อนมึง?"
"ไอ้เด๋อเนี่ยเหรอ....ฮ่าๆไม่ใช่เพื่อนกู..."
คิวพูดขึ้นอย่างไม่สนใจความรู้สึกใคร นั่นทำให้พี่หันไปมองนิดๆก่อนจะก้มหน้าตามเคยเเล้วถามตัวเองว่า
"มึงมาช่วยกู...หรือมาอะไรกันเเน่"
"กูเเค่ขี่รถผ่านมาพอดีไอ้นี่กูรู้จัก...มันเป็นของเล่นกู"
"..."
เเน่นอนพวกนั้นสคั้นไปนิดกับคำพูดคิวเเล้วหัวเราะออกมาอย่างเสียดัง...
"ที่เเท้ก็พวกคุณหนูหวงของ555"
ลูกน้องสองสามคนก็พ่นหัวเราะออกมาเเต่คิวกลับเเสยะยิ้มอย่างมีเล่ห์
"ไง...มึงเอาของเล่นอะไรมันมาเอาคืนมันไปสิ"
ชายร่างใหญ่หันมาบอกพีที่ยืนเอ๋ออยู่ก่อนพีจะทำหน้างงๆเเล้วส่ายหน้า
"ไม่มี"
"พวกโง่"
"มึงว่าไงนะไอ้น่าอ่อน"
"กูหนวกหรือไง....กูบอกว่าโง่ได้ยินหรือยัง''
''มึง!!!"
"กูขี้เกียจพูดกับคนโง่ๆอย่างพวกมึงเเล้ว...ปล่อยมัน"
"กวนตีนเเล้วนะไอ้น้อง..."
พวกนั้นเริ่มหัวร้อนกับความกวนประสาทของคิวเต็มที่จึงเริ่ม...รุมก้าวไปใกล้คิวหวังจะจับตัวเเต่
แกร็ก!
"...."
"ไงพี่...ก้าวเข้ามาสิหัวได้เป็นรูเเน่"
"มึงไม่กล้ายิงหรอก"
"ลองป้ะหล่ะ"
คิวยิ้มพอใจก่อนจะเริ่มเหนี่ยวไกปืนที่จ่อหัวหัวหน้าเเก็งค์อยู่
"...ปล่อยเด็กนั่น!!"
ชายน่าโหดตะคอกขึ้นอย่างหัวร้อนเเต่ก็ทำได้เพียง
กัดฟันยอมเพราะถ้าขืนก้าวเท้าเเม้เเต่นิดเดียวไม่รู้ว่าส่วนไหนของร่างกายจะเป็นรูเเทน เเละพวกนั่นคิดคือเด็กแบบนี้พกปืนได้ไงเเถมพวกเขายังไม่มีเเบบมัน
"รีบขึ้นมาสิไอ้เด๋อ...หรืออยากอยู่ที่นี้กับพวกนี้"
พีที่อึ้งอยู่รีบก้าวเท้าก่อนขึ้นซ้อนท้ายคิวที่นั่งอยู่ก่อน
"บอกเเล้วไงว่า...นี่ของเล่นกูอย่ามาเเย่ง^^"
"มึงเจอกูเเน่ไอ้หน้าอ่อน"
"พี่...ที่จริงกูชื่อคิวลูกร้อยตำรวจ เกียรติศักดิ์นะ
ไม่ใช่ไอ้น่าอ่อนถ้าคิดจะตามล่าผมก็ไปหาพ่อผมที่ ศน.ได้"
"...!"
"ไปนะคราวหน้าอย่ารังเเกใครอีกหล่ะ^^"
สิ้นเสียงเด็กหนุ่มคนพวกนี้ถึงกับสยบออกมาเเล้วไอ้หัวหน้าแก็งค์มันดูจะหัวร้อนไม่หายเลยกระชากลูกน้องมันมาชกไปทีนึง
ผัวะ
''โอ้ย..ลูกพี่"?
"แมร่งเอ้ย...พวกโง่ปล่อยให้เด็กมาถอนขนงอกได้!"
"มันเป็นลูกตำรวจเลยนะพี่"
"หึ...ฝากไว้ก่อนเถอะมึง..."
คิวขับรถมอไซต์มาได้ครึ่งทางจึงจอดรถพีที่ซ้อนท้ายมาก็งงๆจึงลงจากรถ
"ยังไงก็ขอบคุณที่ช่วยกู"
"กูเปล่าวช่วยมึง "
"...มึงเอาปืนจ่อพวกนั้นจนมันกลัวยังไงกูก็ขอบคุณ"
" หึ...กุเเค่ไม่อยากให้ใครมาเเย่งของเล่นกู"
"ของเล่น?"
"ใช่ไงเพราะถ้ามึงเป็นอะไรไปกูจะเเกล้งใคร"
"..."
"ส่งเเค่นี้นะจะไปซิ่งต่อ"