เปลือกตาบางค่อยๆเปิดขึ้นมองสถานที่ที่เขากำลังอยู่ ณ ตอนนี้ มันไม่ใช่ที่ที่คุ้นตา...
เคร้ง.. เเกร๊ก..
"อืออ... ที่นี่ที่ไหนอ่ะ เเล้วทำไม...ฉันถึงถูกล่ามเเบบนี้ล่ะ.."
"หึๆ...นอนหลับไปเป็นยังไงบ้างล่ะหื้ม มูราดที่รัก"
นิ้วเรียวยาวเสยคางมนขึ้น ตาสีเเดงทับทิมจดจ่ออยู่ที่ใบหน้าหวาน
“เฮ้ย!! พี่ครอท!จะทำอะไร ปล่อยนะ”
“เก็บเสียงไว้ครางเถอะ...เด็กน้อย”
ร่างโปร่งโดนรวบตัวเเล้วขึงด้วยโซ่จึงทำให้ขยับไปไหนไม่ได้
“อื้ออ...พะ..พี่ครอท”
นาครอทเลื่อนหน้าไปที่ซอกคอขาวเเล้วใช้ปากประกบดูดจนเป็นรอย
“อ่ะ...มันเป็นรอย เดี๋ยวคนอื่นรู้!”
"คนอื่นรู้ก็ดี ว่านายเป็นของฉัน😏"
"ฮ๊า! เจ็บบ!! ฮึก..." ฟันคมกัดเข้าที่ยอดอกสีหวานอย่างเเรงจนเกิดเป็นรอยเเดง ฝ่ามือหนาเลื่อนไปบีบเค้นหยอกล้ออีกข้างพร้อมๆกัน ก่อนจะเลื่อนมือลงไปปลดเข็มขัดคนตัวเล็กออก
"อือออ...หยุดนะ! ฮื้อออ"
ริมฝีปากหยักประกบจูบจูบพิตอย่างเร่าร้อน จนร่างเล็กหายใจไม่ทัน จากนั้นมูราดก็กัดเข้าที่ลิ้นของนาครอท
"โอ๊ย!เเสบดีนักนะ!! หึ ในเมื่อทำดีๆเเล้วดื้อ ก็ต้องเจอเเบบนี้สินะ" ฝ่ามือหนาเลื่อนไปเปิดลิ้นชักหัวเตียง เเล้วหยิบบางสิ่งบางอย่างขึ้นมา (เข็มฉีดยา... ภายในนั้นมียาอะไรอยู่?)
"..." มูราดส่ายหัวเชิงเป็นคำขอว่าไม่เอา เเต่นาครอทก็ไม่ได้สนใจอะไรก่อนที่จะฉีดยานั้นเข้าไปในร่างเล็กที่กำลังดื้อด้านอยู่
"โอ๊ยยย! ฮือออ พี่ครอท ผมเจ็บนะ!"
"ฉันก็เจ็บไม่ต่างจากเเกนั่นเเหละ!!!" นาครอทเริ่มหยุดอารมณ์ของตัวเองไม่อยู่ ก่อนที่จะปลดเข็มขัดตัวเองออก ร่างเล็กก็รู้สึกอะไรบางอย่าง...
"เริ่มออกฤทธิ์เเล้วสินะ" นาครอทยิ้มมุมปาก
"ระ...ร้อน อืออ ร้อนจัง..." หน้าสวยเเดงฝาดเอวบิวเร้าไปมานั่นทำให้ดูยั่วยวนร่างสูงไปกันใหญ่
"อ่า... งั้นพี่ครอทคนนี้ จะทำจนกว่าน้องหายร้อนดีมั้ยครับ"
ไม่ มูราดไม่ต้องการ เขายอมทรมานเเบบนี้จะดีกว่า
"ไม่!!!"
"งั้นเหรอครับ ก็เเล้วเเต่นะ..."
"อึก...อื้อออ" เเกนกายเล็กๆตั้งชูใต้ผ้าเป็นที่น่าสนใจของร่างสูงเลยทีเดียว
"อืม...จะไหวมั้ยนะ น้องชาย~"
"ชะ...ช่วยผมที ช่วยที!!" เราพูดอะไรออกไปเนี่ย บ้าจริงๆเลยมูราด!
"ได้สิครับ หึๆ" นาครอทถอดกางเกงของอีกฝ่ายออก ก่อนจะค่อยๆยัดเเกนกายใหญ่โตเข้าไปโดยไม่มีการเบิกทาง
"อ๊า! ฮะ...อื้อออ เจ็บ!!!" มือมูราดเริ่มอยู่ไม่สุก เดี๋ยวจิกหมอน จิกผ้าปูที่นอนเพื่อระบายความเจ็บเเละความเสียวซ่านพร้อมๆกัน
"ฮืมมม...คับจังนะ" นาครอทค่อยๆขยับทีละนิดให้ช่องเเคบที่ตอดรัดเขาชิน
"อย่างเกร็งสิที่รัก อ่าห์...ไม่งั้นพี่จะขยับไม่ได้นะ"
"อื้อออ..ฮะ...อึกก เจ็บ" มูราดกัดฟันเเน่น น้ำใสๆไหลออกจากเบ้าตา ร่างสูงค่อยๆเพิ่มจังหวะความเร็วขึ้นเพื่อให้คล่องตัว เสียงครางปนกับร้องไห้จากร่างเล็กนี่มันปลุกให้อารมณ์ดิบเถื่อนของเขาตื่นขึ้นมาทันที
"อ่า...มูราด พี่ใกล้จะ...ฮาาห์"
"อื้ออออ...อ๊ะๆ ใกล้เเล้ว...อึก...เหมือนกันฮะ~"
นาครอทเพิ่มความเร็วเป็นทวีคูณเมื่อได้ยินเสียงตอบกลับอันเเสนหวานจากร่างเล็ก
"พร้อมกันนะ"
"อ๊าาา!!//อ่าาาาา~" ทั้งสองคนรวบกอดรัดกันเเน่นเมื่อถึงสวรรค์ชั้นที่สูงที่สุด
"พี่รัก...มูราดนะ"
"..."
--ติดตามตอนต่อไป--
Guest
