THE HOUSE "บ้านผมมีแต่ภูติผี"

THE HOUSE

วันที่1...ตื่น...

กรี๊งงงง!!!!......กรี๊งงงงง!!!.....(เสียงนาฬิกา)

ตุบ!!(ตกเตียง).....อืออออ.....เช้าแล้วเหรอเนี่ย......

ครับ ผมชื่อ เคนอิจิ ฮิโระ อายุ 20 ปี

ชีวิต วัยรุ่นทำงานพาททามทั่วไป ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ

เฮ้อ...ทำงานอีก2วันก็ได้หยุดแล้ว....อือออ..(บิดขี้เกียจ)

ฮึ๊บ!!(ดีดตัวขึ้น)เอาล่ะ!ต้องพยายามอีกหน่อย..ไปอาบน้ำดีกว่า

แน่นอนครับว่า ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ ผมอยู่ตัวคนเดียวมา2ปีแล้ว

พ่อแม่ที่เสียไปก็ทิ้งมรดกไว้ให้คือบ้านโทรมๆที่เหมือนศาลเจ้านี่ไว้ให้

หวา!!!...สายแล้วๆ ฉันไปก่อนนะ "ฮิเมะ" วันนี้จะรีบกลับมาเล่นด้วยนะ

มี๊!...เมี๋ยวววว(คลอเคลียที่ขา)

ก็บอกว่าสายแล้ว!!!ฉันไปก่อนนะ(อุ้มไปวางไว้ ในบ้าน)

ปัง!แกร๊ก!(ปิดประตูใส่กรอน)

...............................ฮื่อออ(ถอนหายใจ)

ผมในตอนนี้น่ะมีเป้าหมายที่จะจีบผู้หญิงคนนึงเธอสวยและน่ารักมากแต่ไม่ใช่เหตุผลที่ผมชอบเธอหรอกนะ แต่เพราะเธอคอยดูแลผมในที่ทำงานมาตลอดตั้งแต่พ่อแม่ผมเสียไปเธอเลยลากผมไปทำงานด้วยที่ร้านของเธอ  แน่นอนว่าพ่อของเธอสนิทกับพ่อของผมมากทีเดียว แน่นอนว่าถ้าผมจีบเธอไม่ติด

ผมคงไม่เหลือความหมายที่จะมีชีวิตต่อไปแล้วละ

แฮก!ๆๆ......ขอโทษนะ "โยโกะ" ที่มาสาย

ไม่เป็นไรจ๊ะ  แต่เย็นนี้ช่วยเก็บร้านด้วยนะ

๐////๐(ก็เธอใจดีขนาดนี้ไม่ให้ชอบได้ไงล่ะ)     ได้ครับ  ไม่มีปัญหาแน่นอน

O+O!(วันนี้ล่ะจะต้องสารภาพรักกับเธอให้ได้เลย)

-....-(พักนี้ ฮิโระคุง ดูเหมือนจะฮึกเฮิมแปลกๆนะ)

เอาล่ะ ไปทำงานได้แล้ว!! มัวแต่มองหน้าฉันอยู่ได้

ครับผม!!

ณ เย็นวันนั้น

โยโกะจัง ว่างไหมขอคุยด้วยหน่อยสิ

ว่างจ๊ะ มีอะไรเหรอจ๊ะ

๐/////๐ช่....ช่วยคะ....ช่วยคบกับผมด้วยคับ!!!!

ห๊ะ!!....คะ...คือว่า

อื้อ....ขอโทษนะ ฮิโระคุง คือ....ฉันหมั้นไปแล้ว

.......งั้นเหรอ^___^ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะครับ

ผมชอบเธอนะ  โยโกะซัง (ก้มหน้าวิ่งหนี!!)

ดะ..เดี๋ยวสิ!! ฮิโระคุง จะไปไหนน่ะ!

(นี่เรา ทำอะไรผิดไปรึเปล่านะ....ฮิโระคุง)

แฮกก!ๆ....ๆ....อึก...ฮืออๆ.....ทำไมมมมม!!!....ทำไมต้องเป็นแบบนี้

โถ่เว้ย!!....ถ้าต้องจบแบบนี้....ถ้าต้องเป็นแบบนี้....ฉันจะอยู่ไปทำไมอีกล่ะ....

..............................................................แกร๊ก..(เปิดประตูบ้าน)...กลับมาแล้วนะ ฮิเมะ

ขอโทษนะ พอดีรีบกลับเลยไม่ได้ซื้อของมาฝาก วันนี้ขอนอนไวหน่อยนะ เหนื่อยจัง

.....เมี๋ยว?....(เดินตาม)

ปัง!!(ปิดประตูห้อง)ฉันอยากตาย ฮิเมะ ไปให้พ้น!!ฉันไม่อยากเจอหน้าแก!!

.............

ในตอนนั้นหัวผมโล่งไปหมด ผมหยิบเชือกมาเพื่อ ผูกคอตายใต้ต้นไม้ใหญ่หลังบ้าน

ผมลงมืออย่างช้าๆค่อยๆมัดบ่วงคล้องคอ แล้วก็ค่อยๆเอาหัวสอดเข้าไปก่อนที่ผม

จะทำสำเร็จ ผมเริ่มหายใจไม่ออก มันทรมานมาก สติผมเริ่มหายไปทีละนิด...ก่อนที่ทุกอย่าง จะมืดลง

ฮิโระ......ฮิโระ....ฮิโระคุง ตื่นสิ ฮิโระ อย่าตายนะ!

......(เสียงผู้หญิง...ใครกัน)อืมม...(ผมค่อยๆลืมตาตื่นมาดู)

เธอ...เธอเป็นใคร

!!!!(หูแมว....หาง)ปีศาจ!!!!  นี่ฉันตายแล้วงั้นเหรอ

ฮิโระ!!!(โผเข้ากอด)ดีใจจริงๆที่เธอยังไม่ตาย

อย่าทำแบบนี้นะ ฮิโระ....ฮืออๆๆ  ฮิโระ

(กอด...มีผู้หญิงากอดเราด้วย O///O)เดี๋ยวๆ นี่เธอเป็นใครเนี่ย!!

ฉันเอง ฮิเมะ แมวของเธอไง

นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย......

ผมคิดว่าพ่อกับแม่คงยังไม่อยากให้ผมตายแน่ๆเลย

ฮิเมะ แมวที่ผมเลี้ยงไว้กลายเป็นสาวสวย ที่เข้ามากอดผม

ชีวิตที่จบลงและเริ่มใหม่นี่มันอะไรกัน

พรุ่งนี้ผมจะเป็นยังไงบ้างละ เริ่มเดา ไม่ออกแล้วสิ