ดังดวงหฤทัยครั้นแรกพบ
“นั่นใครหรอพี่แคล้ว?”
เด็กชายรูปร่างเล็กกับส่วนสูงที่ขัดกันโดยประมาณ ผิวขาวราวน้ำนมขัดกับคิ้วงอนงามนั้นช่างดูดีเหมาะสมกับตระกูลผู้ดี มองไปที่ชายหนุ่มตัวล่ำ สูง ผิวสีน้ำผึ้งที่ดูงดงามนั้น
ไหนจะใบหน้าที่หล่อเหลาอีก หากหญิงใดได้ประสบพบเจอคงจะเก็บเอาไปเพ้อฝัน เชยชมเชยชื่นกันเป็นแน่แท้
“อ๋อ คนงานใหม่น่ะครับคุณน้องส้ม ชื่อนายอินทร์ครับ” นายแคล้วแนะนำชายผิวสีน้ำผึ้งคนนั้นแก่ผู้มีศักดิ์เป็นนาย ก่อนจะหันไปตะเพิดคนงานใหม่ ให้รีบทำความเคารพเจ้านายเสียที
“อ้าวเห้ย เองสวัสดีคุณน้องส้มสิวะ อยู่นิ่งทำเครืออะไร” เมื่อหันไปตำหนิเพื่อนใหม่เสร็จ ก็หันกลับมายิ้มให้กับเด็กน้อยอีกรอบ
“เอ่อ.. “ เสียงทุ้มขึ้นจมูกเล็กน้อยถูกเปล่งออกมา แต่ไม่ได้ทันจะได้เสวนาสิ่งใด คุณหนูคนเล็กของบ้านก็โพล่งพูดขึ้นมาขัดเสียก่อน
“ไม่เป็นไรพี่แคล้ว เดี๋ยวน้องส้มคุยเองครับ” เด็กชายเดินเข้าไปประจันหน้ากับคนสวนคนใหม่ทันที พร้อมกับรอยยิ้มที่สุดแสนจะเป็นมิตรเป็นไมตรี
“นี่นายล่ำ”
“คะ..ครับ”
“เราชื่อส้มซ่านะ แต่คุณแม่กับคุณพ่อจะเรียกเราว่าส้มจี๊ด แต่นายล่ำจะเรียกเราว่าน้องส้มก็ได้นะ” รอยยิ้มแสนหวานดุจดั่งน้ำผึ้งยามเดือนห้าถูกขับออกมา มันทั้งน่ารัก ทั้งน่าชังไปเสียหมด สมกับที่เป็นดังดวงหฤทัยของบ้านเสียจริงๆ หากโตไปกว่านี้ใครผู้ใดมันได้ไปเป็นคู่ครอง คงจักมีความสุขนักเชียว
น่าชังเสียจริงเชียว ดังหฤทัย..
#ดังดวงหฤทัยของพี่
Guest
