[OS] - Teach or Tease ? - [CUT]

-  TEACH OR TEASE? -

Pairing : Minhyun x Jaehwan

Rate : Erotic / NC

.

.

.

' ไหนมึงบอกจะพากูไปร้องเกะ ไอ้สัส เกะบ้านมึงร้องหน้าโต๊ะพูลหรอ? '

คิมแจฮวานกอดอกมองร่างสูงที่เดินเข้าไปหยิบไม้คิวมาฝนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์

‘ กูตามใจมึงมาสามวันติดแล้วแจฮวาน มึงควรตามใจกูบ้างดิวะ ‘

‘ ก็กูเล่นไม่เป็นไง มึงพามากูก็ได้แต่นั่งเฉยๆป่ะวะ ‘

ฮวังมินฮยอนโน้มตัวคร่อมคนเป็นแฟนที่นั่งอยู่ตรงขอบโต๊ะ

เขาฟัดแก้มนิ่มแรงๆจนเจ้าของแก้มที่บ่นงุบงิบอยู่เมื่อครู่ต้องร้องโอดโอยออกมาพร้อมทุบไหล่เขา

‘ อะไรของมึง! หอมแก้มกูทำไม ‘

‘ ไม่งอนกูนะ กูขอเล่นแป๊บเดียว เดี๋ยวพาไปร้องเกะ ‘

‘ เออ.... รู้แล้ว ไม่งอนหรอก มึงจะเล่นก็เล่นไป เดี๋ยวกูตีป้อมรอก็ได้ ‘

แจฮวานยกมือทั้งสองข้างตบแก้มอีกฝ่ายเบาๆ

‘ กูสอนมึงเล่นดีกว่า รอบหน้ามา มึงจะได้เล่นกับกูได้ ‘

‘ แต่กูเล่นไม่เป็นเลยนะเว้ยฮวัง ‘

‘ แล้วมึงจะมีผัวเล่นเป็นไว้ทำไม ถ้าไม่ให้กูสอน ‘

‘ สัส หยาบคาบ ผัวเผิวอะไร ‘

‘ ได้กันแล้วไม่เรียกว่าผัวจะเรียกว่าอะไรวะ ‘

‘ ฮวังมินฮยอน! ‘

เจ้าของชื่อหัวเราะร่วนตอนที่เห็นแก้มกลมๆของแจฮวานขึ้นสีแดงจัด เขาอดใจไม่ไหวก้มลงไปฟัดอีกรอบอย่างหมั่นเขี้ยว จนแจฮวานต้องทุบอีกฝ่ายแรงๆถึงจะยอมปล่อย

‘ จะสอนก็สอน ห่า แก้มกูช้ำหมดแล้ว ‘ คนตัวเล็กกว่าถูแก้มตัวเองไปมา มินฮยอนยิ้ม เขาส่งไม้คิวในมือให้อีกฝ่าย แจฮวานรับไม้มาก่อนจะก้าวไปชิดโต๊ะพูลตัวใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า

‘ ยังไงต่อ? ‘

‘ มึงก็โน้มตัวลงไป เห็นลูกเลขหนึ่งตรงนั้นไหม มึงเริ่มยิ่งลูกนั้น เรียงตามลำดับไป ‘

‘ แล้วก็ต้องยิงยังไงวะ ‘ มินฮยอนมองคนรักที่โน้มตัวลงกับโต๊ะ ตั้งท่าอย่างเก้ๆกังๆแล้วก็อดจะเอ็นดูไม่ได้ คนตัวสูงกว่าแนบแผ่นอกตัวเองลงกับแผ่นหลังอีกฝ่าย เขาจับมือเล็กนั้นไว้ให้จับไม้อย่างถูกต้อง ส่วนคางของเขาก็เกยอยู่กับลาดไหล่บาง จมูกโด่งสูดกลิ่นหอมแป้งเด็กของแจฮวานเข้าเต็มปอด เสียงนุ่มทุ้มกระซิบข้างใบหูของคนใต้ร่าง

อันตรายแล้วแฮะ..

‘ เอานิ้วมือซ้ายรองไว้แบบนี้ มือขวาก็ค่อยๆขยับไม้ เล็งลูกไว้นะ .. แบบนั้นล่ะ ‘

‘ ฮวังมึง... ‘

‘ อะไร ‘

‘ คือกูให้มึงมาสอนกูแทงพูล ‘

‘ ก็ใช่ไง ‘ มินฮยอนยิ้มมุมปาก เขารู้ตัวว่า ‘ อะไรๆ ‘ ของเขาน่ะมันแนบอยู่กับสะโพกของแจฮวาน และแน่นอน .. มันตื่น จริงๆก็โกรธตัวเองนิดหน่อยที่อารมณ์ขึ้นง่ายกับอิแค่ได้กลิ่นตัวกับเห็นซอกคอขาวๆน่างับของอีกฝ่ายแบบนี้ แจฮวานขยับตัวหยุกหยิกพยายามจะเลี่ยงตัวให้หลุดออกจากการควบคุบของคนตัวสูงกว่า

‘ ดิ้นทำห่าอะไร ขยับไม้สักทีสิวะ เสียสมาธิ ‘ มินฮยอนดุเบาๆ ทำเป็นไม่สนใจอาการขัดขืนของแฟนตัวเล็ก แจฮวานฮึดฮัด แต่สุดท้ายก็ยอมอยู่นิ่งขยับไม้ยิงลูกแรกออกไปชนลูกกลมที่สีสันต่างกันกระจายไปทั่วโต๊ะ

‘ กูยิงแล้วไง ปล่อยสักทีสิวะ ‘

‘ ยังปล่อยไม่ได้ มึงเล่นไม่เป็น กูต้องสอนตานี้ให้จบก่อน ‘

‘ แต่ .. ‘

‘ เนี่ย ลูกสีแดงใกล้สุด มึงเล็งเร็ว ‘ เขาบังคับให้มือเล็กที่เขาทาบทับอยู่ยิงลูกสีขาวไปที่ลูกเบอร์แรกที่อยู่ใกล้หลุม ส่วนหน้าใต้กางเกงนักศึกษาแนบไปกับร่องสะโพกนิ่มของคนเป็นแฟน มินฮยอนแกล้งขยับสะโพกเบาๆ เขาได้ยินเสียงครางอือในลำคอคนใต้ร่าง แก้มกลมๆที่เขาสามารถมองเห็นได้จากทางด้านหลังขึ้นสีแดงจัด

‘ แบบนั้นแหละ เนี่ย จะลงหลุมแล้ว เก่งนี่หว่า ‘

‘ มึง.. คือ ‘

‘ อะไร? ‘

‘ ของมึงมันดันก้นกูอ่ะ ...กามจังวะ ‘ แจฮวานพึมพำในลำคอ อีกฝ่ายก้มหน้างุด เขาหัวเราะ ริมฝีปากขยับไปงับหูขาวอย่างหยอกล้อ

‘ กับมึงกูก็กามตลอดเวลาแหละ เล่นไป ไม่ต้องสนใจกู ‘

‘ แต่ ... ‘

‘ อย่าดื้อ ทำแบบที่กูสอน ยิงลงหมดเดี๋ยวกูพาไปเกะ ‘

‘ เออ รับปากแล้วนะ ‘

มินฮยอนครางอือรับคำ เขาละมือออกจากมือที่ควบคุมอีกฝ่ายไว้ แจฮวานเมื่อได้รับอิสระก็ขยับตัวเปลี่ยนทิศทางเพื่อเล็งลูกอีกครั้ง คนตัวสูงกว่าตามไปประกบด้านหลัง มือหนาเลื่อนลงลูบสะโพกผ่านกางเกงแสลคของอีกฝ่ายเบาๆ แจฮวานสะดุ้งเฮือก เอี้ยวตัวมามอง ตากลมหรี่ลงอย่างจับผิด

‘ มึงจะทำอะไร ‘

‘ เปล่านี่ ‘

‘ แล้วลูบก้นกูทำไม? ‘

‘ เหอะน่า เล่นไป เร็วๆ ช้ากว่านี้มึงอดร้องเกะนะ ‘

      แจฮวานยอมหันกลับไปแล้ว อีกฝ่ายกำลังโน้มตัวแนบกับโต๊ะเพื่อเล็งลูกต่อไป มินฮยอนรีบทาบทับกายล็อคตัวแฟนตัวเล็กไว้กับโต๊ะ เขาเลื่อนมือลงดึงร่นกางเกงอีกฝ่ายลง มือหนาสอดเข้าชั้นในสีขาวของอีกฝ่ายทันที

‘ มินฮยอน!!!! ‘

‘ ชู่ว เบาหน่อย เดี๋ยวคนอื่นก็แห่มาหรอก ‘ นิ้วเรียวของเขาแตะลงที่ช่องทางปิดสนิทของอีกฝ่าย สะกิดเบาๆให้เจ้าของร่างสะดุ้งเฮือก

‘ มึง อย่า.. ‘

‘ อะไรอย่า ‘

‘ ที่มึงกำลังทำอยู่นี่ไง! ‘

‘ เห็นมึงเล่นพูลแล้วมีอารมณ์ว่ะ ‘

‘ ทำไมมึงเหี้ยจังวะ! ‘ แจฮวานแหวเสียงดัง เขาพยายามดิ้นอีกครั้ง แต่สิ่งแปลกปลอมที่สอดเข้ามาในร่างอย่างไม่ทันตั้งตัวทำให้คนตัวเล็กต้องกัดปากแน่นแล้วยอมอยู่นิ่งเพราะความเจ็บ

‘ เจ็บ!! ‘

‘ แป๊บนึงน่า เดี๋ยวก็ลื่น แน่นจังวะ ‘

‘ฮึก ... มึงแม่ง ‘ คนถูกกระทำแนบกายลงกับโต๊ะพูลสีแดงสดพยายามผ่อนคลายให้ได้มากที่สุด มินฮยอนสอดนิ้วที่สองเข้ามาแล้ว โชคดีที่น้ำหล่อลื่นที่ร่างกายขับออกมาช่วยให้การสอดใส่คลายความเจ็บมากขึ้น คนตัวเล็กครางอืออาในลำคอ

‘ เล่นต่อสิ มึงยังยิงไม่ลงสักลูกเลยนะเว้ย ‘

‘ กูจะเล่นยังไงเล่า!! ‘

‘ เกรี้ยวกราดจังวะ ‘

มินฮยอนหัวเราะ เขาถอนนิ้วออก มองแฟนตัวเล็กที่เสื้อเชิ้ตนักศึกษาชื้นเหงื่อจนแนบไปกับแผ่นหลังขาว กางเกงสแลคสีดำที่หมิ่นเหม่ ผิวขาวที่ตัดไปกับสีแดงสดของโต๊ะพูล ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าคิมแจฮวานน่าเอาชะมัด

      มินฮยอนปลดซิปกางเกงตัวเองลง เขาควักส่วนนั้นที่ตื่นตัวมาสักพักแล้วออกมาจากชั้นในสีเข้ม จับส่วนนั่นถูไถเบาๆกับร่องสะโพกนิ่ม เสียงครางในลำคอคนที่แนบหน้ากับต้นแขนตัวเองเร่งเร้าให้คนตัวสูงกว่ากดสอดใส่เข้าไปอย่างไม่ปราณี แรงกระตุกเฮือกกับเสียงร้องของคนใต้ร่างทำให้มินฮยอนต้องกดกายแช่ไว้ เขาก้มลงจูบซับขมับบางของคนตัวเล็กที่สะอื้นไห้ออกมาเพราะความเจ็บ

‘ โทษที ใหญ่ไปหน่อย ‘

‘ สัสฮวัง เหี้ย ถ้ากูเดินไม่ไหว กูจะขี่คอมึงจะถึงห้องเลยคอยดู ฮึก .. ‘

‘ อย่างอื่นก็ให้ขี่นะ ไม่ใช่แค่คอ ‘

‘ มึงมันเหี้ย! อ๊า!! ‘

เสียงครางดังขัดขึ้นมากลางประโยคทันทีที่มินฮยอนขยับกาย แจฮวานจิกเล็กลงไปที่พื้นกำมะหยี่ของโต๊ะพูล เขาพยายามกลั้นเสียงร้องแล้ว แต่ก็กลั้นไม่ไหวเพราะแรงกระแทกที่ลงมาตรงจุดอ่อนไหวนั้นทำให้คนตัวเล็กกว่าเกินจะต้านอารมณ์ไว้ได้

      มินฮยอนขยับกายแรงๆ ช่องทางร้อนของคนรักบีบรัดแน่นจนแทบจะถึงจุดทันทีที่สอดใส่ มือเรียวฟาดลงไปที่สะโพกนิ่มอย่างหมั่นเขี้ยวแจฮวานหันหน้ามามองค้อนใส่ทันที คนที่กระแทกกายใส่ยิ้มมุมปาก เขาหยุดขยับกายแช่ค้างไว้จนคนตัวเล็กต้องขยับสะโพกเองอย่างช่วยไม่ได้ แต่ก็ไม่ถึงใจจนต้องหันมาส่งสายตาอ้อนวอนให้แฟนหนุ่มตัวสูง

‘ มึงหยุดทำไม... ‘

‘ ยิงให้ลงสักลูกก่อนดิ แล้วกูจะขยับต่อ ‘

‘ ฮวัง กูไม่เล่น! ‘

‘ น่า เล่นกับกูหน่อย เร็ว ‘

มินฮยอนแกล้งขยับกายเบาๆจนคนใต้ร่างครางเครือ แจฮวานฝืนใจหยิบไม้คิวที่ปล่อยทิ้งไปแล้วมาถือไว้อีกครั้ง คนตัวเล็กพยายามอย่าหนักที่จะเล็งไม้ไปยังลูกสีแดงที่อีกนิดใกล้จะลงหลุม เขาขยับมือกำลังจะส่งไม้ออกไปยิง

แต่มินฮยอนที่แกล้งขยับสะโพกอีกก็ทำให้เป้าที่เล็งไว้พลาดไป เขาจิกเล็บลงบนไม้แน่น สะอื้นไห้ออกมาด้วยแรงอารมณ์อย่างสุดกลั้น

แจฮวานยอมแพ้

เขาทำไม่ได้

‘ ฮึก .. มึง กูไม่ไหว มึงขยับเถอะนะ ‘

‘ งั้นพูดกับกูเพราะๆหน่อย เรียกกูพี่สิ ‘

‘ อึก .. แก่กว่ากูแค่ปีเดียว จะมาทวงสิทธิ์อะไรตอนนี้วะ ‘

‘ ไม่งั้นกูปล่อยมึงค้างเติ่งอยู่ตรงนี้จริงๆด้วย ‘

‘ .... พี่มินฮยอน ‘ เขาจำใจพูดออกมาด้วยเสียงเบาหวิว

‘ ไม่ได้ยิน ‘

‘ พี่มินฮยอน!! ขยับสักทีโว้ย! ‘

แจฮวานเหวออกมาเสียงดัง มินฮยอนหัวเราะร่วนก่อนจะยอมตามใจคนตัวเล็กกว่าด้วยการขยับสะโพกแกร่งแรงๆ เพราะไร้ที่ยึดเกาะ แจฮวานจึงได้แต่แนบหน้าไปกับพื้นสักกะหลาด มือเรียวเอื้อมยึดต้นแขนที่ตั้งหน้าตั้งตารังแกอยู่ทางด้านหลังแน่น หลังจากโรมรันกันอยู่พักใหญ่ มินฮยอนถึงได้ปลดปล่อยเข้าไปในร่างอีกฝ่ายนั่นแหละ

‘ สัส กูยังไม่ถึง! ช่วยกูก่อน! ‘

คนที่นอนหอบอยู่สั่งเสียงแผ่ว มินฮยอนยักไหล่ เขาถอนกายออกจากช่องทางบวมช้ำ น้ำสีขาวขุ่นของเจ้าของแกนกายที่ถอนออกไหลย้อนออกมา คนตัวสูงกว่าจับแจฮวานพลิกให้นอนหงายบนโต๊ะพูลสีแดงสด เขาย่อตัวลงใช้ปากกับส่วนแข็งขืนของอีกฝ่าย ฟันคมครูเไปตามความยาวของส่วนนั้น เขาดูดแรงๆไม่กี่ที คนรักก็ก็กระตุกกายปลดปล่อยออกมาในโพรงปากร้อน ซึ่งเขาเองก็กลืนลงไปแบบไม่ได้รังเกลียดอะไร

‘ กูให้มึงสอนแทงพูลกู ไม่ใช่ให้มึงมาแทงกูฮวัง! ‘ แจฮวานที่ชันตัวขึ้นมานั่งด่าคนตัวสูงกว่าทันที

‘ ก็มึงน่าเอา ‘

‘ หาข้ออ้างตลอดเวลาอ่ะมึง แม่ง เปื้อนหมดเลย ‘

‘ จะไปเกะต่อป่ะ ‘ มินฮยอนถาม เขาจัดการตัวเองเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ก็รอแจฮวานที่ขยับลงจากโต๊ะมาใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยอยู่ คนตัวเล็กตวัดสายตามองทันทีหลังจากจบคำถาม

‘ เกะห่าอะไรล่ะ กลับห้อง! จะอาบน้ำ! ‘

‘ เสียดาย กะจะให้มึง สอน กูร้องเพลงสักหน่อย ‘

‘ สอนเหี้ยอะไร เดี๋ยวมึงก็อ้างมีอารมณ์ตอนเห็นกูร้องเพลงอีก ‘

‘ รู้ทัน 🌚 ‘

___________________________________

ตัดภาพมาหน้าห้องพูล องซองอูเจ้าของร้านที่ยืนเก้ๆกังๆอยู่หน้าห้อง

ไม่กล้าเข้าไปขัดจังหวะทั้งที่มีลูกค้ามารอคิวเล่นพูลต่อแล้ว....

‘ สัส... มินฮยอน กูเปิดร้านพูล ไม่ใช่ม่านรูด! ‘

end.