淑芳丽 ซูฟางลี่

บทนำ

ณ ศตวรรษที่ 24 ทุกสิ่งทุกอย่างมีการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง โลกถูกปรับเปลี่ยนเป็นเครื่องจักร ทรัพยากรเป็นสิ่งที่ถูกควบคุมโดยมนุษยย์ มีการแบ่งชนชั้นด้วยเงินตรา ส่วนพวกมนุษย์ที่ไร้เงินตราก็ต้องทำงานอย่างหนัก โดยถูกเอารัดเอาเปรียบจนบางครั้งก็ล้มป่วยหรือล้มตาย โดยมีผู้พบเห็นมากมายแต่กลับไม่มีใครชายตาแลมาช่วยสักคนเดียว

ดังนั้นมนุษย์ที่ถูกกดขี่จึงไม่อยู่เฉยพวกเขาได้รวมกลุ่มตั้งตนเป็นโจรที่คอยปล้นแต่พวกคนรวยที่เอาเปรียบผู้อื่น และนำเงินมาให้แก่ผู้ยากไร้หรือผู้ถูกเอาเปรียบ

แต่ก็มีบางจำพวกที่ปล้นเดี่ยวโดยไม่นำเงินไปให้แก่ผู้ใดแต่ปล้นเพราะความสนุขทางกายเสียมากกว่า

โดยคนจำพวกนั้นถูกเรียกว่าเห็นแก่ตัวแต่ถ้าคิดดีๆพวกที่ปล้นทุกคนก็เอาเงินที่คนอื่นทำงานมาเหมือนกันถึงเงินพวกนั้นอาจไม่ได้มาอย่างใสสะอาด

ส่วนมนุษย์ก็เห็นความสุขส่วนตนเป็นอันดับหนึ่งอยู่แล้วแล้วถ้ามีคนเห็นแก่ตัวเพิ่มอีกสักนิดๆหน่อยๆโลกคงไม่ถึงกับดับสูญหรอก..

ใช่แล้วล่ะ! ฉันก็เป็นหนึ่งในจำพวกนั้นเช่นกัน...

ทุกๆวันฉันใช้ชีวิตโดยการออกปล้นยามวิกาลทำให้ผู้อื่นหวาดกลัวโดยการฆ่าอย่างไร้ปรานี จนได้ขนานนามว่า'ปีศาจกินวิญญาณ(魔鬼吃灵魂)'

ทุกๆวันทุกๆเดือนทุกๆปีฉันใช้ชีวิตอยู่บนกองเงินกองทองจากวิญญาณที่ฉันได้พรากจากโลกไป

ฉันเคยเฝ้าถามถึงครอบครัวกับเพื่อนคนเดียวของฉัน'จิ่นเฟย(紧飛)'เพราะตั้งแต่จำความได้ฉันก็อาศัยอยู่กับสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้ว..ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมจิ่นเฟยถึงอยากมีครอบครัวทั้งๆที่ครอบครัวเป็นฝ่ายทิ้งเขาไว้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนั้น

"จิ่นเฟย!นายไหวไหม!"

เจ้าของชื่อหันไปตามเสียงใสดังกระดิ่งที่เอ่ยถามตน

"เธอนั่นแหละ!ไหวไหมเลือดออกขนาดนั้นน่ะ!"

จิ่นเฟยถามเพื่อนสาวคนเดียวของเขาที่มีเลือดไหลออกจากแขนข้างซ้ายเพราะผลจากการถูกปืนยิงเฉี่ยวไปแต่แผลก็ลึกพอสมควรจนเลือดไหลเป็นทางยาว

"ไม่เป็นไร..รีบไปเถอะ!"

ร่างเล็กพลางกัดฟันแน่นเพราะความเจ็บและเริ่มอ่อนแรงลงจากอาการหน้ามืดหลังจากเสียเลือดไปมาก

ทั้งสองต่างรีบวิ่งเข้าไปหลบบริเวณด้านหลังของคฤหาสน์ตระกูล'เลี่ยง(亮)'ทันที

"หยุดก่อน!"

ชายหนุ่มหันหน้าไปมองเพื่อนคนเดียวของตนแล้วหยุดวิ่งพลางมองไปบริเวณด้านล่างที่เป็นแม่น้ำขนาดใหญ่

"จิ่นเฟยนายโดดลงไป!"

ร่างเล็กกัดฟันอย่างข่มกลั้นแล้วพูดแกมบังคับ

"ไม่!ถ้าเธอไม่ไปฉันก็ไม่ไป!"

เพื่อนชายของเธอพูดอย่างหนักแน่นพลางมองหาทางหนีทางอื่น

ปัง!

เสียงปืนดังขึ้นพร้อมชายชุดดำนับ10วิ่งมาทางพวกตน

หญิงสาวเริ่มปล่อยน้ำตาลงมาโดยไม่มีเสียงสะอื้นพลางกอดเพื่อนชายของตนไว้แน่น

"จิ่นเฟย..ลาก่อนน่ะ"

จิ่นเฟยได้ยินเพื่อนสาวพูดดังนั้นก็คลายกอดแล้วมองหน้าร่างเล็กทันทีแต่ไม่ทันที่เขาจะเอื้อนเอ่ยอะไรเขาก็ถูกหญิงสาวพลักจนตกแม่น้ำไปเสียแล้ว

แต่สิ่งสุดท้ายที่เขาได้เห็นทำให้น้ำตาลูกผู้ชายของเขาอดกลั้นไว้ไม่อยู่อีกต่อไป

คือหน้าของเพื่อนสาวที่ถูกขนานนามว่า'ปีศาจกินวิญญาณ'ที่ตอนนี้ใบหน้าที่เคยเฉยชามีน้ำตาเปรอะเปื้อนทั้งใบหน้าและรอยยิ้มอ่อนโยนที่ตั้งแต่เขาจำความได้เพื่อนสาวไม่เคยยิ้มเลยแม้แต่ครั้งเดียวพร้อมเสียงหวานที่เอ่ยขึ้นจากใจจริง

"ขอบคุณน่ะ..จิ่นเฟย"

ตู้ม!

เสียงการกระทบกับน้ำดังขึ้นพร้อมชายหนุ่มที่ตะเกียกตะกายขึ้นจากน้ำพร้อมหันมามองร่างเล็กที่มองตนอยู่เช่นกัน

ปัง!

แต่เหมือนเสียงกัมปนาทดังขึ้นเมื่อมีกระสุนทะลุผ่านร่างเล็กที่ยืนยิ้มค้างมองตนอยู่

"ฟางลี่!!"

ชายหนุ่มตะโกนจนสุดเสียงเมื่อร่างเล็กถูกยิ่ง

ตู้ม!

ร่างเล็กตกลงไปในแม่น้ำชายหนุ่มทำท่าที่จะกระโดดไปช่วยเพื่อนสาวของตน

ปัง!ๆ!ๆ!

แต่ขณะที่ชายหนุ่มจะกระโดดไปช่วยเพื่อนสาวก็มีกระสุนยิงลงมาที่ตนอย่างต่อเนื่องชายหนุ่มไม่มีทางเลือกเพราะหากเขาไปช่วยเธออาจทำให้เขาเองก็ตายไปพร้อมกับเธอแล้วการที่เธอช่วยเขาจะมีประโยชน์อะไร!

เมื่อชายหนุ่มคิดได้ดังนั้นก็หันกลับพร้อมวิ่งไปตามทางหลบหนีที่เพื่อนสาวได้เตรียมไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ชายหนุ่มนึกถึงคำพูดที่เพื่อนสาวอย่าง'ซูฟางลี่(淑芳丽)'เคยพูดกับตนไว้ตอนที่ตนยังเด็กๆแล้วร้องไห้ที่ถูกเพื่อนคนอื่นแกล้ง

'ฮึกๆๆ ฮือออ'

ตึกๆๆ

เขาหันไปตามเสียงรองเท้ากระทบกับพื้น เมื่อเขาเห็นเพื่อนสาวของตนเขาก็กระโจนกอดเธอทันที

'ฟางลี่ฮึกๆ..เธออยู่กับฉันน่ะ'

เขาไม่พูดเปล่าแต่ตอนนั้นเขาเอาหน้าซุกกับร่างเล็กทันที

เธอลูบหลังของเขาอย่างอ่อนโยนต่างกับหน้าตาของเธอที่ดูเฉยชาตลอดเวลาพร้อมพูดด้วยเสียงหวานปนหนักแน่นจนไม่อาจเชื่อได้ว่านี่คือเสียงของเด็กที่อายุยังไม่10ขวบด้วยซ้ำ

'ฉันสัญญาว่าฉันจะเป็นเพื่อน ครอบครัว และทุกอย่างของนายเองจิ่นเฟย'

#ยามต่างๆ(แปะไว้ก่อนค่ะ)

ยาม จื่อ เท่ากับเวลา 23.00 น. จนถึง 24.59 น.

ยาม โฉ่ว เท่ากับเวลา 01.00 น. จนถึง 02.59 น.

ยาม อิ๋น เท่ากับเวลา 03.00 น. จนถึง 04.59 น.

ยาม เหม่า เท่ากับเวลา 05.00 น. จนถึง 06.59 น.

ยาม เฉิน เท่ากับเวลา 07.00 น. จนถึง 08.59 น.

ยาม ซื่อ เท่ากับเวลา 09.00 น. จนถึง 10.59 น.

ยาม อู่ เท่ากับเวลา 11.00 น. จนถึง 12.59 น.

ยาม อุ้ย เท่ากับเวลา 13.00 น. จนถึง 14.59 น.

ยาม เซิน เท่ากับเวลา 15.00 น. จนถึง 16.59 น.

ยาม อิ่ว เท่ากับเวลา 17.00 น. จนถึง 18.59 น.

ยาม ซวี เท่ากับเวลา 19.00 น. จนถึง 20.59 น.

ยาม ไฮ่ เท่ากับเวลา 21.00 น. จนถึง 22.59 น.

#เปิดเรื่องค่ะเรื่องนี้ไม่ได้อัพบ่อยค่ะแต่ไม่มีการทิ้ง

เรื่องนี้จะพยายามเขียนให้ดีที่สุดค่ะ

ตอนอาจสั้นบ้างยาวบ้างน่ะค่ะ

สุดท้ายฝากติดตามเรื่องนี้ด้วยน่ะค่ะ

ขอบคุณที่ทนอ่านจนจบตอนค่ะ

To be continue