ด้านมึด

สวัสครับ....สวัสดีทุกคนที่กำลังเข้ามาอ่านบันทึกของ.......(ยังไม่ขอเอ่ยถึงชื่อนะครับ ขออุ๊ปไว้ก่อน)

..............เรื่องราวของเด็กบ้านนอกคนนึงที่ไม่ได้สมบูรณ์แบบลูกคนอื่นทั่วไป ไม่ได้อยู่กับ พ่อ แม่ ตั้งแต่เด็กก็เลยไม่ค่อยคุ้นชินกับคำว่าครอบครัวสักเท่าไหร่ ตั้งแต่จำความได้ ก็ได้อยู่กับตาและยายที่มองไม่เห็น ซึ่งตาบอด ที่คนทั่วไปเค้าเรียกกัน อยู่บ้านนอก บ้านไม้โทรมๆ เก่าๆ ผุพังไปตามการเวลา เพราะตากับยายก็แก่มากแล้ว เราอยู่บ้านหลังนั้นกัน 3 คน ต่อมายายของผมได้เสียชีวิตตอนที่ผมอายุ 6 ขวบ ผมยังจำได้ว่าได้ไปงานศพของยาย หลังจากนั้นผมก็อยู่กันสองคนกันตาที่บ้านหลังเก่าๆ จนผมได้ อายุ 7 ขวบ ป้าของผมซื่ออยู่อีกหมู่บ้านหนึ่งซื่งห่างจากหมู่บ้านที่ผมอยู่ตอนยังเป็นเด็ก ตั้ง เกือบ 20 กิโลเมตร ได้มารับผมกับตาไปอยู่ด้วย เพราะว่าเห็นว่าตาแก่แล้วคงเลี้ยงไม่ไหว เราสองคนก็ได้มาอยู่ที่บ้านของป้า ตาก็เริ่มจะแก่ ทำอะไรได้ไม่มากนัก ตาคงคิดอยู่ตลอดว่า มาอยู่กับป้าของผมก็คงจะเป็น ภาระของเค้า ตาเลยตัดสินใจไปบวชเป็นพระในวัดหมู่บ้าน จากนั้นผมได้เข้าโรงเรียน ป.1 ที่นั่นกับลูกของป้า ชื่อพี่แตงอ่อน เราเรียนมาด้วยกันจนพี่เค้าจบ ป.6 ไปก่อน ส่วนผมก็ยังเรียนถึงแค่ ป.3  ผมไม่มีพี่แล้วก็ไปโรงเรียนคนเดียวตั้งแต่ ป.3-ป.4 พอเรียนถึง ป.4 แม่กับพ่อเลี้ยงของผมอยากให้ผมไปเรียนที่ต่างหวัด ซื่อที่ต่างจังหวัดนั้น มีน้อง ซึ่งเป็นลูกใหม่ของแม่ 2 คน

มีใครสงสัยมั้ยว่า ทำไมได้อยู่พ่อกับแม่ ของผม ใช่ครับ พ่อกับแม่ของผมเค้าเลิกกันตั้งแต่ผมได้ประมาณ 1ขวบ

ซื่อผมมีน้อง เป็นน้องของผมที่เราเกิดห่างกันอยู่ 1 ปี เต็ม เพราว่าผมเกิด เดือน ตุลาคม 2536  ส่วนน้องของผมเกิดเดือน เดือน ตุลาคม 2537  เดือนเดียวกัน ต่างกันแค่ 1ปี   อยากรู้มั้ยว่าผมถึงได้ไปอยู่กะตายาย ส่วนน้องของผมละ.....เรามาติดตามต่อ ในหน้าต่อไปเลยครับ