อสงไขยกาล

ปฐมกาล

กลิ่นไออวลอุลารำล้ำเลิศ                         ก่อกำเนิดจากภูมิหลังอสงไขย

กลิ่นไอดอกเเรกเเย้มรอนเเรมไกล                                กำเนิดให้เกิดเรือนสาครสินทร์

โอ้เจ้าดอกโมกกัลยาขวัญตาเรียม                  บ่หาผู้ใดเทียบเทียมยลยิน

โอ้เเม่ปรานเทียนขออยู่เคียงคิน                                      เจ้าตลอดชีวินชั่วอสงไขยกาล

-ปรานเทียน-

ฝันประหลาดถึงเรือนไม้เเห่งหนึ่ง เป็นเรือนไม้สักในภาคกลาง ที่นั่นดูคุ้นตามากราวกับว่าเธอเคยอยู่ที่นี่มาก่อน

ในขณะนั้นเธอเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก เเก้มเนียนใสเเละออกจะคล้ำนิดหน่อยคงเป็นเพราะออกเเดดเจอะลมบ่อยกระมัง

เเละในครานั้นเธอก็ฝันถึงเด็กผู้ชายอายุดูเเก่กว่าเธอไม่มาก หน้าขาวนวลเนียนดุจดั่งลูกคุณหลวงคุณชายที่ไม่ค่อยออก

เเดดเจอะลมบ่อย ริมฝีปากบางชมพูระเรื่อ เด็กหญิงเรียกชายว่า 'สิน' เด็กชายเดินนำหน้าเด็กหญิงไปหยุดตรงบานประตูไม้โบราณ

ของห้อง ห้องหนึ่ง "ประเดี๋ยวหากพี่เปิดประตูเเล้วน้องจงรีบไปเอามันมาก่อนเเม่นมจะมาเห็นมิเช่นนั้นจะถูกพลอยติไปด้วย"ซึ่ง

เทียนก็ยังงงๆอยู่ว่า ใครคือสิน เเละให้เอาอะไร หลังจากนั้นไม่นานมือเรียวใหญ่ขาวก็ค่อยๆบิดลูกบิดประตูออก เเต่ เป็นเช่นนี้ทุกที

ที่เธอฝัน ทุกครั้งที่เปิดประตูเธอต้องสะดุ้งตื่นทุกครั้ง จนทำให้ไม่รู้ว่าสรุปเเล้วในห้องนั้นมีอะไรกันเเน่....