(18+)ข้าชื่อจินอัน ใจรักตลอดกาล..อ่านฟรี

<3 สวัสดีค่ะ สำหรับนิยายจีน (รึเปล่า?) เรื่องแรกนี้มาจากการเก็บตัวซุ่มเงียบอ่านฟรี..เอ้ย!! ซื้อเหรียญอยู่นานค่ะ จึงเกิดนิยายเรื่องนี้ขึ้นมา..

ตัวละครทุกตัวเป็นตัวละครที่ จรดแป้น อยากให้มีชีวิตจริงๆ..จึงรวบรวมเอาจากความอยาก+จินตาการ ออกมาเป็นเรื่อง "ข้าชื่อจินอัน ใจรักตลอดกาล"

หวังว่าทุกๆท่านจะสนุก และมีความสุข น้ำตา ความทรงจำดีๆไปด้วยกันนะคะ

ตรงจุดไหนที่ผิดพลาดไป จรดแป้น ขออภัยมาก่อน ณ ที่นี้ค่ะ

แนะนำตัวละคร

จินอัน ชื่อของข้าแปลว่า ผู้ที่มีความสุขจากการข้ามผ่านแม่น้ำ  หรือมันแปลว่า ผู้ที่เป็นแม่น้ำนำพาให้คนอื่นพบความสุขกันแน่?

รอบแผลเป็นปลอมๆที่น่ารำคาญอันนี้  ไม่รู้อาจารย์จะให้ข้าใส่ทำไมและยังบอกให้เก็บเป็นความลับอย่าให้ใครรู้อีก..

ข้ารู้เพียงแต่ข้าชื่อจินอัน จากรอยสักสีแดง ที่สลักไว้ตรงตำแหน่งบนเนินลับไม่ถึงคืบ ช่างเป็นตำแหน่งที่น่ารังเกียจยิ่งนัก..

แต่ที่น่ารักเกียจยิ่งกว่าทำไมข้าถึงต้องคอยตามผู้ชายหน้าอำมหิต ไร้หัวใจ เหมือนโจรป่า ข้ารู้แต่ว่าข้าเพียงแค่ขออยู่ใกล้ๆเขา

แม้ดวงตาเจิดจ้าเป็นประกายคู่นั้นจะไม่เคย..ไม่เคย..มีเงาของข้า จินอัน สาวชาวป่าผู้นี้เลย..

หยางจง  แปลว่า ศูนย์กลางของดวงอาทิตย์ ได้ตายไปแล้ว..

เมื่อท่านพ่อให้ข้าเกิดใหม่กับอาจารย์ที่เขาแห่งนี้งั้นข้าคือ หยางซุน แสงแห่งการเริ่มต้น

ตั้งแต่จำความได้ ข้าโตมากับกระท่อมริมเขา ข้าชอบความเงียบสงบ ไม่ชอบความวุ่นวาย

แต่นาง!! ตั้งแต่จำความได้นางที่ไม่เคยห่วงความงามแบบหญิงใดก็ตามข้าเหมือนเป็นเงา ดุก็แล้ว ด่าก็แล้ว ถลึงตาใส่ ยังไงก็ไล่ไม่ไป

แต่ดวงตาแป๋วๆรอยยิ้มกว้างๆ ใสซื่อ ไร้มารยาและปรารถนาดีคู่นั้น ข้าก็ใจอ่อนทุกที..

เจ้าอย่าเพิ่งไป!! นางไปแล้ว..ข้าไม่ทันได้รู้ชื่อของนาง ใจข้าเป็นอะไร ทำไมจึงเต้นเหมือนกลองประโคมในงามมหรสพเช่นนี้

ตั้งแต่เกิดมาข้ายังไม่เคยพบเจอหญิงใด ที่ทำให้ใจข้าสั่นไหวได้ขนาดนี้

นางผู้มีดวงหน้าที่จันทรา อาจริษยา ถ้าข้าพบนางอีก ข้าจะไม่ปล่อยมือนางเช่นวันนี้แน่!!

เย่วเลี่ยง  ข้าคือ ดวงจันทร์ที่สว่างสดใส โฉมงามอันดับหนึ่งแห่งแผ่นดิน (ที่ใครๆต่างมอบตำแหน่งนี้ให้ ซึ่งข้าไม่เคยเต็มใจสักนิด)

ถึงท่านพ่อ ท่านแม่จะตามใจข้า เพราะข้าเป็นคุณหนูผู้เพียบพร้อมและยังเป็นบุตรีเพียงคนเดียว

ของจวนอัครเสนาบดีฝ่ายซ้าย ข้าราชการคนสนิทแห่งองค์จิ่นกวางฮ่องเต้

แต่ข้าก็ไม่เคยมีอิสระที่แท้จริงอยู่ดี..

เพ่ยเพ่ย รีบมุดตามข้ามาเร็วๆ เดี๋ยวท่านพ่อท่านแม่จับได้! ใช่แล้วข้าหนีการแต่งงาน แต่เหมือนหนีเสือปะจรเข้

ดันมาเจอผู้ชายแปลกหน้า มาขโมยจูบแรกของข้าาา แต่ทำไมร่างกายข้าถึงไม่ขัดขืน!

โอนอ่อนผ่อนตามเขาไปเช่นนี้ นี่ข้าเป็นอะไร??

ช่างลี่  ข้าคือ พลังอำนาจแห่งเสรีภาพ อย่าได้มาจับข้าแต่งงานซะให้ยาก นังคุณหนูทำอะไรไม่เป็นเอ้ยย!!

ท่านพ่อ..ข้าไม่แต่งกับคุณหนูที่โฉมงาม แต่ทำอะไรไม่เป็นสักอย่างนั่นหรอกนะ!!

ตงฟาน ข้าจะไปเช็คของเองสักหน่อย ว่าที่ฮูหยินของข้าจะเป็นดังที่ข่าวลือไหม? ถ้ามีแม้แต่นิดที่เป็นมลทิน ข้าจะได้มีข้ออ้างถอนหมั้น..

แต่ถ้า..ไม่มีมลทิน ข้า ช่างลี่ จะประทับรอยมลทินนี้ให้นางจดจำเอง..

โฉมงามอันดับหนึ่ง บุตรีสุดหวงของอัครเสนาบดีฝ่ายซ้าย..เย่วเลี่ยง!!

เจ้าจะได้จำและไม่กล้าปฎิเสธคนอย่างข้า!!

พระสนมลี่เซียน  ผู้ที่เป็นนางฟ้าแสนสวย กลางดวงใจองค์จิ่นกวางฮ่องเต้แต่เพียงผู้เดียว

ไม่จริง..ลูกข้ายังมีชีวิต เจ้าลองมององค์หญิงสิ  กำลังบรรทมสนิทเลย..อย่าเอาลูกข้าไป!! ฮือออออ..

ฝ่าบาท..ลูกของเรายังไม่ตายแล้ว พระองค์ต้องบอกพวกเค้าอย่าเอาลูกของเราไป ฮือออออออ..

ข้าสงสารเจ้าเหลือเกินสนมรัก เจ้าจงหายโดยไว กลับมาเป็นดวงใจของเราดังเดิมเถิดนะ ใจข้าจะขาดแล้วที่เห็นเจ้าเป็นเช่นนี้..

พวกเจ้าดูแลพระสนมอย่างดี หมอหลวง ยังไงก็ต้องช่วยสนมรักเราให้หายดีให้ได้!!

ฝ่าบาท พระสนมอาจหายจากอาการประชวรทางกาย  แต่การประชวรทางใจนั้น กระหม่อมไร้ความสามารถ ขอพระองค์จงลงพระอาญาพะยะค่ะ

องค์จิ่นกวางฮ่องเต้ ข้าคือ แสงสว่างและความหนักแน่น เป็นเจ้าเหนือหัวของทุกคนในแผ่นดิน แต่ข้าปกป้องลูกเมียไม่ได้

แผ่นดินนี้กว่าจะสงบร่มเย็น ก็เลยเวลามา15ปีแล้วสินะ..ข้ารอเวลานี้เพื่อที่จะอยู่อย่างสุขสงบกับเจ้าลี่เซียนหัวใจดวงเดียวของข้า

ทำไมฟ้าถึงต้องพรากลูกของเราไป เจ้าเลยต้องเป็นเช่นนี้..

เพราะข้าเองที่ละเลยดูแลเจ้าไม่ดี ต่อจากนี้ไม่ว่าเจ้าจะเป็นอย่างไร ข้าจะดูแลเจ้าให้ดียิ่งขึ้น ข้าสัญญา!!

พระสนมมี่จิง  ข้าเป็นถึงองหญิงแห่งเหมือนเซียวฉิน เป็นพระมารดาขององค์ชายรัชทายาท

แต่ทำไมท่านถึงไม่เคยมอบเสี้ยวแห่งความรักให้ข้าเลย..จิ่นกวาง..

ข้าต่ำต้อยกว่านางหรืออย่างไร!! นางผู้เป็นชาวบ้านธรรมดา นางผู้เป็นวิกลจริต ลูกสักคนนางก็รักษาให้ท่านไม่ได้..

แต่ทำไม ทำไมใจท่านจึงมีแต่นาง ข้า..ไม่..ยอม..!!

องค์ชายรอง เฟยฮุ่ย ข้าต้องทะยานสู่จุดหมาย

หลังจากสิ้นเสด็จพี่ใหญ่ ตำแหน่งนี้ก็เป็นของข้า ฮ่าๆๆๆๆ

ต้องขอบพระทัยเสด็จแม่ ท่านตาที่ช่วยเหลือข้าตลอดมา อีกไม่นานเสด็จแม่ก็จะขึ้นเป็นองค์ฮองไทเฮา ท่านตาก็จะได้ตำแหน่งอัครเสนาบดี

แทนตาแก่โง่เง่า2 คนที่คิดจะลองดีกับข้า!!

ข้าคือเฟยฮุ่ย องค์ชายรัชทายาทแห่งแคว้น ไม่ว่าอะไรที่ข้าต้องการข้าต้องได้มา..ไม่ว่าจะเป็นบัลลังค์ หรือ แม้แต่เจ้า..

องค์หญิงรอง ชิงไฉ ข้าคือพรสวรรค์แห่งแผ่นดิน

ข้าเกิดมามีเลือดสูงส่งแห่งองค์จินกวางฮ่องเต้ มีรูปโฉมงดงาม กริยามารยาท ทุกสิ่งทุกอย่างที่สตรีพึงมี

ข้าทนเหนื่อย ทนทรามานกับทุกอย่าง ทั้งวันทั้งคืน จนกลายเป็นสตรีอันดับหนึ่งของแผ่นดิน

แต่..แต่..ตั้งแต่เจ้าเกิดมา..ของของข้า ตำแหน่งของข้า ก็ถูกเจ้าแย่งทั้งสิ้น!

ข้าควรทำยังไงกับเจ้าดี..ข้าอยากจะรู้ว่าถ้าเจ้าเสียโฉมไปสักคน มีแผลสัก 2-3แผลที่หน้า ตำแหน่งฮูหญิงจวนอัครเสนาบดีขวาเจ้ายังจะรักษาไว้ได้ไหม!!!

องค์หญิงน้อย เจียวเจี้ย  โลกที่อ่อนโยน

ท่านแม่ข้าเป็นไฉเหรินเล็กๆ อีกทั้งเสียชีวิตตอนคลอดข้าพระสนมลี่เซียนจึงรับข้าเป็นลูกบุญธรรม เพราะพระนางก็เพิ่งเสียองค์หญิงไป

ความเป็นอยู่ข้าจึงสบายเหมือนดังองค์หญิงองค์ชายพระสนมอื่นๆ ข้ารักเสด็จแม่เหมือนแม่แท้ๆ

พระนางสอนสิ่งต่างๆแก่ข้ามากมายจนเสด็จพ่อทรงโปรดข้ามากๆ

แต่ข้าแปลกใจทำไมเวลาเสด็จแม่อยู่ต่อหน้าเสด็จพ่อและคนอื่นต้องแกล้งวิกลจริตด้วย?

แต่เอาเถอะ เสด็จแม่ว่ายังไง ข้าก็ว่าตามกัน สนุกดีสะอีก^^

อัครเสนาบดีซ้ายจิวซี่ อัครเสนาบดีฝ่ายซ้าย ผู้ที่ยิ่งอายุมากขึ้นกลับทำให้รูปโฉมที่หล่อเหลาน่าเกรงขาม ยิ่งทวีมากขึ้นกว่าเดิม

ตอนนี้ข้าเป็นห่วงองค์ฮ่องเต้เหลือเกิน ข้ากับฮุ่ยจงได้ปรึกษากันแล้วว่าจะให้เย่วเลี่ยงเข้าสกุลชิง..สองอัครเสนาบดีช่วยกัน คงคานอำนาจองค์รัชทายาทได้

อีกอย่างข้าเห็นคุณชายใหญ่เป็นบุรุษที่ใช้ได้ เก่งทั้งบุ๋น บู๋ บุคลิกองอาจ จิตใจเมตตาข้าว่าเหมาะสมกับลูกเรายิ่งนัก

เป็นรองก็แต่ข้าอัครเสนาบดีฝ่ายซ้าย สามีของเจ้า ฮ่าๆๆ

เรื่องเย่วเลี่ยง ฮูหยินอย่าห่วงเลย เย่วเลี่ยงมีนิสัยเหมือนเจ้าถึง 8ใน 10

แค่หนีไปเที่ยววัน สองวันไม่เป็นไรหรอกน่า..เจ้าก็เคยหนีข้าไปเป็นเดือนๆก็เคยนี่นา

ข้าว่าลูกไม่อยู่ก็ดีเหมือนกัน..พูดจบก็ช้อนร่างฮูหยินแสนรักเดินแหวกม่านไปยังห้องฝ่ายใน >//<

ฮูหยินลู่หลิน ถึงชื่อข้าแปลว่า ฝนหยก ที่สูงส่งและเย็นฉ่ำ แต่ใครมาทำร้ายลูกหรือสามีข้า ข้าพร้อมจะเป็นไฟแผดเผามันให้ย่อยยับ

ผิวกายนวลละเอียด ขาวดังหยก สมชื่อ ลู่หลิน ฝนหยก ถึงแม้นางจะอายุ30แล้ว แต่เครื่องหน้าหวานละมุน เรือนร่างสมส่วนนี้ก็ยังไม่เสื่อมไป

ยังส่งต่อความงามให้กับบุตรีเพียงคนเดียว เย่วเลี่ยง..ได้อย่างสมบูรณ์

ท่านพี่ ข้าสอนลูกไม่ดีเป็นสาวสะพรั่งแล้ว ยังเที่ยวเล่นหนีออกจากบ้านเหมือนเด็กๆ ข้าอกจะแตกแล้ว..

แต่ก็เพราะท่านด้วยให้ท้ายนางจนเคยตัว..

อุ้ย ท่านพี่ ท่านนี่ยังไม่เลิก รังแกข้า..ร่างบางได้ถูกช้อนร่างขึ้นอยู่ในวงแขนแกร่งเรียบร้อย พลางซบหน้าเข้าหาอ้อมอกกว้างแล้วกระซิบเบาๆ

อัครเสนาบดีขวา ฮุ่ยจง ถ้าข้าใช้สมองไม่มีใครชนะข้าได้ เพราะข้าคือ  เมล็ดพันธ์แห่งความฉลาดของแผ่นดิน

วันนี้จิวซี่ มาปรึกษาข้าเรื่องงานมงคลของลูกเรากับเย่วเลี่ยง เจ้ามีความเห็นเช่นไรน้องพี่..(จริงๆเป็นแผนการของข้าเอง ที่นำไปบอกจิวซี่ หุหุ)

ข้าว่าลูกชายเราครบทุกสิ่ง ขาดแต่สตรีที่ครบพร้อมข้างกาย เหมือนเจ้าที่เคียงข้างข้าตลอดมา..

ว่าแล้วก็โน้มหน้าอันหล่อเหลาลงไปแนบกับริมฝีปากแดงจัดดังผลท้อของหมิงอิ๋น ฮูหยินสุดที่รัก

(ถึงเราจะอยู่กันมาหลายปี ข้าก็อดจะรักเจ้าไม่ได้ ด้วยสมองระดับข้า เจ้าต้องโดนเอาเปรียบไปตลอดชีวิต ฮูหยินของข้า)

ฮูหยินหมิงอิ๋ง  ดวงตาดังพลอยสุกสว่างไหววูบนึง ไม่ทันตั้งตัวริมฝีปากก็ถูกชายผู้เป็นที่รักรังแกอีกแล้ว!!

หลังจากได้หลุดจากพันธการริมฝีปากเร่าร้อนของผู้ที่เป็นสามีได้ ก็รีบเอ่ย..

ข้าว่าเจ้าปลาไหลไม่ยอมแน่ๆ ลูกคนนี้เหมือนท่านไม่มีผิด ทั้งความกะล่อน ปลิ้นปล้อน!!

ข้าอยากจะเห็นว่าที่สะใภ้ของข้าซะแล้วว่าจะจัดการเจ้าปลาไหลน้อยอย่างไรให้อยู่หมัด เพราะปลาไหลตัวใหญ่ข้าจัดการอยู่ในกำมือมาแล้วหลายปี..

ว่าแล้วก็ใช้ดวงตาคู่เดิม ส่งสายตาหวานเชื่อมให้สามี ก่อนจะลุกนำเรือนร่างระหงเข้าไปยังที่พัก ปล่อยให้ชายร่างสูงใหญ่รีบวิ่งตามไปแทบไม่ทัน..

การแนะนำตัวละครหลักครบเรียบร้อยนะคะ

รุ่นพ่อ รุ่นแม่นี่อื้มมมหืมมมมากๆ  เอาไว้จบเรื่องนี้ จะเขียนเกี่ยวกับท่านอัครเสนาบดีกับฮูหยินทั้งสองฝั่งต่อนะคะ^^

เรื่องนี้วางพล๊อตไว้ อยากให้ได้30ตอนขึ้นไปค่ะ แต่ไม่รู้จะขุดอะไรมาเขียนให้รอดนะคะ 555 เพราะมือใหม่จริงๆ

ยังไง จรดแป้น ก็ขอฝากตัว ฝากใจ ฝากผลงาน เรื่องแรกด้วยนะคะ

ขอพระคุณทุกๆท่านค่ะ