โซ่รักพ่อบ้านปีศาจ

youtube

โซ่รักพ่อบ้านปีศาจ

บุหลัน อายตนะทิพย์

ทายาทสาวลำดับที่ สอง ของตระกลู  ผู้สืบทอดญาณพิเศษ สามารถสื่อสารกับดวงวิญญาณได้ และเธอคือผู้ที่ได้รับมรดกจากคุณย่า นั้นก็คือ ธร ธีรธร ธราธร คุณพ่อบ้านปีศาจ อายุราวๆ สองร้อยปี  (มีบ้านไหนมั้ยคะที่หลานสาวได้มรดกเป็นผู้ชาย)

ธร ธีรธร ธราธร พ่อบ้าน ประจำตระกลูอายตนะทิพย์ เขามีหน้าที่คือ รอ รอเวลาที่หญิงที่เขารักกลับมาเกิด และทำให้เธอกลับมารักเขาอีกครั้ง ไม่ว่าจะด้วยวิธีการใด ทั้งหลอกล่อ หรือจะยั่วอ่อยหนักขนาดไหนเขาก็ยอมอย่าดื้อกับเขาไม่งั้นเขาจะตรึงโซ่ตรวนหัวใจคุณไปตลอดกาล

คฤหาศน์ แสงจันทร์

ภายในคฤหาสน์แสงจันทร์อันโอ่อ่า สวยงามในแบบยุคเรเนซองซ์ บงบอกอายุการก่อสร้างที่ยาวนาน

ถูกสร้างขึ้นบนพื้นที่ส่วนตัว   บรรยากาศรายล้อมไปด้วยเม็ดทรายน้ำทะเลและแผ่นฟ้าที่ถูกรัตติกาลเข้าปกคลุมในเวลานี้

แสงสว่างจากดวงจันทร์ให้ความสว่างบริเวณรอบนอกอันเงียบสงบ

มีเพียงเสียงคลื่นทะเลที่ดังกระทบผืนทรายและแมลงบางชนิดที่ส่งเสียงหวีดหวิว แต่ฟังแล้วกับให้ความรู้สึกผ่อนคลายอย่างน่าให้อภัย

คนภายนอก ดูเผินๆสถานที่แห่งนี้เป็นเพียง คฤหาสของเศรษฐี ที่มีเชื้อสายฝั่งตะวันตกที่สืบทอดกันมาอย่างยาวนานเพียงเท่านั้น   แต่ทว่า คนภายในกลับรู้ดีสถานที่แห่งนี้มีความลึกลับบางอย่าง ซ่อนอยู่ .....

ภายในห้องปีกซ้ายของคฤหาสน์    ดวงไฟทุกดวงดับสนิท มีเพียงเทียนสีขาวหลายสิบเล่มที่ถูกจุดให้สว่างเท่าที่จำเป็น รอบๆบริเวณห้องนอนส่วนตัว  เพราะวันนี้เป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง  บุหลัน อายตนะทิพย์  หลานสาวคนเล็กของตระกลู

หญิงสาวมีเครื่องหน้าที่ลงตัว ดวงตากลมโตหวานซึ้ง จะมูกโด่งรั้นๆบงบอกนิสัยรับกับใบหน้าเรียวรูปไข่ มองดูละมุนน่ารักมากกว่าสวย  เธอกำลังนั่งสมาธิในท่าขัตมาต เพื่อฝึกญาณพิเศษให้แกร่งกล้า

แอดด~~  เสียงประตูไม้มะฮอคกานีบานใหญ่ถูกเปิดออกอย่างถือวิสาสะ   แล้วตามมาด้วยเสียง เคาะ ก็อคๆ สองที

ร่างสูงไม่รอคำอนุญาติ ขายาวๆก็ก้าวเข้ามาภายในห้องมืดไม่สนิด เพราะมีแสงเทียนบางส่วนช่วยให้ความสว่าง จนมองเห็นใบหน้าหวาน ถูกเคลือบไปด้วยโทนสีอบอุ่นจากแสงเทียนที่กำลังไหวระริก เพราะกะแสลมอ่อนๆจากการเปิดประตูเข้ามาของเขาภาพตรงหน้างามจับตาราววาดในห้วงฝัน หากถามว่าภาพคนตรงหน้า  สวยมั้ย มีอีกมากที่สวยกว่าเธอ แต่ถ้าถามว่าชอบมั้ย คงตอบว่ามากกก ...

"มารยาท ่ คุณคงสะกดได้น้อยเต็มที ไม่รู้หรือไงว่า ควรจะเคาะประตูขออนุญาติเจ้าของห้องก่อน ที่จะเปิดเข้ามา"

เสียงใสฟังดูกะด้างจงใจด่าเมื่อรู้ว่า คนไร้มารยาทเป็นใคร ทันทีที่ได้กลิ่นหอมเย็นประหลาดที่เหมือนพฤกษากลางป่าลึกที่เป็นเอกลักษณ์กลิ่นประจำตัวเขา  มันให้ความรู้สึกอบอุ่นเสมอเวลาที่อยู่ไกล้ถ้าเป็นเมื่อก่อน

แต่ทว่าตอนนี้กลับเป็นกลิ่นที่ทำให้เธอเองรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่มันลอยมาแตะจมูกโ่ด่งรั้นของเธอ ....

' บุหลัน'  ที่ยังคงนั่งนิ่งหลับตาทิ้งแพรขนตาหนาให้ประกบกัน  ใบหน้ารูปไข่ราบเรียบ มีเพียงริมฝีปากอิ่มเท่านั้นที่ขยับเปล่งเสียงไม่พอใจออกไป

"ขออภัยขอรับคุณหนู  ผมรีบเร่งไปหน่อย" ชายแก่เพราะอายุแต่สภาพยังหนุ่มยิ้มบางกับท่าทางเยิ่อหยิ่งของบุหลัน เขาไม่เคยรู้สึกไม่ดี หรือโกรธให้กับ แม่ตุ๊กตากระเบื้องตรงหน้าได้เลยชักครั้ง  เวลาที่เธอทำเย็นชาใส่และไร้ความเคารพ  ทั้งที่เธออ่อนกว่าเขาตั้งเป็นร้อยๆปี

"มีอะไรก็รีบว่ามาเถอะธร นายรู้ว่าฉันกำลังฝึกจิตอยู่ไม่ชอบให้ใครรบกวน" หญิงสาวเอ่ยเร่งเมื่อรู้สึกว่ากำลังถูกจ้องมองนานเกินไป

"คุณย่าของคุณหนูให้ผมมาตามขอรับ"

"เรื่องอะไร ?

"ท่านจะเปิดพินัยกรรมในวันนี้ ขอรับ"

"ตอนเที่ยงคืนนี่นะ !! ! -_- !

แพรขนตาหนาถูกยกขึ้นก่อนจะหันไปยังคนที่มาตามในยามวิกาลไฟในห้องก้วางถูกเปิดด้วยนิ้วเรียวจากมือหนาอย่างถือวิสาสะ

บุหลันหรี่ตาลงเล็กน้อยเพื่อปรับสภาพการมองเห็น ก่อนที่นัยตาใสมีประกายไหวเล็กน้อยเมื่อมองเห็นสภาพของชายร่างสูงตรงหน้า   เขาแต่งกายไม่เรียบร้อยนัก ไม่รู้ว่าจงใจหรือรีบกันแน่ กะดุมเสื้อเซิ้ตสีขาวถูกปลดออกไปตั้งสามเม็ดเผยให้แผงอกก้วางลำไร เสื้อปล่อยลอยซายดูไม่จืด  แถมทรงผมที่เคยถูกจัดทรงไว้เป็นอย่างดีตอนนี้มันดูสะเปะสปะยุ่งเหยิง แต่แปลกที่มันเข้ากับใบหน้าคมติดจะหวานจมูกโด่งๆและริมฝีปากยักได้รูปของเขาอย่างลงตัว ดูดีไปอีกแบบ คิดในแง่ดี เขาคงจะเข้านอนแล้ว แต่ถูกเรียกให้มาตามเธอกะทันหันก็ได้  เธอนึกในใจ

ภายในห้องโถงก้วางเหล่าบรรดาแม่บ้านเมดคนขับรถและพนักงานในคฤหาสน์ทั้งที่มีชีวิต และไม่ชีวิตต่างถูกเกณมาเป็นพยานพร้อมหน้าพร้อมตา ในคืนนี้ โดยมีคุณพ่อบ้านที่พึ่งไปตามเธอที่ตอนนี้อยู่ในสภาพที่เรียบร้อยขึ้นกว่าเมื่อครู่คอยจัดแจง  ยืนขนาบข้าง คอยดูแลหญิงชราผู้เป็นประมุขของคฤหาส ที่ยังคงนั่งนิ่งสงบเพื่อรอฤกษ์งามยามดีรอหลานสาวทั้งสองอย่างใจเย็น

" มาแล้วรึ "

นัยตาสีหม่นเทามีแววห่วงอาทรหลานสาวทั้งสองอย่างเห็นได้ชัด คนพี่ รษาษมา แม่ดอกไม้หอมเย็นยามราตรีใบหน้าสวยหวานนัยตามีเสน่ห์อย่างลึกลับ หากใครได้สบตาคงหลงเป็นทาสรักเธอผู้นี้แน่   ดูสง่างามในมาตนางพญาทั้งที่ตอนนี้จะอยู่ในชุดนอนเรียบร้อยพร้อมเสื้อคุมที่มองอย่างไรก็ดูดี

หญิงสาวผู้ถูกเลี้ยงมาอย่างกะเครื่องรางนำโชค เป็นทายาทอันดับหนึ่ง ที่ได้รับสืบทอดญาณวิเศษ ที่มีพลังมากกว่าทุกรุ่นเพราะเป็นสายเลือดบริสุทธิ์ ทั้งทางพ่อ และแม่    ต่อมาแววตาหญิงชราไหวเล็กน้อย ด้วยความเป็นห่วง เมื่อหันมามองคนพึ่งมาถึง บุหลัน หลานสาวคนเล็ก เด็กดื้อเอาแต่ใจแต่มีนิสัยอ่อนโยน ร่าเริงสดใส  ผู้มีรอยยิ้มดั่งพระจันทร์สว่างไสว เปล่งแสงให้ความสว่างในยามราตรี ทำให้ความมืดมิดไม่น่ากลัวจนเกินไป สำหรับใครบางคนที่ต้องทนทุกข์ .....

..........อยู่กับความมืดเกือบนิดนิรันด์

ใบหน้าน่ารักสมวัยของ 'บุหลัน'  ยิ้มร่าให้กับย่าอย่างออดอ้อน

"เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว " จงเปิดพินัยกรรมของเรา หญิงชราตัดสินใจอย่างแน่วแน่ ..  ก่อนจะหันไปยัง  อดัม เจเมอร์  ทนายประจำตระกลู เพื่อให้เขาเริ่มต้นอ่านพินัยกรรม

ข้าพเจ้า นาง ศรัญญา อายตนะทิพย์ มีความประสงค์จะมอบมรดก ให้แก่ รษาษมา หลานสาวคนโต คือ ที่ดิน 1000 ไร่ ในกรุงเทพ ฯ รวมไปถึงหุ้นในโรงแรม อายตนะทิพย์ 50% และคฤหาสน์แสงจันทร์ แห่งนี้ที่ข้าพเจ้าครอบครองอยู่ ให้เป็นกรรมสิทธิ์กลึ่งหนึ่ง ของนางสาว รษาษมา

รวมไปถึงตำราประจำตระกลู อายตนะทิพย์คำภีร์เวทมนต์ลึกลับ ที่หายสาปสูนไปนาน แต่กลับปรากฎขึ้น เมื่อ 10 ปีก่อนพร้อมกับชายร่างสูงที่ยืนนิ่งขนาบข้างอยู่ตอนนี้ พร้อมกับน่าที่ใหม่ พ่อบ้านประจำตระกลู

เมื่อทนายกล่าวถึงท่อนนี้ หญิงชราจึงหยิบตำราเล่มหนา   ที่วางอยูกลางโต๊ะมอบให้หลานสาว คนโต  ...

ในส่วนของหลานสาวคนเล็ก นางสาว บุหลัน อายตนะทิพย์ จะได้รับหุ้นส่วน อีก 50% ของโรงแรมอายตนะทิพย์ มีกรรมสิทธิ์คฤหาสแสงจันทร์อีกครึ่งหนึ่ง และสุดท้ายนี้ขอมอบนายธีรธร ธราธร ให้เป็นสมบัติ แก่นางสาว บุหลัน ตลอดไป  คนได้รับมรดกตกทอดเบิกตากว้าง กับสิ่งที่ได้ยิน

"คุณย่าาาาา "เสียงใสแห้ววใส่ย่าในใส้ของเธอสุดเสียง

"คุณย่าคะเรื่องพินัยกรรมคุณลำเอียงให้น้อยหนูไม่สน" แต่ทำไมต้องให้นายนี่กับหนูด้วย บุหลันกล่าวด้วยความอึดอัดใจ"

ปกติ ธร ธีรธรก็เป็นพ่อบ้านประจำตระกลูมีหน้าที่คอยดูแลทุกคนในบ้านอยู่แล้ว ใช่อยู่เขาเป็นเหมือนองครักให้แก่เธอและพี่สาวรษาษมามาตั้งแต่ยังเล็ก ผู้ชายประหลาด ที่ต้องคำสาปตั้งแต่สมัยคุณเทียด ไม่เจ็บไม่ตายเรียกง่ายๆก็คือ ปีศาจดีๆ นี่เอง ที่จู่ๆ ก็โผ่กลับเข้ามาในตระกลูนี้ เมื่อตอนที่เธออายุ 10 ขวบ

"ทำไมละจ๊ะ ?  "หลานมีปัญหาอะไรกับคุณ 'ธร' รึ" หญิงชราเอ่ยถามหลานสาวคนเล็กด้วยความสงสัย "แต่นัยตาฉงนซ่อนความขบขันระริกแทบปิดไม่มิด

"คุณย่าก็รู้ หนูไม่ชอบให้ใครมายุ่งยุมย่ามกับชีวิตหนู"

"เหตุผลแค่นี้หรอจ๊ะ "    "โอ้ยคุณย่านี่ก็" บุหลันโอดครวญในใจต้องข่มความขุ่นเคืองเอาไว้ก่อนจะปรายตามองไปทางคนต้นปัญหา ที่ตอนนี้ตีหน้านิ่ง ยังกะหุ่นขี้ผึ้งก็ไม่ปาน มีเพียงหางตาเท่านั้นที่ปรายมาทางเธอเล็กน้อย ก่อนจะเหยียดยิ้มอย่างผู้ชนะ นั้นไงสิ่งนี้เลยที่เธอเกลียดนัก นอกจากเขาจะชอบตีน่านิ่งต่อหน้าทุกคนแล้ว ลับหลังเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอกับเป็นคนละคนเลย นี่ละสิ่งที่ไม่ชอบมากๆในตัวเขา หลายปีมานี้เขาชอบทำตัวแปลกๆกับเธอ  " โอ้ยยคุณย่า ยังไงหนูก็ไม่รับเขาไว้หรอกค่ะ "...

"เอาละ ไม่ว่าเห็นผลของหลานจะเป็นยังไง คำพูดจากย่าคือที่สุดแล้ว "แล้วหลานว่าไงจ๊ะ รษา "   หญิงชราพูดตัดปัญหา ก่อนจะหันไปทางหลานสาวคนโต  "หลังจากที่นั่งเงียบเป็นเทพีสันติภาพอยู่นานแล้ว ่ รษาษมา ่ ก็ได้กฤษ์เปิดปากสวยๆชักที   "หลานเห็นตามสมควรของคุณย่าค่ะ"  ่แต่ทำไม ่      หญิงสาวก้มมองตำราเล่มหนาตรงหน้า ริ้วความกังวนออกมาอย่างเห็นได้ชัด ก่อนหันไปสบกับนัยตาสีเทาหม่น ของผู้เป็นย่า   "มันเป็นหน้าที่จ๊ะ หลานทั้งสองมีหน้าที่คนละอย่าง ย่าได้มองเห็นแล้วว่า ทุกอย่างที่ย่ามอบให้ มันคือหน้าที่ของหลานทั้งสอง หญิงชราทอดมองหลานทั้งสองแล้วยิ้มอ่อนอย่างอบอุ่นทีสุด

ก่อนหลานสาวคนเล็กจะทำให้บรรยากาศเสียด้วยคำพูดกะแนะกะแหน

มิวายส่อเสียด คนที่ยืนนิ่งอยู่ข้างหญิงชรา งั้น คุณธร นั้น ก็คงเป็นหน้าที่สินะคะ

สวัสดีนักอ่านทุกท่านที่ได้มีโอกาศแวะเข้าอ่านนิยายเรื่องแรกเรื่องนี้

นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นมาจากมโนของผู้เขียน เอง หากหลายๆคนชอบช่วยเม้ม

ให้กำลังใจ แคทด้วยนะคะ

นิยายเรื่องนี้ เป็นแนว รักโรแมนติกค่ะ มีแฟนตาซีคอมเมดี้หน่อยๆ

ตัวละครถูกวางให้มีความสามารถพิเศษ  เพราะฉนั้น  อะไรก็เกิดขึ้นได้ในความพอดี เน้ออ  อ้อที่สำคัญ อ่านฟรีเด้อ