=br=
=pc=🥖
เช้าวันแรกของการตื่นนอนในห้องใหม่ ชู ถูกรบกวนการพักผ่อนด้วยกลิ่นคลุ้งของ ขนมปัง เขาต้องลืมตาตื่นมาตอน 6 โมงเช้า และทรมานด้วยความหิว เกลียดกระเพาะที่ตอบสนองความหอมของขนมปังได้ดีเกินไปจริงๆ จะโกรธก็โกรธไม่สุดเพราะดันอยากกินขนมปังจากร้านที่ส่งกลิ่นมาทักทายกันแต่เช้า
สองเท้าหยุดยืนหน้าร้านขนมปังเล็กๆ น่ารัก ด้านบนกรอบประตูมีป้ายไม้แขวนชื่อร้านเอาไว้ Pretzel House
ขายแต่เพรทเซิลงั้นเหรอ?
แต่ยังไงก็ตาม เขาหิวมากจนอาจจะเหมาเพรทเซิลกับไปกินได้ทั้งร้าน
กรุ๊งกริ๊ง~
ตามธรรมดาของร้านจำพวกนี้ที่จะติดระฆังน้อยเอาไว้ที่บานประตู เพื่อส่งเสียงบอกให้รู้ว่ามีลูกค้ามาเยือน
"สวัสดีค่ะ เพรทเซิลเฮาส์ ยินดีต้อนรับ นี่ถาดค่ะ เลือกขนมปังที่คุณชอบได้ตามสบายเลยนะคะ"
เจ้าของร้านในชุดผ้ากันเปื้อนสีฟ้าน้ำทะเล สวมหมวกเก็บผมและแมสปิดปาก บอกลูกค้าด้วยน้ำเสียงสดใส
"มีกาแฟด้วยเหรอครับ?"
เธอขยับแว่นตากรอบกลมขณะเอี้ยวตัวหลบให้คุณลูกค้ามองเห็นกระดานเมนูด้านหลัง
"เรามีแพ็คเกจสำหรับลูกค้าประจำด้วยนะคะ และสำหรับลูกค้า VIP เรามีบริการส่งถึงที่พักหรือที่คุณลูกค้าต้องการให้เราไปส่ง แต่ถ้าไกลเกิน 5 บล็อกจากร้าน ต้องจ่ายค่าเดินทางเพิ่มค่ะ"
"ครับ"
ชู รับคำและเริ่มมองหาขนมปังที่เขาคิดว่าน่าจะอร่อยถูกใจเหมาะกับคาปูชิโน่ แต่มันเยอะละลานตาไปหมด จนรู้ตัวอีกทีเขาก็อยู่ในร้านไปเกือบครึ่งชั่วโมง
"ขอบคุณนะคะ ถ้าอร่อยถูกใจต้องกลับมาทานอีกนะคะ"
ชู ไม่เห็นหรอกว่าเจ้าของร้านยิ้มให้เขา แต่ชูรู้สึกว่าเธอยิ้มให้เขาอย่างสดใสเพราะฟังจากน้ำเสียงและดูจากดวงตาเรียว
แล้วทำไม? ชูถึงเดินออกมาพร้อมกับขนมปัง คาปูชิโน่ และความรู้สึกสุขๆ ล่ะ
=pc=🥖
=br=
=br=
=br=

=pc=ชู (shu)
=pc=ชู - ผู้ชายจริงจังที่ไม่เคยแคร์ใครเพราะต้องใช้ชีวิตตัวคนเดียวมาโดยตลอด แล้ววันหนึ่งเขาต้องยื่นมือเข้าช่วย...
=br=

=pc=เพรทเซล (Pretzel)
=pc=เพรทเซล - บางคนเรียกเธอว่าหญิงแกร่ง แต่ใครจะรู้ว่าเธอน่ะอ่อนแอ เธอไม่สามารถปกป้องร้านขนมปังของพ่อได้ เธอมันก็แค่แม่ค้าขนมปังโง่ๆ
Guest
