ตรวนรักบัญชาอสูร
เขาไม่มีความปรานี
เขาไม่มีความรู้สึก
เขาไม่มีหัวใจ
มีเพียงคำ 'บัญชา' ที่สั่งให้เธอทำตาม
ธีธัช อารีสวัสดิ์ หรือ ไม้ อายุ 35 ปี
ดลยา รติวัช หรือ ช่อ อายุ 22 ปี
“ฉันอยากให้เธอมาเป็นแม่นมลูกชายฉัน”
ดลยาค่อนข้างตกใจกับคำบัญชานั้น เธอจ้องตาเขาด้วยความเจ็บปวดที่ไม่สามารถกลั่นเป็นวาจาโต้ตอบได้
“เธอไม่น่ามีปัญหานะ ลูกเธอตายยังไม่ถึงเดือนเลยหนิ น้ำนมน่าจะยังไหลอยู่... เอามาให้ลูกฉันกินดีกว่าจะได้ไม่เสียของ”
คราวนี้ดลยาถึงกับจุกจนแน่นหน้าอก เขาทำอย่างนั้นทำไม! พูดถึงลูกของเธอเหมือนไม่รู้สึกรู้สาได้ยังไงทั้งๆ ที่ยายหนูก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาเหมือนกัน
“ทำไมคุณพูดถึงแกแบบนั้น ทั้งๆ ที่แกก็เป็นลูกของคุณเหมือนกัน...”
“ไม่ใช่! ฉันมีลูกที่เกิดจากจิราแค่คนเดียว กับเธอฉันไม่นับว่าเป็นเลือดเนื้อเชื้อไข...ออ! ลืมแสดงความเสียใจ เสียใจด้วยนะที่เสียลูกไป ได้ข่าวว่าลืมตาดูโลกได้ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงเลยหนิ”
ดลยาน้ำตาร่วงเป็นสาย ทรุดตัวนั่งลงยามได้ยินคำพูดน่าเกลียดน่ากลัวจากธีธัช เขาทำได้ยังไง? เขายังเป็นคนอยู่ไหม...
“เก็บไปคิดดูแล้วกัน ถ้าเธอยอมเป็นแม่นมให้ลูกชายฉัน ฉันก็จะดูแลค่ารักษาย่าแก่ๆ ของเธอต่อไป แต่ถ้าไม่ละก็...”
ธีธัชเว้นจังหวะการพูดไว้เล็กน้อย ก่อนโค้งตัวมองเหยียดดลยา กระตุกยิ้มมุมปากอย่างเลือดเย็นค่อยๆ เอื้อมมือขวาแตะไหล่สั่นไหว พานให้อีกฝ่ายสะดุ้งมองหน้า
“ฉันก็จะปล่อยให้ย่าของเธอตายอย่างช้าๆ ไม่ได้รับการรักษา ไม่มียาดีๆ กินเพื่อต่อลมหายใจ และเชื่อเถอะ! ไม่นานนักหรอกเธอก็จะเห็นคนในครอบครัวค่อยๆ ตายไปต่อหน้าต่อตาทีละคน ลูกเธอก็ตายไปแล้ว ต่อไปก็ย่า พ่อ และพี่ชายสุดที่รักของเธอ”
ขอบคุณโปสเตอร์สวยๆ ฝีมือน้องบีอัยย์ญาดาค่ะ
Guest
