ปี ค.ศ1911
ประเทศอังกฤษ
บนดาวดวงหนึ่ง กำลังหมุนวงโคจรไปเรื่อยๆ ยานทะเบียน
ENG-8025 ย่อจาก อังกฤษ กำลังมุ่งตรงกลับสู่โลกใช้ระยะเวลา35ชั่วโมงบรรทุกสินค้ารหัสหมาเลข โคบัส 3310E
กลับสู่ดาวโลก การเดินทางเป็นไปได้โดยดีสินค้ามีสภาพปกติทุกๆ อย่าง อีกประมาณ35ชั่วโมงจะไปถึงโดยประมาณไว้..............
ซู่มมมมมมมม................... ยานกำลังเคลื่อนตัวมุ่งตรงไปเรื่อยๆ
ครื่นนนนนนนน........... แหมะ....แหมะ ไข่2 ฟุต ที่บรรทุกมาบนยานกำลังเปิดจุกปากด้านบนเปลือกไข่ออกมาเอง น้ำเมือกที่หล่อเลี้ยงค่อยๆ ไหลออกมาตัวประหลาดไต่ออกมาจากไข่ช้าๆ ........
[ครื่นนนนนนน...... วอ 2 เรียก ลูกยานคิม ตอนนี้นายออกจากดาวนั่นมาหรือยัง?]
”อ่า กำลังออกมาครับ ตอนนี้อีกประมาณ34ชั่วโมงคงถึงโลก”
[เยี่ยมไปเลย ตัวสินค้าละยังมีภาพดีอยู่หรือเปล่า]
”ดีอยู่ ทั้งไข่และไอ้เจ้าลูกผสมยังคงสภาพสดใหม่อยู่เลย เตรียมตัวรอดูได้เลย”
[อย่าดื่มเหล้าตอนขับยานละ]
”เหอะ จะเอาเหล้าที่ไหนมาดื่มไม่ใช่โลกมนุษย์”
ขยับไมค์เบาๆ
………
แกร๊ก........ครื่น..... เสียงประตูยานเปิด
”เสียงอะไรวะ เออ แค่นี้ก่อนก็แล้วเหมือนจะมีใครเข้ามาในห้องเครื่องน่ะ ไว้เจอกัน”
วางไมค์ไว้บนหัวเครื่อง
คิมสั่งให้ลูกมือขับยานไปแทนก่อนเขาลุกไปดูประตูห้องเครื่องยนต์ที่เปิดทิ้งอัตโนมัติเองไม่มีอะไรเข้ามาข้างในเลย คิมรีบทำการปิดประตูห้องเครื่องยนต์ชะเองแล้วหันหลังเดินกลับไปนั่งที่เดิมโดยไม่ได้คิดอะไรมากมายมือหนาจับคันโยกของยานต่อไปโปรแกรมต่างๆ เปิดระบบวงโคจรเพื่อดูว่ามี
อุกกาบาต
อะไรกีดขว้างอยู่หรือเปล่าคิมถามลูกมืออีกคนว่าตอนนี้เราอยู่จุดไหนแต่ทว่าสิ่งที่เขาเห็นก็คือไอ้ตัวประหลาดรูปร่างแปลก
มีผิวเป็นซิลิโคน มีเท้าเป็นนิ้ว 8 แฉก
กำลังเกาะติดหน้าของอีกคน จนลูกมือแน่นิ่งไป...........
”วะ....เวรแล้ว......”
กี้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ซวบบบบบบบบบ!!!!
”อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!”
เจ้าตัวเกาะหน้ากระโจนออกมาเกาะหน้าของคิมใช้หางยาวรัดคอเหยื่อเกาะติดหนึบตัวเองไว้แน่นแล้วสอดท่อน้ำเชื้อลงไปที่ปากของเหยื่อ คิมใช้มือดึงร่างของมันให้ออกไปสุดแรงเกิดแต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ ร่างใหญ่ล้มตัวลงกับแผงควบคุมระบบยานทั้งหมดจนทำให้เครื่องยนต์เกิดปัญหาทันที่.....................
ตึงงงงงงงงงง!!!!!
“!!!!อึก เกิดอะไรขึ้นทำไมยานเอียงตัวแปลกๆ”
หญิงสาวคุณหมอผู้ดูแลสินค้าที่กำลังจะนำไปยังโลก เอทรุดเข่าลงเพราะทรงตัวเองไม่ได้ยานเกิดการขัดข้องเสียงฉุกเฉินดังขึ้นเป็นระยะๆ บอกเหตุการณ์ว่ายานกำลังมีปัญหาและพุ่งชน
อุกกาบาต
ไปทั่ว จนเธอต้องรีบหยิบไมค์สือสารเพื่อถามอีกฝ่ายที่ห้องบังคับเครื่องยนต์
”คิม ตอบฉันหน่อยมันเกิดอะไรขึ้น คิม!!!!”
[คิม...คิมมมม!!!!!] ร่างใหญ่นอนทับแผงควบคุมอยู่
”แฮ่ก แฮ่ก พระเจ้ามันเกิดอะไร......”
{ยานกำลังจะตก มีจุดรั่วของยาน ยานกำลังจะตก}
”ทำไงดี ทำไมมันเป็นแบบนี้ไปได้.......แฮ่ก แฮ่ก”
ควันสีขาวที่ออกมาจุกที่รั่วเพราะไปชนกับ
อุกกาบาต
จนเกิด
ช่องโหว่
แก๊สของอากาศไหลเข้ามายานไม่อาจทรงตัวได้แล้วตอนนี้ เธอวิ่งไปที่ห้องเครื่องมือเรียวผลักประตูเข้าไปแต่ระบบทำการปิดประตูไปแล้วเธอทุบประตูร้องเรียกเพื่อนชายให้เปิดประตุให้อยู่หลายครั่งแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ จากเขา หญิงสาวใช้สายตามองไปที่ส่องกระจกใสของประตูห้องเครื่องยนต์เพื่อดูว่ามันเกิดอะไร ข้างใน ทั้ง2คนนอนนิ่งคิมนอนบนแผงควบคุมระบบยานมีไอ้ตัวประหลาดกำลังเกาะหน้าคลายๆ กำลังทำอะไรชักอย่างเธอเดาได้ว่าอาจจะเป็นตัวที่อยู่ในไข่ออกมาจากไข่ใบนั่นแน่ๆ เธอต้องเข้าไปในห้องเครื่องให้ได้ จนกระทั้งเสียงตึงครั่งสุดท้าย ยานพุ่งตัวลงสู่ผิวพื้นของดาวประหลาดพุ่งชนอย่างรวดเร็วจนสั่นสะเทือนไปทั้งยานหญิงสาวรีบทรุดตัวลงเกาะยึดขอบเหล็กประตูไว้แน่น..................
โครมมมมมมมมมมมมมมม.......... เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ยานไถลลื่น
ไปไกลมากบนพื้นผิวดาวประหลาดก่อนจะหยุดนิ่งไปเครื่องเองก็พังหมดจนกระทั้งมันดับสัญญาณเตือนภัยลงไปเครื่องยนต์พังเสียหายมีช่องโหว่
อยู่มากมายกลิ่นไหม้ก็เริ่มออกแต่ดีที่ยานยังไม่ระเบิด แคปซูลจำศิลของลูกผสมแตกออกมา ร่างกายของมันร่วงลงมาสู่พื้นร่างกายเปลือยเปล่าค่อยๆ ลุกจากพื้น สะบัดหัวเบาๆ ดวงตากวาดมองห้องยานมีควันดำลอยออกมา ดวงตาปรับสภาพทิศทางที่มอง ร่างใหญ่เดินเท้าเหยียบเศษแก้วไปยังห้องเครื่อง มันพบร่างหญิงสาวที่กำลังนอนหมดสติหัวแตกมีเลือดไหลออกมามันรีบประคองเธอขึ้นมาทันที่
”แฮ่ก ฮะ ฮ้า โค......โคบัส.....” เสียงสั่น
”..................” เอียงคอมอง
”รีบ....หนีไป...อะ.....อัก โคบัส........”
เจ้าลูกผสมทำเสียงเล็กน้อยมันอุ้มร่างของหญิงสาวและหาทางออกของยานนี้เพื่อไปสู่ด้านนอก มันเดินไปเรื่อยจนถึงประตูที่ปิดตายเปิดไม่ออก เจ้าลูกผสมวางหญิงสาวลงกับพื้นก่อนจะมองประตูที่เปิดไม่ออก มันยกแขนขึ้นก่อจะใช้ปากหนากัดลงที่แขนจนเกิดเลือดสีแดงสดแล้วสะบัดเลือดสีแดงไปทางประตูจน เลือดที่เป็นกรดทำลายประตูจนละลาย มันหันไปมองหญิงสาวก่อนจะอุ้มเธอขึ้นมาอีกครั่ง นำร่างที่ไร้วิญญาณออกสู่ยานบนพื้นผิวดาวสีแดงประหลาดมันอยู่ได้เพราะมันคือ ออกซิเจนของตัวมันเอง เจ้าลูกผสมมองร่างที่ตายของเธอผู้นั่นนำศพที่อุ้มออกมาเดินไปเรื่อยๆ ........................
..ตึก.....ตึก.......
”เฮ้ย!!!!! นั่นใครน่ะ !!!!!” คนแปลกหน้าส่องไฟไปทางเจ้าลูกผสม
”กรี๊สสสสสสสสสสสส!!!!!!” ทำเสียงคำรามใส่
”นั่นมนุษย์นี้”
”ทำไมถึงเดินบนดาวที่ไม่มีออกซิเจนแบบนี้นะ มากับเราชะ”
”กรี๊สสสสสสสส!!!!! กรรรร”
”มันทำเสียงบ้าอะไรของมัน ดูสิท่าจะบ้าไปแล้วเสื้อผ้าก็ไม่ใส่แล้วนั่นผู้หญิงคนนั่นน่ะ แกจะเอาไปหน”
”อย่ากลัวไปเลย พวกเรามาจากหน่วยอวกาศของ ประเทศนิวยอร์กดูไงใบอนุญาตทางทหาร”
พวกเขาชูนามบัตรขึ้นมาทั้ง2คน มันไม่รู้ว่าสิ่งนั่นคืออะไรแต่โดยสัญชาตญาณ
ของนักล่าเอเลี่ยนลูกผสมทำการปล่อยร่างของศพลงกับพื้นมองแสงไฟฉายแล้วเดินมุ่งไปทางพวกนักบินอวกาศ พวกเขาคิดว่ามนุษย์ผู้นี้คงจะเข้าใจแล้วทำหน้ายิ้มแล้วจะรีบช่วยชีวิตเขาอย่างเต็มที่ จู่ๆ มันกระโจนใส่อีกคนอย่างดุเดือนนำลิ้นเจาะออกมาจากปากกระแทกกระจกของหมวกออกชิเจนแตกกระจาย อีกคนรีบเรียกกำลังเสริมออกมาช่วยทันที่ เจ้าลูกผสมเก็บลิ้นทันที่ใช้ปากหนากัดเข้าที่คอเหยื่อจนเลือดสาดกระเด็น .........................
เปรี๊ยง
!!!!!!!!!!!!!
”อัก!!!!!!”โดนกระสุนยาสลบตรงไหล่
”ไอ้หมอนี้ท่าจะบ้าไปแล้ว เอาตัวมันกลับขึ้นยานไปด้วยดีกว่า สอบปากคำมัน”
”ได้เลย”
คนที่มาช่วยรีบนำร่างของมันแบกขึ้นยานไปอีกกลุ่มรีบมาเก็บศพเพื่อนใช้ผ้าห่อไว้แล้วนำกลับขึ้นไปบนยานสำรวจไปเพื่อนำกลับไปบานยายลำใหญ่ของกองทัพ ทหารอีกฝั่งมองยานขนสินค้าลำใหญ่หมายเลขทะเบียน
ทะเบียนENG-8025
ก่อนจะแจ้งให้ด้านบนทราบคำสั่งที่รับมารู้กันทั่วหมดแล้ว บิ๊กบอสใหญ่สั่งกลับไปว่านำยานนั่นขึ้นมาด้วย พวกเขาใช้เครื่องยนจ์ลำสมัยยกยานทะเบียนENG-8025
ขึ้นไปบนยานลำใหญ่กว่าเก็บมันไว้ใต้ท้องยานทันที่ก่อนจะออกตัวไปทันที่.........................
.
.
.
.
.
.
.
.
ติ๊ด........ติ๊ด......ติ๊ด.......... เสียงสายเลือดที่กำลังเสียบต่อกับเส้นเลือดใหญ่
”หมอนี้มันไม่ใช่คนนี้หว่า......”
”........” มองดูเจ้าลูกผสมที่กำลังโดยเจาะเลือดหาDNA
”ฉันก็ว่าทำไมมันทำท่าทางแปลกๆ ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว”
”.......ผมตรวจDNAของเขาแล้ว เลือดสีเขียวอ่อนๆ ผสมกับเลือดของมนุษย์มีกรดทำลายที่น่ากลัว เมื่อกี้ผมได้ทำการเอ็กซ์เรย์ดูร่างกายของเขา พบว่าเขามีรูปร่างที่ผิดแปลกไปไม่เหมือนมนุษย์ มีการผลิตเซลล์แปลกๆ มากมายแล้วก็ตอนตรวจผมเจอรหัส สินค้าของเขาเป็นบาร์โค้ดโคบัส 3310E”
”หมอนี้น่าจะเป็นสินค้าที่กำลังจะส่งไปยังโลกแน่ๆ”
”ผมก็ไม่ทราบนะครับ แต่ถ้าเขาตื่นเมื่อไรค่อยถามเขาให้แน่ชัดอีกที่” โทมัสทำแผลที่แขนให้มัน
คุณหมอโทมัสลูกชายของผู้บังคับบัญชาการ เอียน เดินทางมากับพ่อของเขาในฐานะคุณหมอผู้ดูแลผู้ป่วยในยาน โทมัสมองร่างผสมที่กำลังถูกโยกย้ายเข้าไปขังในห้องขังที่มีกระแสป้องกันไว้ทั่วทิศ เขารู้สึกสงสารอีกฝ่ายและสงสัยในร่างกายที่ผิดปกติของเจ้าลูกผสมแต่ก็ต้องรอคำตอบจากอีกตัวว่ามันจะให้คำตอบแก่ผู้คนบนยานนี้หรือไม่...........
...................... มือของเจ้าลูกผสมติดระบบ ต่างๆ มากมายป้องกันที่มันจะฆ่าผู้อื่นได้ในห้องขังมันนอนงอตัวหลับแน่นิ่งมากดูเหมือนว่าจะโดนยาสลบไป2เข็มกว่าๆ ทางด้านยานขนสินค้าที่พ่อของโทมัสนำมาไว้ที่ใต้ท้องยาน ในห้องเครื่อง ผู้เชียวชาญด้านยานและผู้ซ้อมแซ่มยานพากันมาดูข้างใน พบศพที่ตายแล้วและไข่ที่ถูกขนส่งมาอีก15 ใบมีรูปร่างทรงกลมรี ความสูงประมาณ 2 ฟุตอยู่ในห้องกระจกที่มีความหนามาก พวกเขาสันนิฐานว่าพวกนี้น่าจะนำไข่มาจากดาวที่มีเอเลี่ยนพร้อมกับเจ้าตัวผสมนั่นด้วย อาจจะขนย้ายไปเปิดการแสดงบนโลก พ่อของโทมัสทำหน้า งง เล็กน้อยแต่ก็ขอให้ขนไข่นั่นออกมาเก็บไว้ที่ห้องเย็นให้หมดๆ .......
.
.
.
.
.
..................................
.....................................
.......................................
”ฮ้า........ฮ้า.......”
เจ้าลูกผสมที่หลับใหลไปนานเกื่อบ5 วันกว่า ลืมตามองตัวเอง มือที่ถูกล็อก ประตูลูกกรงมีระบบไฟฟ้าอยู่ ร่างใหญ่พลิกร่างไป – มา กวาดตามองไปทั่วห้องลูกกรงใหญ่ มองด้านบนและมองแขนที่ถูกผ้าก๊อตสีขาวพันไว้ หอบหายใจเบาๆ แล้วหลับตาต่อไป........
”อะ...อ่า....ที่นี้....ที่ไหน....” พูดเบาๆ แล้วหลับต่อไป
.
.
.
.
.
.
..........................................
.....................................
ตึกๆๆ
”ผู้กองเอียนครับ ตอนนี้มันยอมคุยกับเราแล้วครับ หลังจากที่มันหลับใหลไป6 วันเต็มๆ”
”เปิดกล้อง วงจรปิดที่ห้องลูกกรงสิว่ามันพูดอะไรมั้ง”
”ครับ”
……….
พรึ่บ.............................
ร่างของลูกผสมถูกมัดติดกับเก้าอี้แน่น ดวงตามองหน้าคนที่สอบปากคำมันแล้วทำท่ากวนๆ เล็กน้อยในการตอบคำถามทุกๆ อย่าง............
”มันเกิดอะไรขึ้น หลังจากที่ยานนั่นตก”
”........ไม่รู้.........” หมุนเก้าอี้เบาๆ
”......แล้วผู้หญิงคนนั่นที่อุ้มออกมาละ นายเป็นคนฆ่าเธอใช่มั้ย?”
”เธอตายจากอุบัติเหตุจากยานตก.....”
”..........” เริ่มเครียด
”จะถามอะไรอีกมั้ย” ยิ้ม
”ไม่แล้วละ เออ ลืมไปแกเป็นมนุษย์หรือเปล่า”
”มันเป็นคำถามที่......โอเค มันก็เห็นกันอยู่ร่างกายนี้อาจจะหลอกตาพวกคุณก็ได้.....”
”ตอบมา แกเป็นตัวบ้าอะไร” ขยับเข้าไปใกล้ๆ หน้า
”.......เอเลี่ยน...........”
โคบัสตอบสั้นๆ ง่ายๆ จนคนที่ถามคำถามนิ่งไปแล้วค่อยๆ ลดตัวไปนั่งเก้าอี้ช้าๆ พวกที่ขนย้ายมันมาต้องทดลองกับมันโดยการสร้างมันขึ้นมาจากเอเลี่ยนและผสมDNAลงไปหรือไม่ก็อาจจะเกิดจากความผิดพลาดทางการผสมเทียม แต่พวกเขาจะเก็บมันไว้และสอนมันให้เชืยงกว่านี้
เวลาต่อมา โทมัสได้รับคำสั่งจากคุณพ่อของเขาให้ดูแลเจ้าลูกผสมตัวนี้เพื่อรักษาอาการของมันพร้อมกลับสอนมันให้เชียงเหมือนคลายๆ จะใช้มันในทางการทหารสู้รบ ดวงตาของโคบัสมองโทมัสที่ถือถาดยาอุปการณ์ทางแพทย์เข้ามา .......
”สวัสดี” โทมัสยิ้ม
”..........”
”คุณอาจจะยังไม่รู้จักชื่อของฉันดีฉันชื่อโทมัส ยินดีที่ได้รู้จัก”
”............โทมัส.........ชื่อเพราะดีนะ”
”งั้นเหรอ ขอโทษนะช่วยหันหลังที่ฉันจะตรวจร่างกายของนายวันนี้”
ลูกผสมหันหลังให้โทมัสอีกคนไม่รอช้ารีบเช็กร่างกายนั่นทันที่ผ่านเสื้อผ้านั่นมือเขาลูบหลังหนาที่มีโครงสร้างของเอเลี่ยนทุกๆ อย่างที่โทมัสเห็นก็คือร่างกายที่เป็นผิวหนาแข็งไม่มีเนื้อส่วนไหนที่อ่อนนุ่ม เหมือนชั้นผิวมนุษย์เลยนิ้วลากอยู่ที่กลางหลังของโคบัส ชีโครงกระดูก งอก ออกมาจนเห็นได้ชัดเจนเป็นทางยาว
”ทำไมสันหลังคุณเป็นแบบนี้”
”......ฉันยังไม่โตเติมที่น่ะสิ”
”หมายความว่ายังไง?”
”ฉันเติบโตไปอีกหลายขั้นตอนที่สับซ่อน เหมือนกับการลอกคาบไงละ”
”.....ผมไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรหนัก งั้นผมจะขอตรวซ่องปากของคุณก่อนก็แล้วกัน”
อสูรเลี่ยนพันธุ์ลูกผสมหันกลับไปหาโทมัสแล้วทำการอ้าปากตามคำสั่งของคุณหมอสุดน่ารัก โทมัสค่อยๆ ยกไฟฉายเล็กๆ ขึ้นมาส่องเข้าไปในปากของโคบัส เจ้ากระทั้งอีกคนสะดุ้งเฮือกกับเจ้าลิ้นประหลาดที่ซ่อนอยู่ด้านในปากของมันเป็นท่อนยาวค่อยๆ ยื่ดออกมาหาใบหน้าของโทมัสช้าๆ ทันใดนั่นมือของแซ็กกี้ที่ดูโทมัสรีบกระซากร่างของคุณหมอหนุ่มให้ลุกขึ้นทันที่ โคบัสเงยหน้ามองและเก็บลิ้นเข้าไปทันที่............
ผัวะ!!!!!!!!!!!!!!!! แซกกี้ซัดหมัดเข้าที่หน้าของโคบัส
”แซกกี้อย่าทำมันนะ!!!!!” โทมัสรีบห้าม
”ไอ้สารเลว!!!!ถ้าแกฆ่าคนบนยานนี้กูยิงหัวแกแน่!!!!”
”......................” สะบัดหน้าเบาๆ
”แซกกี้ใจเย็นๆ .......”
มันมองหน้าแซกกี้พร้อมเลือดที่ปากไหลออกมาเล็กน้อยโทมัสรีบนำผ้ามาเช็ดปากให้ทันที่แซกกี้ดึงมือของโทมัสออกทันที่แล้วลากหมอหนุ่มออกห่างๆ จากมัน โคบัสนั่งนิ่งอยู่ในห้องลูกกรงแล้วแสยะยิ้มเล็กน้อยอยู่คนเดียวในห้องนั่น โทมัสที่โดนลากต้องสะบัดตัวหนีแซกกี้แรงๆ
”เลิกทำบ้าชะที่!!! คุณคิดอะไรอยู่แซกกี้!!!”
”ฉันไม่อยากให้นายต้องโดนมันฆ่าน่ะสิ!!! อย่ากตายหรือยังไง”
”อึก ผมรู้แต่คุณพ่อให้ผมดูแลเขา.......”
”พ่อของนายนี้มัน ผู้กองคิดจะให้ลูกของตัวเองไปตายหรือยังไง”
”ช่างเถอะผมรู้ว่าคุณหวังดีแต่นี้มันคืองานของผมที่พ่อมอบให้”
”ฉันเป็นห่วงนายนะ ฉันเองก็ต้องคุมกันนายเหมือนกัน.....” กอดโทมัส
โทมัสรีบผลักอีกคนออกเบาๆ แล้วทำหน้าเหมือนไม่ค่อยสบายแล้วเดินจากไปช้าๆ โดยไม่พูดอะไรจนแซกกี้รู้สึกว่าตัวเองทำกับอีกคนมันเกินไปจริงๆ โทมัสเดินไปเรื่อยๆ จนไปเจอกับคุรพ่อเข้า พ่อของเขามองลูกชายที่กำลังเดินมาก่อนจะร้องทักไป
”เจ้านั่นเป็นยังไงมั้งตอนนี้?”
”สภาพร่างกายแข็งร้องดีครับ”
”ดีแล้ว ตอนนี้พ่อกำลังจะไปดูศพที่มีตัวอสูรกายฝั่งอยู่ในตัวเรากำลังจะผ่ามันออกมา”
”.................”
โทมัสเดินตามคุณพ่อไปดุก่อนจะพบกับศพคนบนยานขนสินค้าในห้องผ่าตัดร่างแน่นิ่งที่ถูกนำออกมาจากห้องเย็น (ห้องดับจิต) จากการตรวจค้นพบว่ามีตัวเอเลี่ยนฝั่งอยู่ หมออีกคนถือมีดผ่าตัดทรวงอกไว้แน่น แล้วค่อยๆ เลาะอกของผู้ตายเบาๆ ใบมีดถูกเฉือนเข้าไปกลางทรวงอกเลือดไหลออกมา หันเนื้อนั่นเบาๆ เคสผ่าตัดนี้โทมัสก็เคยทำมาแล้วแต่เขายังมีความอดทนในความกลัวไม่พอ มือหนาของหมดรีบแหวกอกของผู้ตายออกเต็มแรงจนเห็นปอดและอะไรหลายๆ อย่างข้างใน เจ้าตัวอ่อนที่นอนงอกลมอยู่ในอกกำลังดิ้นเล็กน้อย มือหนาที่สวมถุงมือค่อยๆ ล่วงเอาตัวมันออกมา มีเลือดเต็มตัวไปหมดของเหลวสีขาวก็ด้วย ร่างตัวอ่อนออกมาจากศพก่อนจะถูกนำใส่ถาดเหล็กไปไว้อีกห้องหนึ่ง......................
”มันวิเศษมากเลยที่ได้เห็นเอเลี่ยนตัวเป็นในร่างกายของมนุษย์.”
”คุณพ่อกำลังจะทำอะไรกับมันครับ?”
”ฉันจะเลี้ยงมันไว้............”
”พวกมันไม่สมควรอยู่ที่นี้ คุณพ่อไม่คิดเหรอว่ามันเป็นอันตรายขนาดไหน”
”ตอนนี้ไม่คิดแล้ว เพราะฉันได้ทำการผ่าตัดออกมาจากศพแบบเดียวกันกับคนนี้มี3ตัวที่ถูกเก็บรักษาไว้ในยานเรา พอมันโตขึ้นเราจะใช้งานมัน เหมือนกับเจ้าลุกผสมนั่น”
พอพ่อพูดจบเขารีบเดินหนีออกไปทิ้งลุกชายให้ยืนนึกอะไรในสมองอยู่คนเดียวไม่รุ้อะไรหรือยังไงว่าสิ่งมีชีวิตพวกนี้มันจะเชืองได้แค่ไหนกันเชียวจะเลี้ยงไว้แล้วเราจะรอดมั้ยเป็นคำถามมากมายที่โทมัสคิดและต้องหาคำตอบจากคนเป็นพ่อให้ได้ ..................
.
.
.
.
4 ชั่วโมง ณ ห้องอาหารของกองบินอวกาศ
”.............” ลูกผสมมองช้อน
”นั่นน่ะเรียกว่า ซ้อน.......” โทมัสพูดเบาๆ
”งั้นเหรอ ฉันไม่เคยได้กินอาหารแบบนี้ เท่าไร”
”ตอนที่คุณอยู่บนยานขนสินค้าพวกมนุษย์เขาไม่ได้สอนคุณกินเหรอ”
”ฉันลืมไปหมดแล้ว ตั้งแต่ลืมตาดูโลก ฉันนอนอยู่ในแคปซูลจำศิลมา 1เดือนเต็มๆ”
”แคปซูลจำศิล คุณเกิดจากอะไร”
”เขาเล่าให้ฉันฟังว่า.....ฉันเกิดจากการผ่าตัด ที่มีน้ำเชื้อพิเศษของตัวโตเต็มวัย ฝั่งร่างเข้ากับมนุษย์เพศหญิงและ ผ่าตัดออกมาจาก กลางอก”
”อึก......”
”เลือดไหลท่วมออกมาฉันโดนคีบออกมาจากกองเลือดพวกนั่นและโดนยัดใส่แคปซูลทันที่”
”หยุดพูดเถอะ ฟังแล้วอยากจะอ้วก........อึก”
”พวกนั่นอำมหิตสร้างฉันที่กำลังเป็นตัวอ่อนเล็กๆ จนตอนนี้เป็นตัวเต็มวัยซีโนมอร์ฟคิง”
”มันคืออะไร?”
”ตัวฉันยังพัฒนาไปได้อีกขั้นของการเป็น ราชา.....ตัวจะใหญ่ขึ้นเป็น10ๆ เท่า”
ตึงงงงงงงงงง!!!!!!!
แซกกี้เอาถาดอาหารกระแทกลงโต๊ะ
”.......”
”โทษที่ขอฉันนั่งด้วยคน”
”..............” โคบัสมองมือตัวเองที่มีโซ่มัดมืออยู่
แซกกี้นั่งข้างๆ โทมัสและตักข้าวกินอย่างไม่รีรอมองไอ้ลูกผสมตลอดเวลาทำท่าที่หวงใส่อีกตัวแต่โคบัสกลับเฉยๆ ทำคอเอียงเบาๆ ใบหน้าที่คลายคลึ่งกับเอเลี่ยนจับตามองพฤติกรรมของแซกกี้อยู่ตลอดเวลาตาที่มองเป็นสีๆ มันจำได้เจ้านี้ทำลายร่างกายมัน1 ครั่ง แซกกี้ชักหงุดหงิดที่มันมองหน้าของเขาตลอดเวลา.............
ตึงงงงงงงงงง!!!!!! แซกกี้กระซากคอเสื้อของโคบัสขึ้น
”มองหน้าหาเรื่องหรือไงไว้สวะ”
”.......หึ ทำไม......”
พรวดดดดดดดดดด !!!!!!
มันกระโจนใส่แซกกี้จนอีกฝ่ายล้มตึงลงไปโต๊ะอาหารพังลงทันที่ จนโทมัสรีบร้องห้ามทันที่ พวกทหารที่คุมกันรีบวิ่งเข้ามา โคบัสใช้มือบีบคอของแซกกี้เต็มแรง จู่ๆ หางของโคบัสก็ทะลุออกมาทันที หางสีดำมีปลายแหลมของใบมีดกระแทกไปทางแซกกี้แต่อีกฝ่ายหลบทัน ปลายแหลมของหางไปโดนกับพื้น โทมัสรีบล่วงเอายาชาที่ตัวเองพกติดตัวมาด้วย ถอดปลอกฝาออกแล้วกระแทกหัวเข็มไปทางด้านหลังของโคบัสเต็มแรง
ฉึก !!!!!!!!!!!!!!!!!!
”กริ๊สสสสสสสส อ๊ากกกกกกกกกก!!!!!”
”ขอโทษ ผมขอโทษ!!!!!!”
โทมัสรีบถอยหนีทันที่
Guest
