เริงรักกลางโรง NC25+

คำเตือน นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาที่รุนแรงไม่เหมาะสมสำหรับเยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ไม่ควรดูชมอย่างยิ่ง!

ว่ากันว่า คนเหงามักไปดูหนังคนเดียว...

แนะนำตัวละครหลัก😆

อรรถ

นักศึกษานิติศาสตร์โลกส่วนตัวสูง หัวดี ไอคิวสูงปรอทแตกแต่เขากลับมีอีคิวติดลบ

การมีปัญหากับการสร้างความสัมพันธ์ ทำให้เขากลายเป็นคนเพื่อนน้อย

เวลาทั้งหมดที่มีทุ่มไปกับการท่องจำ จดจำบทเรียนและมาตรากฎหมาย

แต่เวลาว่าง เขาชอบไปดูหนัง...

ใบชา

นักศึกษาธุรกิจการบิน เธอสวย สูงยาวเข่าดีและสู้ชีวิต

สถานะทางครอบครัวบีบบังคับให้เธอต้องทำงานส่งตัวเองเรียน

เธอทำงานพิเศษที่ได้เงินดีอย่างการถ่ายแบบวาบหวิว

เพียงแค่เปิดนิดปิดหน่อยก็มีเงินสำหรับค่าเทอมแสนแพงแล้ว

ภายใต้รูปหน้าที่งดงามและเรือนร่างที่สมบูรณ์แบบ ใครจะรู้...ว่าเธอมัวเมาในบุรุษเพศ

เพียงได้สัมผัสและดอมดมก็ช่วยให้ฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนมลายหายไป

แต่เธอเลือกสถานที่ล่าเหยื่อ และไม่โง่พอที่จะทำในผับเพราะมันมักจบด้วยการถูกเอารัดเอาเปรียบ

ที่ที่ปลอดภัยสำหรับเธอ...โรงหนัง

Intro

เมื่อความเครียดจากตำราเรียนและความกดดันจากพ่อประเดประดังเข้ามา ร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มผู้ซึ่งมีใบหน้าคมคาย สายตาของเขาดูดุดันแม้จะเป็นคนตาชั้นเดียวตามแบบบิดาซึ่งมีเชื้อสายไต้หวัน  ริมฝีปากบางได้รูป นับได้ว่าเป็นบุรุษรูปงามผู้หนึ่ง

อรรถ เขากำลังจ้องมองโปรแกรมหนังด้วยสายตาเกียจคร้าน ยกข้อมือซึ่งสีผิวขาวดังหยกตัดกับนาฬิกาสีดำทำให้ผิวที่ขาวอยู่แล้วของเขา ยิ่งทวีความผุดผ่องเข้าไปอีก

23:35

มีเพียงหนังเรื่องเดียวที่ยังเหลือรอบอยู่ เขามองดูอย่างไม่ได้ใส่ใจนักก่อนจะเดินไปซื้อตั๋ว คนดูน้อยจนนับหัวคนดูได้ ตำแหน่งที่นั่งว่างปรากฏชัดต่อสายตา เขากดเลือกที่นั่งที่ห่างไกลจากผู้คนเหมือนทุกทีจากนั้นก็เดินเข้าโรงหนังไป

สายตาของอรรถนั้นหากไม่มีแว่นก็คล้ายกับคนตาบอดดีๆนี่เอง เขาใช้สายตาหนักหนาสาหัสตลอดเวลา 21 ปีไปกับการท่องหนังสือ ทำให้ทุกวันนี้ต้องใส่คอนแทคเลนส์หรือไม่ก็สวมแว่นเลนส์หนาเตอะ ทว่าวันนี้เขาไม่ได้ใส่ทั้งสองอย่างเพราะออกจากบ้านมาแบบไม่ทันคิด ส่งผลให้การเดินในที่มืดนั้นลำบากเหลือแสน

ชายหนุ่มล้มตัวลงนั่งในที่สุดหลังจากคลำมาเสียนานจนเจอ โรงภาพยนตร์ใหญ่ แสงจากจอก็สาดส่องออกมาให้เห็นความสว่างเป็นพักๆ เขามองไม่ชัดแต่ก็ยังทอดสายตามองจอนิ่งอย่างไม่ใส่ใจ ในตอนนั้นเองที่หางตาของเขาเห็นเงาร่างหนึ่งกำลังเดินเข้ามา

เขาหันไปมองตามสัญชาตญาณก็เห็นเป็นร่างผอมสูง ส่วนรายละเอียดยิบย่อยนั้นลืมไปได้เลยเขามองเห็นได้ก็ดีเท่าไหร่แล้ว หลังจากที่เขาหันกลับมามองจออย่างไม่สนใจก็พบว่าเก้าอี้ด้านข้างของตนถูกคนมาใหม่นั่งลงมาแล้ว

กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆคล้ายกับกลิ่นของไม้กฤษณาค่อยๆกำจายเข้าสู่จมูก มันเป็นกลิ่นที่ชวนให้รู้สึกลุ่มหลงจนเขาเผลอสูดดมอยู่นาน จากการวิเคราะห์และแอบเหลือบมองทำให้เขาพอจะเดาได้รางๆว่าคนที่นั่งข้างตนน่าจะเป็นผู้หญิง

แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยจะใส่ใจ ถึงจะมีโลกส่วนตัวสูงแต่ก็ไม่ใช่ว่าเป็นพวกรังเกียจการเข้าสังคม เพียงแค่นั่งเก้าอี้ติดกันในโรงหนังกว้างใหญ่ก็ไม่ได้เหนือบ่ากว่าแรงอะไร ถึงจะไม่ชอบแต่ก็พอทนได้

ความเย็นของปลายนิ้วเรียวยาวสัมผัสลงบนท้องแขนของเขาซึ่งวางนิ่งอยู่ที่พนักวางแขนข้างตัว เขาหันไปมองด้วยความตกใจก็พบกับต้นต่อกำลังก่อเหตุอย่างหน้าตาเฉย!

นิ้วเรียวยาวของคนๆนั้นกำลังลูบไล้ท้องแขนขาวผ่องของเขาอย่างล้วงล้ำ สองนิ้วเลื่อนขึ้นลงคล้ายกับกำลังเล่นปูไต่ก็ไม่ปาน ไม่รีรอให้มันได้กำเริบเสิบสานอรรถชักแขนกลับทันที

ในใจนึกก่นด่าผู้หญิงใจกล้าที่นั่งอยู่ข้างๆว่าดิบเถื่อนดีแท้! ในที่สาธารณะก็ยังจะกล้าลวนลามไม่รู้จักอายฟ้าอายดิน แต่เดี๋ยวก่อน! นี่มันต้องมีอะไรผิดพลาด สถานการณ์ถูกล่วงละเมิดทางเพศไม่ใช่ว่าเกิดแต่กับผู้หญิงหรอกหรือ? ทำไมเขาที่เป็นชายแท้ทั้งแท่งถึงได้ถูกเจ้าหล่อนหน้าหนาผู้นี้ลวนลามเอาได้

ไม่ได้การแล้ว เดี๋ยวได้เห็นดีกันแน่!

ระหว่างที่เขากำลังนึกมาตรากฎหมายที่จะมาเอาผิดคนโรคจิตที่นั่งอยู่ข้างๆก็มีมือข้างหนึ่งเริ่มรุกไล้ที่หน้าขาของเขาอย่างเชื่องช้า มันคืบคลานเข้ามาคล้ายกับเต่าขี้กลัว จากนั้นก็คว้าเข้าที่กล้องแก้วกลางใจตรงกลางหว่างขาของเขาอย่างพอเหมาะพอเจาะ!

*********************************************************************************************************************