Intro
สายลมเย็นๆพัดพานำกลิ่นอากาศที่บริสุทธิ์ยามเช้าเข้ามาทางระเบียงของหอพักนักศึกษามหาวิทยาลัยมีชื่อเเห่งหนึ่ง ร่างสูงนั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนเเบบริมหน้าต่าง สายลมเย็นๆที่พัดเอื่อยเข้ามาทำให้ร่างสูงละความสนใจออกจากงานตรงหน้าเหลือบขึ้นมองนาฬิกาไม้สีเข้มบนผนังก่อนจะมองเลยออกไปทางประตูห้องที่เปิดอยู่ผ่านห้องนั่งเล่นไปยังประตูห้องอีกฝั่งที่ยังปิดสนิทบ่งบอกว่าไอ้เพื่อนตัวดีของเค้ายังไม่กลับมาเลยตั้งเเเต่เมื่อคืน ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มขมวดคิ้วด้วยความขัดใจ ก่อนจะลุกขึ้นเเล้วเดินเข้าห้องน้ำไป สายน้ำอุ่นชโลมกายร่างสูงเเต่ไม่ทำให้ความรู้สึกหนาวเหน็บในจิตใจเบาบางลงได้ อู้อี้ฟ่านคิดว่าเค้าไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองทำตัวว่างได้ ไม่เที่ยวหัวราน้ำก็ทำโปรเจคห่ามรุ่งห่ามค่ำ เเม้ว่าซักชั่วเวลาหนึ่งที่เค้าปล่อยจิตใจให้ว่างอย่างเช่นตอนนี้.....เค้าก็จะนึกถึงเเต่เพื่อนของเค้า....ปาร์คชานยอล...
Guest
