Pray to love คำอธิษฐานของความรัก❤️ ( พระเอกเป็นมาเฟียที่เรียนจบหมอ หล่อ เท่ห์ เย็นชา ส่วนนางเอกก็น่ารัก ขี้ยั่ว 18+++ )

ข้อตกลงก่อนอ่าน

นิยายเรื่องนี้เป็นจิตนาการของผู้แต่งนามไออุ่นของสายลม ห้ามลอกหรือเอาไปดัดแปลงเป็นนิยายของตัวเอง นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นเพื่อเป็นสิ่งบันเทิงให้แก่ผู้อ่านทุกๆคนได้มีความสุข นิยายเรื่องนี้ไม่ได้มีเจตนาแต่งเพื่อว่าร้ายหรือกระแทกหรือเสียดสีแก่บุคคลหรือองค์กรใดๆ หากผู้อ่านชอบหรืออยากแสดงความคิดเห็นใดๆไรท์ก็ยอมรับและจะนำทุกๆความคิดเห็นของทุกๆคนไปปรับปรุงในตอนถัดๆไปเพื่อให้เราทั้งสองฝ่ายสนุกสนานไปกับการอ่านนิยายเรื่องนี้ สุดท้าย หากอยากคุยหรือรู้จักไรท์มากกว่าเดิมหรือมีคำติใดๆเพิ่มเติม ผู้อ่านสามารถอินบล็อคมาคุยในเพจเฟสบุ๊คกันได้เสมอนะคะ

คำแนะนำก่อนอ่าน

คำแนะนำสำหรับผู้อ่านที่เคยอ่านนิยายของสายลมและรอคอยพระเอกที่อ่อนโยน อบอุ่นของสายลมล่ะก็ สายลมขอเตือนเลยว่าเลเวลของพระเอกเรื่องนี้นั่นไม่ได้มีแค่ความอ่อนโยน อบอุ่นเพียงแค่นั่นแต่พระเอกเลเวลของนิยายเรื่องนี้เป็นถึงมาเฟียและหมอที่แสนเก่งกาจเขาจะมีแต่ความอ่อนโยน อบอุ่นได้ไงกัน ผู้ชายที่เก่งเพรียบพร้อมแบบนี้ย่อมมีความดุดัน น่าเกรงขามและเย็นชามากขึ้นมาอีกหนึ่งระดับ สำหรับตัวร้ายของเรื่องนี้ก็ไม่ได้มีแค่ตัวร้ายฝั่งผู้หญิงแต่ไรท์ได้เพิ่มตัวร้ายที่แสนเลวฝั่งผู้ชายเพิ่มเข้าไปด้วย เพราะงั้นก่อนที่จะอ่านไรท์ขอให้ผู้อ่านถอนหายใจเขาออกเพื่อตั้งจิตให้แน่วแน่ในการอ่านแล้ว หลังจากตั้งจิตแน่วแน่แล้วก็เริ่มลุยเข้าสู่โลกแห่งนิยายจากผู้เขียนนามไออุ่นของสายลมกันได้เลย

บทนำ

ในค่ำคืนที่หิมะแรกของปีกำลังตกลงสู่พื้นดินมีนักศึกษาผู้ที่กำลังท้อแท้กับชีวิตของตัวเองกำลังเดินอยู่ท่ามกลางหิมะที่ตกด้วยร่างกายที่แสนจะไร้เรี่ยวแรงแล้วไม่นานนักศึกษาคนนั่นก็ทิ้งตัวลงบนกองหิมะอย่างเหนื่อยหน่ายกับชีวิตที่เดียวดายและเหมือนจะหมดหนทางของเธอ นี่คงเป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกอยากจะอ้อนวอนต่อสวรรค์ได้โปรดช่วยให้เธอสามารถหาเงินมาเรียนต่อแพทย์ให้จนจบโดยที่ไม่ต้องหันหลังกับไปพึ่งตระกูลควอรัมอีก ได้โปรดช่วยส่งฤดูหนาวที่อบอุ่นให้แก่เธอสักครั้ง เธอก้มหน้าวิงวอนขอพรต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในวันที่หิมะตกครั้งแรกของปีอยู่บนถนนอย่างเดียวดาย…

ในเช้าวันรุ่งขึ้น ถึงนักศึกษาสาวจะเหนื่อยหรือท้อแท้ต่อชีวิตที่เดียวดายแต่เธอก็ไม่เคยคิดที่จะยอมแพ้เลยสักครั้งในวันนั่นเธอลุกขึ้นตื่นแต่เช้าเพื่อเอาเงินก้อนสุดท้ายของเธอไปซื้ออุปกรณ์มาทำแซนวิสขายท่ามกลางหิมะที่ตกหนัก นอกจากไม่มีคนแวะซื้อของๆเธอแล้ว เธอยังโดนคนไล่ที่อีกหลายครั้ง จนกระทั่งสวรรค์มีตาได้ประทานพรให้ฤดูหนาวของเธอในปีนั่นเป็นฤดูหนาวที่แสนโหดร้ายเป็นปีสุดท้าย ตั้งแต่วันนั่นไม่ว่านักศึกษาสาวจะอยู่ ณ ที่แห่งไหนในค่ำคืนของหิมะแรกของปีเธอก็จะออกมายืนขอพรต่อหิมะทุกๆครั้งจนกว่าสวรรค์จะประทานพรให้เธออีกครั้ง

7 ปีต่อมา

ณ ประเทศอังกฤษ

โรงพยาบาลรัฐบาลแห่งหนึ่ง

“ อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณหมอ “

“ อรุณสวัสดิ์ค่ะ พยาบาลโกโก้ “

“ สวัสดียามเช้าค่ะ คุณหมอ “

“ สวัสดีจ้า พยาบาลโช “

ตึกๆๆๆ พอออกนอกโรงพยาบาลจากฝีเท้าที่เดินอย่างเร่งรีบค่อยๆเปลี่ยนเป็นฝีเท้าจากที่เดินเร็วเป็นวิ่งสับเพื่อที่จะได้ไปถึงจุดหมายอย่างเร็ว

“ นั่นคุณหมอเขารีบวิ่งไปไหนนะ “

“ นั่นสิ เมื่อกี้พอผ่าตัดเสร็จเธอก็รีบเดินออกมาจากห้องผ่าตัดอย่างเร็วแล้วพอออกนอกเขตโรงพยาบาลเธอก็วิ่งอย่างกับกลัวไปไม่ทันนัดอะไรอย่างนั่นแหละ “

“ นั่นสิน่าสงสัยจริงๆ “

“ สงสัยอะไรกัน “

“ คะ คุณหัวหน้าพยาบาลมาตั้งแต่เมื่อไหร่ค่ะ “

“ ฉันยืนอยู่ตรงนี้ก่อนพวกเธอซ่ะอีก “

“ ถ้ายืนอยู่ก่อน งั้นแปลว่าคุณหัวหน้าได้ยินทุกอย่างหมดเลยเหรอค่ะ “

“ ใช่! พวกเธอสองคนว่างกันมากขนาดมาสงสัยเรื่องส่วนตัวของคุณหมอเขาเลยเหรอ “

“ พวกเราทำงานกับคุณหมอมาตั้งนานปกติเวลาเลิกงานเธอจะต้องไปเยี่ยมเยียนคนป่วยกว่าจะออกนอกโรงพยาบาลหรือกลับหอพักก็เกือบดึกดื่นทุกครั้งแต่วันนี้ทั้งวัน เธอเอาแต่มองออกมานอกหน้าต่างแถมทำอะไรก็รีบเร่ง ยิ่งพอเลิกงานเธอรีบออกจากโรงพยาบาลแบบนี้จะไม่ให้พวกเรามาสงสัยได้ยังไงกัน “

“ นั่นสิค่ะ…หัวหน้าไม่สงสัยเลยเหรอค่ะ “

“ ตอนนี้มันคือเวลาทำงานไม่ใช่เวลามาสงสัยเรื่องของคนอื่น ถ้าเธอสองคนยังไม่ไปทำงานฉันจะเขียนรายงานเรื่องของเธอสองคนไปที่บอร์ดบริหาร “

“ ดิฉันจะไม่สงสัยอะไรในเวลาทำงานแล้วค่ะ ดิฉันขอตัวไปทำงานนะคะ “

“ ธุระของคุณหมอไม่น่าจะเกี่ยวกับดิฉัน ดิฉันขอตัวไปทำงานดีกว่าค่ะ “

“ เฮ้อ!… “ หัวหน้าพยาบาลถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายในความขี้สงสัย ขี้นินทาของเหล่าสาวๆขี้สงสัย ขี้เมาธ์ของโรงพยาบาล

“ พยากรณ์อากาศบอกว่าวันนี้จะมีหิมะตก นั่นคือสาเหตุที่ทำให้วันนี้ทั้งวันของหมอใบชาวุ่นๆสินะ “

“ ผอ.มาได้ไงค่ะ “

“ บอร์ดบริหารให้ผมเอาจดหมายนี้มาให้คุณหมอโลมา “

“ จดหมาย “

“ เดนนิส ควอรัมยื่นเรื่องมาทางบอร์ดบริหารขอให้ย้ายหมอใบชากลับอเมริกา “

“ แล้วทางผู้ใหญ่ว่าไงค่ะ “

“ ควอรัมเป็นบริษัทที่สนับสนุนเงินของโรงพยาบาลอยู่ พวกเขาย่อมตกลงอยู่แล้ว “

“ คราวนี้ผอ.ช่วยอะไรคุณหมอไม่ได้เลยเหรอค่ะ “

“ ผมพยายามแล้วแต่ครั้งนี้บอร์ดบริหารยื่นคำขาดมา ผมทำอะไรไม่ได้เลย “

“ ถ้าเธอรู้เรื่องนี้เธอจะเป็นยังไง ดิฉันไม่อยากให้คุณหมอใบชาที่แสนสดใส ร่าเริง แสนน่ารักของพวกเราเศร้าเลย “

“ ตอนนี้พวกเราคงทำได้เพียงขอพรต่อหิมะแรกของฤดู ขอให้ใครสักคนมาช่วยลูกศิษย์ที่แสนน่ารักคนนั่นให้พ้นจากคนไม่ดีพวกนั่นสักที “

“ ดิฉันก็ขอพรให้เธอเจอคนดีๆที่จะมาคอยดูแลเธอได้ด้วยเถอะค่ะ “ หัวหน้าพยาบาลพูดพร้อมมองไปตามทางที่หมอใบชาเพิ่งเดินไป ในทุกๆปีเมื่อวันนี้มาถึงคุณหมอใบชาที่วันๆเอาแต่ทำงาน เฝ้าคนไข้อยู่ในโรงพยาบาลก็จะมีความเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างเหมือนกำลังเฝ้ารออะไรบางอย่างอยู่ตลอดเวลาแล้วพอใกล้เวลาที่หิมะแรกตกเธอก็จะวิ่งออกไปบนเนินเขาอยู่ที่นั่นสักพัก

เนินเขาหลังโรงพยาบาล

แฮ่กๆๆๆ นี่คือเสียงหอบของฉันเอง ฉันเล่นวิ่งตั้งแต่หน้าโรงพยาบาลอ้อมมาด้านหลังของโรงพยาบาลวิ่งขึ้นเนินเขามาระยะทางก็ไม่ใช่ใกล้ๆจะไม่ให้ฉันหอบได้ไงแต่…

“ ทันเวลา พอดี “ ฉันเอื้อมมือไปด้านหน้าเสร็จแล้วก็เอามือขึ้นมากุมไว้ที่หน้าอกแล้วก็เงยหน้าขอพรหิมะแรกของฤดู ในทุกๆปีไม่ว่าฉันจะอยู่ที่ไหน ฉันจะวิ่งขึ้นมาจุดที่สูงที่สุดเพื่อต้อนรับหิมะแรกของฤดู แล้วก็ก้มหน้าขอพร พรที่ฉันขอในทุกๆปีมันจะมีเพียงแค่พรเดียวเท่านั่น ฉันคิดเสมอว่าหากสวรรค์ประทานพรขอนี้ให้ฉัน ฉันคงจะมีความสุขที่สุด ‘ พรที่ลูกขอมันอาจดูยากเกินไป แต่ลูกก็จะเฝ้าขอพรนี้จนกว่าพวกท่านจะประทานให้ลูก ลูกจะเฝ้ารอฤดูหนาวที่แสนอบอุ่น เฝ้ารอวันที่แสนพิเศษเหมือนเมื่อเจ็ดปีก่อนอีกสักครั้ง ‘ ลูกขออธิษฐานต่อหิมะแรกของปี

#ขอฝากนิยายเรื่องใหม่นี้อยู่ในอ้อมอกอ้อมใจของคนรักการอ่านทุกๆคนด้วยนะคะ หากใครที่กำลังรอคอยนิยายรักที่ครบรสอยู่ล่ะก็ไรท์รับรองเลยว่านอยายเรื่องนี้จะตอบโจทย์คนอื่นได้อีกหนึ่งเรื่องเลยล่ะ…