นิยายชายรักชาย
คำคืนแห่งสายฝนมีแสงไฟสลัวๆ มีชายหญิงกำลังพลอดรักกันอย่างดุเดือดอยู่บนเตียงนอน เสียงร้องครางดังกระหึ่มไปทั่วห้องและมันก็เล็ดลอดออกมายังห้องข้างๆที่ไม่มีใครกล้าเข้ามาย่างกลาย
ปึก ~
ปึก ~
ปึก ~
เสียงทุบผนังห้องพร้อมกับสายลมพัดผ่านต้นไม้เอนไหว มีเสียงดนตรีไทยคลอเบาๆมาตามแรงลม แถมไฟดันมาดับไปเสีย
กิจกรรมคู่รักที่ดุเดือดร้อนแรงกลับต้องมาสั่นคลอน....
"คะ ใครวะ"
.
.
.
"อย่า ~
เสียง ~
ดัง~~ "
ชายหนุ่มได้เอ่ยถามอย่างกล้าๆกลัวๆ แต่ก็มีน้ำเสียงที่เย็นยะเยือกตอบกลับมาอย่างแผ่วเบา
"พะ พี่ ข้างๆห้องหนูไม่มีคนอยู่นะ!!"หญิงสาวได้เอ่ยขึ้นพร้อมกับเตรียมจะลุกขึ้นวิ่ง
"วะ ว่าไงนะ ไม่ใช่คนงั้นกะก็เป็น ปะ เป็น!!"ชายหนุ่มพูดเสียงตะกุกตะกัก
"ผะ ผะ ผะ ผี!!"ทั้งสองเอ่ยขึ้นแล้ววิ่งหนีออกจากห้องเช่าไปและก็ไม่กลับมาอีกเลย
นับตั้งแต่นั้นมาข่าวลือ ต่างๆนาๆในตึกเช่าแห่งนี้ ก็ได้แพร่กระจายไปทุกสารทิศ ว่าตึกแห่งนี้มีผี
บางคนก็ย้ายออกไปเพราะความกลัว บางคนก็อยู่ต่อเพราะค่าเช่าแสนจะถูก
เพราะพวกเขาอยู่กันแค่ชั้นหนึ่งถึงชั้นสามเท่านั้น ส่วนชั้นสี่ไม่มีใครกล้าขึ้นไปอย่างแน่นอน.
....ถ้าไม่ใช่เขาคนนี้
(ดิว) นาย วรกร โชคศิริไพศาล
ลูกชายคนเล็กของตะกลู โชคศิริไพศาล อายุอยู่ในวัยทำงานแต่เจ้าตัวกลับไม่ทำอะไรเลย
ด้วยความเอาแต่ใจและชอบเที่ยวของเขา จึงโดน คุณพ่อ ผู้เป็นใหญ่ที่สุดในบ้านลงโทษ
โดยการให้เขา ย้ายออกมาจากบ้าน แล้วไปอยู่ที่ห้องเช่าเล็กๆ โดยมีค่าใช้จ่ายให้เดือนละ 50,000 บาท
แล้วคุณชายนิสัยที่ชอบเที่ยวแบบเขาจะอยู่ได้อย่างไร..กันเล่า!!
(มะนาว) นาย จิรายุ กุลชานันท์
เด็กหนุ่มอายุ19ปี เขาอยู่ตัวคนเดียวในห้องเช่าของเขามานานนับสิบปี
โลกภายนอกสำหรับเขาคือห้องนอน??? การออกไปข้างนอกเจอผู้คนและแสงแดด ทำให้เขาเสียพลังงานเป็นอย่างมาก
เขาไม่มีเพื่อนเป็นคน เขามีแต่นกและแมวเท่านั้นที่เป็นเพื่อนเขา
อ่านสักนิด!!
1.นิยายเรื่องนี้เป็นแนวชายรักชาย รับไม่ได้กดออกนะคะ
2.รูปเป็นเพียงอิมเมจเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับตัวจริง
3.เนื้อเรื่องเป็นเพียงจินตนาการ มโน เพ้อฝัน ซึ่งไรท์ได้วางบทเอาไว้แล้วหากไม่ถูกใจต้องขอ อภัย คะ
4.เนื้อหาอาจมีความรุนแรง คำหยาบ โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม
5. ไรท์ชอบอ่านคอมเม้น ถ้าเห็น ยอดเม้น ยอดไลค์ เพิ่มจะมีกำลังใจแต่งทันทีคะ
Guest
