ก้าวแรก

ตั้งแต่ผู้หญิงตัวเล็กอย่างปรายฟ้าก้าวขาออกจากบ้านจนบัดนี้เธอก็ยังไม่หยุดร้องไห้เสียทีจนทำให้ลิปโป้รู้สึกไม่สบายใจถ้าเธอจะต้องไปเจอกับคุณคาโด้ในสภาพแบบนี้

สะใจโว๊ยยย!! สองแม่ลูกจอมเห็นแกตัวหัวเราะอย่างสบายอกสบายใจที่อย่างน้อยก็ไม่ได้เสียบ้านให้พวกมาเฟียแถมยังได้เงินมาใช้อีกสองแสนฟรีๆ แม่ๆณิชาขอไปช็อปปิ้งนะเสื้อผ้าพวกนี้ณิชาเบื่อแล้ว สองแม่ลูกไม่แม้แต่จะนึกถึงคนตัวเล็กที่บัดนี้เธอจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรมิหนำซ้ำยังรู้สึกยินดีที่ได้กำจัดเธอออกไปจากชีวิตอีกด้วย

คุณผู้หญิงครับคุณผู้หญิง ลิปโป้เรียกชื่อคนตรงหน้าแต่ไม่มีเสียงตอบรับกลับมาทำให้ลิปโป้ถอนหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย เขายังคงพูดอยู่คนเดียวเพื่ออธิบายเธอให้เข้าใจว่าอีกครึ่งชั่วโมงเรือจะถึงเกาะแต่ผู้หญิงตรงหน้าไม่ได้สนใจในสิ่งที่เขาพูดแม้แต่น้อย โชคชะตากำลังเล่นตลกกับฟ้าแล้วใช่ไหมคะพ่อฟ้าคิดถึงพ่อเหลือเกิน คนตัวเล็กพึมพำในลำคอด้วยเสียงที่สั่นเครือ สายตาทอดยาวออกไปยังท้องทะเลทำให้เธอเริ่มกลัวในสิ่งที่เธอกำลังจะต้องเผชิญ

ทันทีที่เรือเทียบชายฝั่งคนตัวโตยืนรอการมาของผู้หญิงหิวเงินที่ยอมมาประเคนเขาถึงที่โดยที่เขาไม่ต้องร้องขอให้เสียเวลา เซียโน่เอาตัวผู้หญิงคนนั้นขึ้นมาพบฉันที่ห้อง ฉันอยากจะรู้นักถ้าฉันย่ำยีลูกของมันจนไม่มีชิ้นดีมันจะยังทนได้อยู่ไหม!!