โซ่ล่ามใจ

พระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า ฉันจะจึงหันไปดูนาฬิกาที่แขวนไว้ตรงกำแพงของห้องรับแขก และนั้นทำให้ฉันรู้ว่าอีกประมาณ 1 ชั่วโมงหลังจากนี้ ห้องนี้จะไม่ได้มีแค่ฉัน ระหว่างที่รอแขกที่กำลังจะมา ฉันจะเล่าประวัติของฉันให้ฟังคราวๆ แล้วกัน ฉันชื่อเพชร อายุ 21 ปี ตั้งแต่จำความได้ฉันไม่มีพ่อแม่ ฉันมีชีวิตมาถึงจุดนี้เพราะมีภัทรค่อยให้ความช่วยเหลือ ไม่ว่าจะค่าอยู่ ค่ากิน และค่าเทอม ใครๆจึงเรียกฉันว่าเด็กเสี่ย แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าที่จริงแล้ว ฉันกับเขามีความสัมพันธ์ที่เหมือนนายจ้างกับลูกจ้างมากกว่า เขาไม่ได้เลี้ยงฉันฟรีๆ ฉันต้องทำงานแลก ฉันเป็นทั้งบอดี้การ์ด และสาวที่เขาควงออกงานเป็นครั้งเป็นคราว แต่ก็ไม่ได้พิเศษไปกว่าพวกสูทดำของเขาเลย เพราะหากมีเหตุการณ์ที่อันตราย หรือต้องสละอะไรบางอย่าง ฉันเชื่อว่าเขาก็พร้อมจะเทฉันทุกเมื่อ และนั้นทำให้ฉันต้องค่อยทำตัวให้มีประโยชน์ อย่างน้อยเผื่อเขาจะลังเลสักนิดก่อนจะขายฉันต่อให้ใคร ฉันไม่ค่อยได้มีโอกาสเจอเขาหรอก ถ้าเขาไม่ได้เป็นฝ่ายมาหาเอง แต่เพราะวันนี้เป็นวันจบการศึกษาปริญญาตรีหมายถึงวันรับปริญญาซึ่งในส่วนพิธีการก็จบไปแล้วตั้งแต่ตอนบ่าย และเกือบจะทันทีที่ก้าวขาออกจากหอประชุมฉันก็ได้รับโทรศัพท์จากกิตติ เลขากึ่งบอดี้การ์ดของเขาว่าคืนนี้เขาจะเข้ามา ฉันพนันได้เลยว่าเขาไม่ได้มาเพื่อจะแสดงความยินดีกับฉันอย่างเดียว เขาต้องมีงานให้ทำ