Satellite love

น

Sports Day 2016

"พูดตามพี่นะครับ"  เสียงหล่อ แต่ดังจนน่ากลัวตะโดนผ่านโทรโข่ง เพื่อให้อีกกว่า 500 ชีวิตที่นั่งเรียงชิดกันเป็นระเบียบบนสแตนได้ยิน

"มีลา มีม้า มีกวางเรนเดียร์ แล้วอยากมีเกียร์บ้างมั๊ยคร้าบบบ"

สิ้นเสียงหล่อของรุ่นพี่หน้าคมเข้ม ดีกรีเดือนคณะพ่วงด้วยตำแหน่งเฮดว้ากปี 3 สั่ง เด็กปี 1 คณะวิศวกรรมศาสตร์กว่า 500 ชีวิต ที่ร้อยละ 96.67 เป็นผู้ชาย ก็ตะโกนพูดตามอย่างพร้อมเพรียง

เล่นเอาสาวคณะมนุษย์ศาสตร์ที่กำลังเดินขบวนในธีมสัตว์ป่าซาฟารี และกำลังเดินผ่านหน้าสแตนของคณะที่มีสัดส่วนเพศชายต่อเพศหญิงมากที่สุดในมหาวิทยาลัยถึงกับเขิน หน้าแดงทะลุบลัชออนที่นึกว่าหกใส่หน้ามาซะอีก ยิ้มอ่อนและม้วนตัวขวยเขินแบบแม่หญิงในยุคอโยธยา

ก็แหงล่ะ เป็นใครก็คงเขิน ถ้ามีผู้ชายร้องแซวขนาดนี้ แถมยังเป็นหนุ่มวิศวะอีก โอ็ยย นี่ถ้าไม่ติดว่าเดินขบวน อยู่ในชุดสุดแสนแฟนซี และนั่งบนประติมากรรมสัตว์ป่าชั้นนำ (ที่มองยังไงก็เหมือนนั่งบนม้าหมุนในงานสินค้าดีราคาถูก หรือธงฟ้าอะไรแบบนั้น) ก็คงได้มีการแจกไลน์แลกไลน์กันเกิดขึ้นแล้วล่ะ  เอ้ออ

คุนกันเด้อออ แชทไลน์เด้อออ มักอ้ายหลายเด้ออ ~~

แล้วสแตนวิศวะก็แซวขบวนต่าง ๆ ที่เดินผ่านอย่างคึกคัก ร่าเริง ไม่หยุดหย่อน ภายใต้การนำพาของเหล่าพี่เขียร์ และเหล่าเฮดว้าก ปี 3 ที่แวะเวียนมาแย่งชิงโทรโข่งเพื่อให้นักศึกษาชายบนสแตนพูดตามสิ่งที่ตนนึกคึกอยากแซวสาว บางคนก็อาศัยโอกาสนี้เต๊าะสาวที่ตัวเองเล็ง ๆ อยู่ บางคนก็พูดง้อเมีย //  เอ่อนะ

"อยากเกิดเป็นเหลือบเป็นไร จะได้อยู่ใกล้ ๆ ส้นเท้าเธอ" เอิ่ม ได้ข่าวว่าเหลือบไรอยู่บนดินบนหญ้า แต่นี่สนามของมหาลัยเขามีมาตรฐานสากล  เค้าปูพื้นหมดแล้ว ไอ้สัด ได้ใกล้ส้นเท้าก็เอาเหรอ งี้ก็ได้เนอะ

"โอ๊ย ๆ ๆ เจ็บตรงนี้ที่หัวนม คุณหมอช่วยมารักษาผมได้ไหมครับ" เต๊าะ สาวคณะแพทย์ไปอีกหนึ่งดอก

"ช่วงนี้บริหารเงินไม่ค่อยดี วอนสาวบัญชีมามาช่วยคุมได้ป่ะค้าบบ" อ่ะ จัดไปอีกหนึ่งกับสาวคณะบัญชี

การแซวดำเรินต่อไปเรื่อย ๆ จนเดินทางมาถึงขบวนสุดท้าย ที่มาในธีมสวนดอกไม้ ~

เหล่าผู้เดินขบวนพร้อมด้วยชุดอันหลากหลายสีสัน เป็นตัวแทนของดอกไท้ต่าง ๆ เลิศหรูอลังการ แต่ถ้าสังเกตดี ๆ บางคนก็สวย สวยมาก น่ารัก คิ้วว แต่บางคนเป็นผู้หญิงไหล่ใหญ่ ผู้หญิงมีกล้าม ผู้หญิงหนวดเขียว และผู้หญิงมีขนหน้าแข้ง

เอ๊ะ !

ไม่ต้องแปลกใจ เพราะผู้หญิงในขบวนสุดท้ายนี้ เป็นผู้หญิงที่ไม่มีมดลูกซักคน

ก็ไม่ใช่ผู้หญิงจริง ๆ ซักหน่อยนี่นา

ทุกคนเดินอย่างมั่นใจ ยิ้มแย้ม เล่นใหญ่ระดับคุณรัดเกล้าก็ไม่ปาน สร้างเสียงฮือฮาให้กับสแตนของคณะต่าง ๆ ที่เดินผ่านมา จนมาถึงหน้าคณะวิศวะ

เหล่าชายไม่จริงหญิงไม่แท้ก็แอคทีฟขึ้นมาอีกสิบระดับ ก็เล่นมีแต่ผู้ ผู้ ผู้ !! ทั้งนั้นเลยนี่นา เลยต้องโชว์พาวกันซะหน่อย ทุกคนงัดไม้เด็ดออกมาโชว์กัน ไม่มีใครยอมให้ใคร ฆ่าได้ฆ่า ใครตายค่อยว่า

แต่ใรจะไปคิดว่าการโชว์พาวที่ห้ำหั่นกันอย่างดุเดือดนั้น เป็นอันต้องชะงักลง

เพราะเกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้น

"เฮ้ย กะเทยนี่หว่าาา"

"ผมนี่รีบปิดตูดเลยค้าบบ"

"ตู้ดด ตู้ดด ตู้ดด ตู้ดดดดด"

เสียงตะโดนจากคนกว่า 500 ชีวิตที่นั่งบนสแตน ดังกระหึ่มสนาม

ขบวนสุดท้ายเหมือนถูกแช่แข็งหรือหยุดเวลา แต่หลังจากนั้นไม่ถึง 10 วินาที ทุกสายตาในขบวนก็หันขวับขึ้นไปมองบนสแตน ด้วยสายตาที่ใครได้เห็นต้องขนลุก

จากนั้นขบวนจึงเคลื่อนผ่านไปทิ้งไว้แต่ร่องรอยความเย็นยะเยือกที่ล่องเลยปกคลุม ณ บริเวณนั้น

แต่ถ้าคุณคิดว่าความเย็นยะเยือกจากสายตาพิฆาตหน้าสแตนคือคำตอบสุดท้ายแล้วล่ะก็

คุณคิดผิด

และไม่ได้จ้อจี้

เพราะหลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น ก็เกิดกระแสรุนแรงในโซเชียลเน็ตเวิร์ก ทั้งเฟซบุ๊ก ทวีตเตอร์ อินสตราแกรม และอื่น ๆ ที่โจมตีการกระทำของชาวคณะวิศวะว่าเป็นการคุมคามทางวาจา และเป็นการเหยียดเพศ

ความรุนแรงประหนึ่งพายุไซโคลนในมหาสมุทรอินเดียที่เกิดขึ้นพร้อมกับแผ่นดินไหวใต้ทะเลความแรงซัก 9 ริกเตอร์ ได้ซัดเข้าสู่ชายฝั่งซึ่งก็คือ คณะวิศวกรรมศาสตร์ นั่นทำให้ทุกอย่างราบเป็นหน้ากลอง

ด้วยกระแสการปลุกปั่นที่รุนแรงเหลือขนาด ทำให้คณะบดีต้องออกมากล่าวคำขอโทษ และนักศึกษาที่เกี่ยวข้องต้องขอโทษลงในโซเชียลเช่นกัน

ในขณะเดียวกันก็มีกระแสต่อต้านและสวนกลับว่าเป็นการกล่าวหาเกินจริง เรื่องที่พูดเป็นแค่การแซวเพิ่อความสนุกสนาน หยอกล้อเท่านั้น

ทั้งนี้ทังนั้น ไม่ว่ากระแสจะเป็นไปในทางไหน

ก็ไม่สำคัญเท่าไหร่สำหรับคนคนหนึ่ง

คนที่ต้องรับผิดชอบต่อการกระทำ

เพราะเขานั้นเป็นต้นเสียงสั่งน้องให้พูดตาม

รับผิดชอบด้วยการถูกพักการเรียน 1 ปีการศึกษา

เขา.... หัวหน้า เฮดว้าก ปี 3

เขา.... คนที่เป็นต้นเสียง และทำให้เกิดดราม่าเรื่องการเหยียดเพศ

เขา.... ผู้ที่แต่ก่อนก็ไม่ได้ชอบกะเทย แต่ก็ไม่ได้รังเกียจอะไร

เขา.... ที่ตอนนี้ยอมรับผิดชอบ แต่ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองและเพื่อนผิดขนาดนั้น

เขา.... ที่ตอนนี้ ได้รู้จักตัวเองมากขึ้นว่า ตัวเองแม่งเกลียดกะเทยสัด ๆ และซักวัน

.... จะมาเอาคืน

ใช่แล้วล่ะ เขา..... ภูผา  วชิรภักดี