ตัวแทนคั่นเวลา[จบแล้วไม่ติดเหรียญ]

เรื่อง ตัวแทนคั่นเวลา

แนะนำตัวละคร

ปริฉัตร

ปริฉัตรเป็นหญิงสาวที่มั่นคงในความรักและมีความเสียสละสูง หล่อนรักม่านหมอกตั้งแต่ยังเด็กและก็ยังรักเพียงเค้าคนเดียวมาโดยตลอดถึงแม้วันเวลาจะผ่านไปเนิ่นนานแค่ไหนก็ตามหรือแม้ว่าเค้าจะเห็นหล่อนเป็นเพียงแค่ตัวแทนของพี่สาวที่มีไว้ใช้เล่นคั่นเวลารอให้พี่สาวหล่อนเรียนจบกลับมาแต่งงานด้วยก็ตามทีแต่หล่อนก็ยังไม่สามารถเลิกรักเค้าได้เลย

ม่านหมอก

เพราะผู้หญิงชั่วที่เป็นคนฆ่าเค้าทั้งเป็นด้วยคำว่ารักในวันวานทำให้คำว่ารักไม่มีจริงอีกต่อไปในชีวิตของเค้าส่วนก้อนเนื้อที่ยังเต้นอยู่ตอนนี้ที่อกด้านซ้ายเค้าก็ได้ยกมันให้กับปักบุญไปแล้วเนื่องจากหล่อนเป็นเพียงคนเดียวที่ช่วยฉุดรั้งเค้าขึ้นมาจากคืนวันที่แสนเลวร้ายเหล่านั้นในวันวาน

ปักบุญ

หล่อนเป็นพี่สาวต่างมารดาของปริฉัตร หล่อนเกิดมาพร้อมกับทุกสิ่งทุกอย่างที่มีเหนือกว่าปริฉัตรและมันก็จะต้องเป็นแบบนั้นทุกเรื่องไม่ว่าเรื่องใดเพราะหล่อนจะไม่มีทางยอมให้ปริฉัตรได้รับสิ่งใดที่ดีกว่าหล่อนแน่นอน

ธวัช

เค้าเป็นเพื่อนสนิทของม่านหมอกและเป็นส่วนหนึ่งในเรื่องแสนเจ็บปวดของม่านหมอกในวันวาน เค้ารักและเอ็นดูปริฉัตรไม่ต่างจากน้องสาวคนหนึ่ง

ปานทอง

หล่อนเป็นมารดาของปักบุญและเป็นแม่บุญธรรมของปริฉัตรหรือที่ปริฉัตรเรียกจนติดปากว่าคุณนายแม่นั่นเอง หล่อนเลี้ยงดูปริฉัตรให้อยู่ต่ำกว่าปักบุญเสมอด้วยกลัวว่าวันหนึ่งนังลูกนอกไส้อย่างปริฉัตรจะได้ดีกว่าลูกสาวของตน

ตัวอย่างนิยายบางตอน

มือสากลากไล้ไปตามขอบกางเกงในตัวจิ๋วก่อนจะดึงรั้งมันออกไปจากร่างกายหล่อนให้พ้นทางแล้วสอดใส่เจ้าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเข้าไปพรวดเดียวจนสุดทางทำเอาหญิงสาวสะดุ้งเฮือกขึ้นมาโอบกอดเค้าไว้แน่นด้วยความเจ็บ

"ฉัตรเจ็บ! ฮึกกกก เจ็บค่ะพี่หมอก! ฮืออออ"

ความซ่านเสียวที่เคยมีถูกแทนที่ด้วยความเจ็บจนหญิงสาวต้องร้องบอกกับชายหนุ่มทั้งน้ำตา

"อ่าาา แน่น! อย่ารัดแน่นสิปริฉัตรฉันก็เจ็บเหมือนกันนะ! อ่าาา"

ม่านหมอกกล่าวดุก่อนจะค่อยๆขยับกายเข้าออกอย่างเชื่องช้า

"เจ็บ... อื้ออออ ฉัตรเจ็บ..."

เมื่อความซ่านเสียวและรัญจวนเริ่มกลับมาอีกครั้งหล่อนจึงเปล่งเสียงครางกระเส่า

"แสดงได้ดีนะ... บทเด็กสาวผู้บริสุทธิ์! อ่าาาา ได้อารมณ์ฉันดี!"

ม่านหมอกกล่าวพรางขยับเอวสอบให้เร็วขึ้นจนถึงซึ่งความสุขพร้อมกันกับร่างบอบบางใต้ร่างที่ถึงซึ่งความสุขเช่นกัน

"ซี้ดดดดด"

ไฟแห่งสวาทจบลงพร้อมๆกับฤทธิ์ของยาที่เจือปนอยู่ในน้ำองุ่นที่หล่อนได้รับก็หมดลงเช่นกัน หญิงสาวรีบตวัดผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวหันหลังหนีเค้าทันทีด้วยความอายเพราะหล่อนรับรู้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่หากแต่มีเพียงหนึ่งสิ่งเท่านั้นที่ไม่รู้ก็คือเค้าพาหล่อนมาอยู่บนห้องนอนนี่ได้อย่างไรและตอนไหนก็เท่านั้น

"ไปหายาคุมมากินด้วยล่ะพอดีฉันดึงออกไม่ทัน แล้วอีกอย่างที่เธอควรรู้สำหรับการเป็นนางบำเรอของฉันนั่นก็คือฉันจะไม่มีทางมีลูกกับคนที่ฉันไม่ได้รักเด็ดขาดแล้วถ้าเกิดเธอกำลังมีแผนชั่วคิดจะปล่อยให้ตัวเองท้องอยู่ล่ะก็บอกไว้เลยนะว่าฉันจะให้เธอเอาเด็กออกอย่างแน่นอน... มารหัวขนจะไม่มีสิทธิ์ได้ลืมตามาดูโลกแน่นอน"

ปริฉัตรฟังเค้ากล่าวทั้งน้ำตาพร้อมทั้งพยายามกัดปากตัวเองแน่นจนเริ่มได้กลิ่นของเลือดจากริมฝีปากเนื่องจากไม่อยากส่งเสียงร้องไห้ให้เค้ารำคาญพรางกระชับผ้าห่มที่อกอย่างขมขื่น หล่อนรู้ดีว่าปานทองเป็นคนเจ้าเล่ห์หากแต่ก็ไม่คิดว่าเค้าจะใช้วิธีสกปรกด้วยการวางยาหล่อนแบบนี้แล้วถึงแม้จะเป็นเช่นนั้นจริงหล่อนกลับไม่รู้สึกโกรธปานทองสักนิดแถมยังดีใจเสียอีกที่ได้มอบสิ่งที่ตนเก็บรักษามานานให้กับชายหนุ่ม

 กระแสตอบรับ

>> เคยติดอันดับการเข้าอ่านสูงสุดเป็นอันดับที่ 2 ของหมวดชีวิต/ดราม่า <<

นี่ก็เป็นนิยายเรื่องที่สิบเอ็ดของไรท์แล้วนะคะ

ขอบคุณมากๆสำหรับการติดตามตลอดมาค่ะ