หยุด อย่าดิ้น ไม่งั้นจะเอาให้ลุกไม่ขึ้นจนคนไข้ถามหาไปทั้งอาทิตย์!

 

 

 

 

*นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง มิได้มีเจตนาจะลบหลู่วิชาชีพใดๆ ทั้งสิ้น สถานที่รวมทั้งบุคคลในเนื้อเรื่องไม่มีอยู่จริง* 

 

 

เป็นเมียหมอต้องไม่บ่น สามีซนต้องทนให้มันเอา 

 

ปืน VS เพลงขิม 

 

ตอนที่ยังคบกันฉันทั้งรักและทะนุถนอมเธอ 

สุดท้ายเราก็ต้องเลิกกัน หึ..ครั้งนี้ฉันไม่ยอมให้เธอไปไหนอีกแล้ว!! 

 

 

"อย่าดื้อ เดี๋ยวให้หมอดูก่อน" 

"ฉันก็เป็นหมอ!" 

"แต่เธอตรวจภายในเองไม่ได้นะ ให้ฉันตรวจให้ดีกว่า.." 

"ปืน!!" 

 

 

 

ปืน said: 

ผมเลือกทำงานหามรุ่งหามค่ำไม่ใช่แค่เพราะว่าชอบ แต่คิดว่าการประชดชีวิตแบบนี้จะทำให้ผมลืมเธอได้เร็วๆ 

แต่เปล่าเลย 

ผมรู้ดีว่าไม่มีทางลืมยัยตัวแสบนั่นได้ไม่ว่าวิธีไหนก็ตาม 

และเมื่อโชคชะตาวนกลับมาให้เจอกันอีกครั้ง แทนที่ผมจะโกรธจะเกลียดเธอ 

ทำไมกลายเป็นว่าผมคิดแต่จะ 'กิน' เธอวะ!! 

เพิ่งรู้เหมือนกันว่าความต้องการที่มีต่อเพลงขิมมันไม่ใช่เรื่องตลกเลย .. 

 

 

เพลงขิม said: 

ฉันทิ้งเขาไปก็เพราะว่าฉันมีเหตุผลนะ! 

ทำไมต้องมาทำเป็นโกรธขนาดนั้นด้วยก็ในเมื่อเขาเองไม่เคยพยายามตามหากันสักครั้ง 

อีกอย่าง ใช่ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันจะลืมเขาเสียหน่อย 

ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะจำคนนิสัยไม่ดีแบบหมอนั่นไปทำไม 

เพียงแค่สมองมันก็ไม่เคยลืม แต่เอ๊ะ ตอนคบกันเขายังไม่หื่นขนาดนี้นี่! 

 

"นายมันหื่นชะมัด น่าสงสารคนที่จะมาเป็นเมียนายจริงๆ!" 

 

 

 

หยุด อย่าดิ้น ไม่งั้นจะเอาให้ลุกไม่ขึ้นจนคนไข้ถามหาไปทั้งอาทิตย์! 

 

 

 

 

Yellowpostit: กระดาษโพสต์อิทสีเหลือง 

Yellowpostit: กระดาษโพสต์อิทสีเหลือง 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว