'นรินิน พิณเรศโยธา' สาวน้อยที่ถูกนำมาทิ้งไว้ที่หน้าบ้านหลังใหญ่ที่หรูหราสไตล์โมเดิลของตระกูลพิณเรศโยธา คุณหญิงของบ้านไม่เคยเเม้เเต่จะคิดรังเกียจหรือนำไปให้ศูนย์เลี้ยงเด็กกำพร้าเเต่เธอรับเลี้ยงไว้เองเป็นลูกสาวบุญธรรมที่ตอนนี้อายุ18ปีเเล้ว
"นินลูกอยากไปเรียนต่อแพทย์ที่อเมริกาหรือป่าวไหนๆก็จะจบม.6แล้ว" คุณหญิงพัชรี นายหญิงของตระกูลพิณเรศโยธาถามคำถามกับลูกสาวที่เขาชุบเลี้ยงปลูกฝังมาอย่างดี และเขาก็แอบรู้มาว่าลูกสาวเธออยากเป็นหมอเเต่เขาไม่เคยบอกให้เธอรู้เลยว่าอยากเรียนอะไรในอนาคตข้างหน้า
"ไม่ค่ะเเม่เรียนที่ไทยนี่เเหละค่ะที่นุ้นมันเเพงค่ะอีกอย่างนินอยากอยู่กับคุณแม่" นรินินตอบตามความจริงดวงตาใสแป๋วมองมาทางมารดา
"ก็ไม่ได้มีอะไรแพงสำหรับลูกสาวพ่อกับเเม่หลอกน่ะ อนาคตและชีวิตข้างหน้าของลูกสาวพ่อสิแพงกว่า" นายใหญ่ของบ้าน ท่านกงศุลธีรเดช พิณเรศโยธา
"ใช่ๆลูกสาวแม่สิแพงกว่า"คุณหญิงพัชรีเอ่ยเสริม
"ถึงยังไงสะพ่อเป็นกงศุลเดินทางบ่อยอยู่เเล้วพ่อกับเเม่จะไปเยี่ยมเราบ่อยๆ"
"งั้นก็ได้ค่ะแต่ต้องสัญญากับนินน่ะว่าจะไปเยี่ยมนินบ่อยๆบ่อยที่สุดเลยน่ะ"นรินินเอ่ยดวงตาใสๆมองทางบิดามารดาอย่างเอาคำตอบ
"โอเครสัญญา/สัญญาจ้ะ"สองสามีถรรยาพูดพร้อมกันก่อนพากันกอดลูกสาวอย่างอบอุ่น
และนี่คือจุดเริ่มต้นของชีวิตเธอ
นิยายเรื่องนี้ถูกสร้างจากจินตนาการโปรดใช้วิทจารณญานในการอ่าน
นี่เป็นเรื่องเเรกน่ะค่ะจะพยายามให้ที่สุดเป็นกำลังใจให้ด้วยน้า
Guest
