☆__ปฏิบัติการณ์ "ร้าย" ต้องห้าม "รัก"

*ข้อควรระวังในการอ่าน*




1. บุคคล สถานที่ และเหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน  กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่าน


2. ตัวละครบางตัวเอามาจากเรื่องจริง  ไร้การปรุงแต่ง  ทั้งชื่อ นามสกุล และนิสัย  หากเจอผู้ใดคุ้นๆ  ให้สันนิษฐานได้เลยว่าคนๆนั้นต้องมีความสัมพันธ์กับผู้เขียนไม่มากก็น้อย


3. ดำเนินเรื่องโดยใช้สรรพนามบุรุษที่1ซึ่งเป็นเพศชาย อาจมีห่ามมีก้าวร้าวบ้างบางครั้ง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน


4. อ่านเพื่อความบันเทิงใจในที่พักอาศัยเท่านั้น หากอ่านในออฟฟิศก็อย่าให้กระเทือนถึงงานนะจ้ะ


5. คนเขียนชอบเขียนฉากบู๊ระห่ำ  ชอบเขียนแนวสะเทือนลุ้นระทึก  บางเรื่องจบหักมุม  บางเรื่องไม่แฮปปี้เอนดิ้ง  บางเรื่องก็เว่อร์เกินจริง  ขอให้ทำใจก่อนอ่านนะจ้ะ!


6. หนึ่งคอมเม้นท์ หนึ่งกำลังใจ สู่คนเขียนนะคะ ^^ ถ้าไม่ติดธุระอะไรแล้วชอบเรื่องนี้ ก็รบกวนเวลานิดหน่อยเท่านั้นค่ะ

==================================

นิยายเรื่องนี้คือเรื่องหนึ่งใน
" รักร้าย เดอะ ซีรี่ย์ "

(แต่ไม่จำเป็นต้องอ่านให้ครบทั้งซีรี่ย์ก็ได้นะจ๊ะ :pig4:)



FAN PAGE



เรื่องราวความรักโรแมนติกคอมมาดี้บู๊ล้างผลาญสราญหัวใจ ของ หนุ่มๆก๊วนรักร้ายแห่งโรงเรียนเกษรวิทยา

PART - สายสิญจน์*น้ำมนต์

========================================

ตั้งแต่จำความได้...ผมไม่มีญาติสนิทที่ไหนอีกแล้วนอกจากตากับยาย

และ ใช้ชีวิตตามประสาเด็กวัยรุ่นทั่วไปโดยไม่เคยคลางแคลงใจใดๆ  ไม่เคยสงสัยว่าพ่อกับแม่ที่เสียไปแล้วนั่นเป็นคนยังไง  ไม่เคยถามตากับยายเรื่องญาติคนอื่นจากไหน

ผม รู้แค่ว่าชีวิตที่เป็นอยู่นี่ปกติสุขเอามากๆ  ผมมีความสุขในทุกวัน...เรียนๆเล่นๆ  เน้นด้านดนตรี  เพื่อนฝูงก็มีไม่น้อย  อาจมีเครียดตอนเกรดออกบ้าง...แต่ชีวิตก็ไม่ได้ขาดเหลือ  ผมมั่นใจว่าชีวิตปกติธรรมดาอย่างทุกวันนี้คือเรื่องที่ดีที่สุดแล้ว

จนกระทั่งวันหนึ่ง  มีคนแปลกหน้ามาหาผมที่บ้าน

เพื่อบอกผมว่า  เขาคือ 'พี่ชาย' ของผม

ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเป็นความจริงรึเปล่า  แต่ดูจากปฏิกิริยาของตากับยายแล้วคิดว่าอีกฝ่ายไม่ได้โกหก

แถมยังบอกด้วยนะว่าให้ผมไปอยู่กับ 'เขา' ...!!!

เดี๋ยวก่อนสิ!!  จู่ๆคุณจะมาก็มา  บอกผมว่าเป็นพี่ชาย  แล้วเราจะผูกสัมพันธ์กันได้ง่ายๆอย่างงั้นรึไง!?!

คิดว่าผมอายุเท่าไหร่กันห๊าาาา!?!

ผมคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องตลก  แน่นอน..ไม่มีใครตลกไปกับผมด้วย  หรืออย่างน้อยที่สุดผมก็พูดไม่ออก  ปฏิเสธไม่ได้อีก

เพราะ นอกเหนือจากที่ว่าเขาเป็นพี่ชายของผมแล้ว  ยังเป็นเจ้าของบ้านหลังใหญ่  มีบริษัทของพ่อแม่ให้ดูแล  สืบทอดมรดกพันล้าน  เป็นประธานนักเรียนโรงเรียนชื่อดัง

และ...อายุมากกว่าผมแค่3ปี!

อย่างไรก็ตาม...เรื่องนั้นก็เปลี่ยนชีวิตของผมไปแบบก้าวกระโดด

จาก ชีวิตเด็กนักเรียนธรรมด๊าธรรมดา  ที่มีความสุขง่ายๆกับเรื่องแค่ตื่นเช้ามาได้กินอาหารอร่อยๆ  หรือเตะบอลกับเพื่อนหลังเลิกเรียน...สู่การเป็น 'ทายาทเศรษฐี' ที่ผมไม่เคยรู้ตัวมาก่อน

.....พร้อมๆกับ 'หัวใจ' ของผมด้วย