เพลงของเธอในฤดูใบไม้ผลิ

ใบไม้ที่ร่วงหล่นลงมาไม่นานก็เริ่มผลิดอกออกผลขึ้นมา  อีกชั่วขณะหนึ่งก็แปลเปลี่ยนเป็นฤดูหนาว ร้อน แล้วก็วนไปซ้ำแบบนี้ทุกครั้งเลยแต่มันก็เป็นธรรมชาติของโลกนี้เนอะ

ที่ผ่านมามันเป็นแค่เรื่องปกติของผมเพราะไม่ว่าจะร้อน หนาว ฝน หรือจะฤดูไหนๆก็ไม่ได้สร้างความสัมพันธ์อะไรให้ผมต้องมาหวนนึกถึง ครับ ผมอยู่ตัวคนเดียวมาตลอดเพราะพ่อกับแม่ของผมท่านเสียตั้งแต่ผมได้ห้าขวบอันที่จริงถ้าถามว่าผมโตมาได้ยังนะหรอด ครับผมมีคุณอาท่านเป็นน้องทางฝ่ายของพ่อท่านรับผมเลี้ยง

คุณอาท่านทำงานเกี่ยวกับงานบันเทิงไม่ค่อยได้กลับบ้านเท่าไรผมเลยต้องอยู่บ้านคนเดียวบ่อยแต่นั้นก็ไม่ใช่ปัญหาหรอดครับเพราะผมโตขึ้นมาอีกหน่อยตอนนี้ผมจบม.4แล้วเปิดเทอมหน้าร้อนของผม  ผมได้แต่ภวานาให้มีเรื่องดีเข้ามาสักวัน

อย่างที่รู้ๆครับช่วงหน้าร้อนมักจะงานเทศกาลมากมาย ผมเองก็มัวแต่ยุ้งอยู่กับงานพิเศษที่ต้องรีบทำรีบเก็บเงินให้ได้มากมากไว้เป็นทุนในการเล่าเรียนและวันนี้ลูกค้าที่ร้าน ที่ผมทำงานก็มีมากกว่าทุกวันเพราะงานเทศกาลนี้ละครับ

" เฮ้ย อายาโตะเย็นนี้ไปงานเทศกาลศาลเจ้างามิโนอิกัน" นั้นเพื่อนผมเองครับ ชื่อคิโนโซอิ ฮาจิบะ ถ้าถามว่าแค่คนเดียว

หรือเปล่าบอกเลยครับว่าไม่แต่ฮาจิบะทำงานที่เดียวกันกับผมน่ะเลยสนิทกันที่สุด

" งานเทศกาลศาลเจ้าหรอด...  ก็ดีนะ"  นั้นสินะศาลเจ้างามิโนอิผมว่าจะไปขอพรจากท่านหน่อยก็ดี

เพราะรู้อยู่แก่ใจว่ายังเทศกาลปีนี้ผมก็คงทำได้แค่นี้  ดูนั้นสิครับคู่รัก ผมก็เคยคิดนะครับว่าอยากจะเจอคนที่ถูกใจกับเขาบางแต่ว่า

ผมก็ดันเป็นประเภทที่ดูเหมื่อนจะตายด้านเข้าทุกวัน  ถ้าถามว่าทำไม อย่างเดียวเลยผู้หญิงสมัยนี้ไม่มีอะไรที่ทำให้เข้ารู้สึกดีด้วยเลยสักนิด

อย่าพึ้งเข้าใจผิดนะครับผมเป็นประเภทที่ไม่ชอบอะไรเยอะๆ หรืออะไรที่พิเศษมากเท่าไร ขอแบบธรรมดาเป็นแบบเรียบง่ายก็งามแล้วล่ะครับ แต่สมัยนี้มันสุดจะทนแต่งเยอะซะจนลืมหน้าเดิมเลยล่ะ ก็ใช่ว่าจะไม่สวยนะครับแต่ ผมไม่ค่อยชอบเท่าไร แต่ก็นะ

"เฮ้ยยย อาายาาโตะะ  ทางนี้"

"โอย"

"มาช้าจังนะทั้งนายทั้งฮาจิบะน่ะ"

"แห้ โทษทีๆ"  งานเทศกาลปีนี้จัดว่าครึกครื้กกว่าทุกปีผม ฮาจิบะ ไซสึกิเองก็มางานนี้ได้4-5ครั้งแล้วละครับงานมันสนุกจริง

พวกเราพากันไปไหว้ศาลเจ้าที่ตั้งอยู่ส่วนทางตอนบนของงาน ในงานเทศกาลศาลเจ้าจะถูกจัดอย่างสวยงามเพื่อให้น่าเข้ามากราบไหว้และดึงดูดคนเข้างาน

"อายาโตะนายอธิฐานว่าอะไรหรอด?"

"ใครจะไปบอกกันเล่าเขาห้ามบอกสิ่งที่ขอนะ" ผมตอบเป็นเชิงตำหนิ

"อะไรกันฉันยังบอกได้เลย  ฉันน่ะนะขอให้สอบติดอันดับดีของสายชั้นล่ะ"

"อย่างแกนะแค่สอบผ่านก็บุญแล้ว"

"หนอยยยย แกเจ้าบ้าไซสึกิ"

เฮยย  ผมปลงตกกับเจ้าพวกนี้จริงๆเล่นกันเป็นเด็กไปได้  แต่จะว่าสิ่งที่อธิฐานขอไปไม่รู้ว่าจะเป็นจริงไมแต่ผมว่าถ้าบอกคนที่ฟังคงไม่เป็นไร เก็บเป็นความลับให้ผมด้วยนะ    ผมน่ะขอแค่ใครสักที่คนสามารถปกป้องเขาได้ เข้ามาอยู่ในชีวิตใครสักคนที่เข้ามาเติมเต็มผมในตอนนี้

ฤดูร้อนผ่านไปไว้ๆจริงๆ ในที่สุดก็ได้เวลาของการเล่าเรียนที่ผมสุดแสนรอครึ่งไม่รอครึ่งตลอดเวลาในหน้าร้อนของผม หลังจากที่งานเทศกาลจบผมก็เฝ้าภวานาให้คำขอเป็นจริง  ยอมรับเลยครับว่าแม้กระทั้งตอนเปิดเรียนวันแรกผมยังหวังว่าจะได้เจอใครคนนั้นที่โรงเรียน   และแล้วพระเจ้าหรือเทพประจำศาลเจ้าก็ฟังผม

จุดเริ่มตอนเรื่องราวทั้งก็เริ่มขึ้น..