เมื่อกระทงไม่ได้หลงทาง แต่ดัน...มาหลงธันน์...
เพราะหลงเสียงทุ้มมีlสน่ห์นั่นตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ฟัง...
เพราะอยากให้เจ้าของเสียงร้องนั้นจำผมได้...
เพราะงั้นผมเลยตัดสินใจยื่นกระทงในมือไปให้เขา...
คนอย่างไอ้เลย์ ชื่อจริงว่า นายตรัน ธนปาลกุลล่ะอยากจะเอาหัวมุดดินยิ่งนักที่เผลอทำอะไรน่าอายอย่างการให้กระทงกับนักร้องที่ไม่รู้จักในวันลอยกระทงท่ามกลางสายตานักศึกษาหลายร้อยคู่ไปซะได้...ผลพวงของมันคือเพื่อนเกือบทั้งสาขาเปลี่ยนชื่อหล่อๆของผมอย่าง 'เลย์' เป็น 'กระทง' ซะงั้น!
กระทงเลยนะโว้ยยยยย!
เชยสะบัด!
แต่ก็เอาเถอะ...เพราะเหตุการณ์น่าอายในครั้งนั้นเลยทำให้ผมได้เจอกับไอดอลในดวงใจของผมอย่างพี่ 'ธันน์' นักร้องโคตรหล่อที่มีร้อยยิ้มพิฆาตประดับใบหน้า
ผมกลายเป็นติ่งพี่ธันน์ทันทีนับตั้งแต่ที่ผมยื่นกระทงให้พี่เขา แต่ไม่รู้ทำไม...คนรอบข้างถึงได้ชอบบอกว่าอาการที่ผมเป็นอยู่มันไม่ใช่อาการติ่งแต่มันคืออาการ...
*หมายเหตุ* นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้น บุคคล เหตุการณ์ สถานที่ เป็นเพียงสิ่งที่สมมุติขึ้นมา
#หลงธันน์
Guest
