...พวกเราเคยเช่าบ้านอยู่ด้วยกันสมัยม.ปลาย...
"ไงมึง" ไหล่ของผมข้างหนึ่งยวบลงไปตามน้ำหนักของแขนล่ำสันที่กดทับมาพร้อมกับที่ตัวคนทักทรุดนั่งลงที่เก้าอี้ทางด้านขวายังไม่ทันได้ตอบอะไรเสียงห้าวก็สำทับ "หนอยทำเป็นเงียบ"
"เปล่า" ผมหยุดคิดนิดนึงก่อนบอก "แค่กำลังนึกว่านานแค่ไหนแล้ววะที่ไม่ได้อยู่พร้อมหน้ากัน 8 คน"
"นานชาติ" เสียงทุ้มต่ำอีกเสียงตอบหมอนี่นั่งถัดจากผมไปด้านซ้าย 1 เก้าอี้เพราะใช้มันเป็นที่ตั้งถังน้ำแข็งไว้ชงเหล้า "เกิน 10 ปีละมั้ง" มันบอกต่อ
"14"
ผมหันไปมองหน้าคนพูดที่เงียบขรึมที่สุดในกลุ่มแต่ก็ต่อบทสนทนาที่ค้างอยู่ได้พอดิบพอดี
"สัสเต้มึงก็ความจำดีเนอะ" เสียงอ้อแอ้จากเจ้าของร่างสูงที่นั่งตรงข้ามผมหันไปแซวเพื่อนที่นั่งข้างๆกันโดยที่คนถูกว่าเพียงแค่เลิกคิ้วขวาข้างเดียวกลับยวนๆ
"ใครจะเหมือนมึงไอ้เหี้ยอาร์ทเมาเหมือนหมาจำห่าอะไรไม่เคยได้" คนในโต๊ะ VIP อีกคนแทรกขึ้นมาโดยที่คนถูกด่าตอบกลับแบบไม่มีเสียงว่า
ควยดิว
กิริยานั้นเรียกเสียกหัวเราะให้ทั้งโต๊ะได้ฮาครืนพร้อมกับที่ร่างสูงของหนุ่มตี๋ของกลุ่มที่เพิ่งไปห้องน้ำกลับมาถามว่า "เจ้าบ่าวมายังวะ?"
"น่าจะใกล้ถึงแล้วมั้งตี๋" ผมตอบ
"ลองโทรไปถามดิเหี้ยแก้ปน้องมึงนิ" คนข้างตัวผมหันไปถามมือชงเหล้า
"เหอะเรื่อง" มันตอบกวนๆ "ถึงเวลาแม่งก็มาเองแหละ"
"ไอ้ห่านี่" ผมได้แต่โคลงศีรษะอย่างระอากับพี่น้องคู่นี้รู้จักกันมา 20 กว่าปีแม่งไม่เคยเปลี่ยนติสยังไงก็ยังงั้น
"ไม่ต้องสนไอ้กายมันหรอก" เจ้าของแขนที่ยังวางพาดบนไหล่ผมพูดตัดบท "ว่าแต่มึงเถอะอยู่ได้กี่วันเนี่ย"
"กูลามาอาทิตย์นึงนานๆจะได้กลับบ้านที" ผมตอบ
"จริงดิวะ" มันว่าพร้อมกับน้ำหนักของมือที่เลื่อนมาบีบที่ไหล่ "ดีเลย"
ผมหันไปมองหน้าคนพูดที่คลี่ริมฝีปากออกเผยให้ใบหน้าคมคายดูนุ่มนวลขึ้น
"ไอ้กายบอกกูว่า" มันพูดกับผมแล้วเว้นวรรคก่อนหันไปบอกกับทุกคนบนโต๊ะเพื่อนเจ้าบ่าว VIP "มันจองห้องใหญ่สุดของโรงแรมห้องนึงให้เราไปสุมหัวกันรำลึกความหลัง" แน่นอนว่าได้ยินเสียงเฮเป็นการตอบรับ
"อ้าวชนนนนนนน" ทุกคนพูดพร้อมกัน
"แด่มิตรภาพ" ไอ้ขี้เมาพูดขึ้นโดยมีคนร่วมโต๊ะอีก 6 คนพูดตาม "แด่มิตรภาพพพพพพพ"
"และความมัน" คนข้างตัวผมหันมากระซิบใส่หูเสียงกระเส่าจนผมต้องหันไปมองหน้ามันอีกครั้ง
ไอ้รัฐ
...พวกเราเคยเช่าบ้านอยู่ด้วยกันสมัยม.ปลายและแน่นอน...เรามีช่วงเวลาที่เป็นความทรงจำ "มันๆ" ร่วมกัน....
Guest
