Intro
เด็กหนุ่มหน้าตาดี เรียนเก่ง กีฬาเด่น ดีกรีนักกีฬา หุ่นดี ฐานะดี เสียงเพาะนุ่มนวล น่ารัก
เดือนคณะนิเทศศาสตร์ปี3
ใครเห็นก็ต้องตกหลุมรักเขา
มีนามว่า..ปาร์ค จีมิน แห่งคณะนิเทศศาสตร์
.
.
.
.
.
"กรี๊ดดดดด~แกนั่นมันรุ่นพี่จิมินนี่นาตัวจริงหล่อและสวยมากอ่ะแก>~<"เสียงหญิงสาวที่กำลังกรี๊ดกร๊าดกับหน้าตาของผมอยู่ดังขึ้นเหมือนทุกวัน=_=เฮ้อ!เกิดเป็นคนหน้าตาดีต้องทำใจอ่ะครับ
"อ้าว!จีมินนี่!"ไอ้แบมไอ้ชั่ว บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกอย่างงี้หวานเเว๋วซะอย่างกะตุ๊ดเลย
"อ้าว!จีมินมาแล้วหรอ"โชคดีที่ไอ้แทไม่ตามน้ำกับไอ้แบมไปด้วย
"ไอ้แบมไอ้ชั่วบอกว่าอย่าเรียกชื่อนี้ไง!"ผมบอกมันไปดูมันทำสีหน้าสิไม่สำนึกอีก
"น่ารักดีออก!"ไม่สำนึกแถมยังยิ้มสดใสโลกเบิกบานอีก
"มันน่าอายเว้ย!แกแรกทีนี่แทบจะเอาบี๊บคลุมหัว!"มันน่าอายมากเลยบอกตรง-//-
"พอๆทั้งคู่นั่นแหละ"แทฮยองที่นั่งฟังอยู่ต้องเข้ามาห้าม
จากนั้นพวกเราก็เข้าไปนั่งในห้องเรียน
"เออ!ใช่จริงสิ!"อยู่ๆไอ่แบมก็พูดขึ้นมา ก็ทำเอาผมกับแทฮยองอดสงสัยขึ้นมาไม่ได้เลยถามไป
"อะไรของเเกวะ!แบม"แทฮยองถามแบม
"นั่นดิ! เออ ออ อยู่คนเดียวแล้วใครเค้าจะรู้มั้ย ไม่ได้อ่านใจได้นะเว้ย!"ผมกวนประสาทมันเล่น มันชักสีหน้าไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
"ก็วันนี้มีกิจกรรมจับ'พี่รหัสน้องรหัส'ไง"มันพูดด้วยสีหน้าที่น่าเตะ เอ้ย! เหลือเชื่อแบบสุดๆ
"จริงด้วย!เออหว่ะ!"ผมกับไอ้แทพูดมาพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย(โทดทีผิดเรื่อง-_-)
ในตอนนั้นก็มีเสียงประตูเปิดออกมา ทำให้สายตาทุกคู่มองไปเป็นตาเดียวกัน มีพวกพี่ปี3ยืนอยู่ประมาณ3คน
แต่ละคนหน้าตาดีมากครับ บอกตรงขนาดผมที่เป็นผู้ชายยังแอบเขินหน่อยๆเลยครับ ถ้าเป็นผู้หญิงคงสลบคาที่ไปเลยแน่ๆ หล่ออย่างกับเทพบุตรมาจุติ
"เอาหล่ะครับ!พวกน้องๆคงรู้มาบ้างแล้วนะครับว่าวันนี้มีจับ'พี่รหัสน้องรหัส'กัน พี่ชื่อมาร์คเป็นตัวเเทนของปี3คณะนิเทศศาสตร์นะครับ!"พี่มาร์คเวลาพูดนี่ชอบมองอยู่สิ่งเดียวหรอครับ มองไอ้แบมซะ!อย่างกับจะสิงเเหนะ! เร็วๆนี้ไอ้แบมคงมีข่าวดีครับ! ทุกท่าน!
"ส่วนพี่ชื่อยุนกิครับ!เรียกชูก้าก็ได้ครับ"พี่ก้านี่เค้าดูเงียบๆเเต่ก็หล่อมากนะครับ
"พี่ชูก้านี่เค้าดูเงียบๆเนอะมึงว่ามั้ย?"ไอ้แทหันมาถามความคิดผม
"เออ!นั่นดิ!"ผมตอบมันอย่างที่คิดแล้วกลับไปฟังพี่เค้าพูดต่อ
"สวัสดีครับพี่ชื่อจองกุกนะ^^"
เอ๊ะ!ผมรู้สึกเสียวหลังแปลกๆ จะไม่ให้เสียวได้ไงหล่ะ ก็ไอ้พี่จองกุกมันจ้องหน้าผมอยู่อ่ะT~T
"เเหม!จีมินไม่เบาเลยนะเนี่ย!ไปสะดุดตาสะดุดใจพี่จองกุกเค้าเนี่ย>~<"ไอ้แบมแซวผมเล่นอย่างสนุก
"พูดไรของมึงวะ!พี่เค้าแค่มองเฉยๆไม่ได้จ้องซะหน่อย!"ไอ้แทออกตัวแทนผม
"เออๆใช่จริง!"ผมพูดเสริมมันไป
"ทีนี้ออกโรงมาปกป้องเลยนะ!ไอ่แท!"ไอ้แบมพูดแล้วทำหน้ามุ่ยใส่ไอ้แท
"เอาหล่ะครับ!เรามาเริ่มจับ'พี่รหัสน้องรหัส'กันเลยดีกว่าครับ!"
ทุกคนก็เริ่มจับกันไปจนถึงตาไอ้แบม
"ตื่นเต้นหว่ะ!"ไอ้แบมพูดให้กับผมและไอ้แทก่อนจะออกไปจับ
"หล่อ คุณชาย เพอร์เฟ็ค ครับน้อง"พี่มาร์คพูดแล้วอมยิ้มให้ไอ้แบมอย่างน่ารัก แบมมันก็ยิ้มตอบกลับแล้วรีบมานั่งทันที
"คนต่อไปครับ"ต่อไปก็ตาไอ้แทแล้วครับ
"ใจเต้นแรงมากอ่ะ•[]•"ไอ้เเทหันมาพูดเเล้วยิ้มรูปสี่เหรี่ยมประจำตัวออกมาทำให้สาวๆที่เห็นต่างก็ต้องละลายกันไปตามๆกัน
"Swang!ครับน้อง"แหม่คำใบ้นี่โครตยอตัวเองอ่ะครับพี่
ต่อไปก็ถึงตาผมแล้วครับ ผมหยิบมาอย่างลังเลนิดหน่อยจนไอ้แบมกับไอ้แทจ้องกันอย่างกับกำลังลุ้นหวยอย่างงั้นแหละ
"ได้ หล่อ รวย เอาใจเก่งครับน้องขอให้โชคดีครับน้อง" พี่พูดซะทำเอาผมขนลุกซู่เลยครับ จากนั้นผมก็ไปนั่งที่รอจนกว่าเขาจะเสร็จกัน
เมื่อพวกพี่ๆเขากลับกันไปเเล้วพวกผมเลยมานั่งสุมหัวกันอยู่ตรงโต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง
"มึงกูว่ากูเจอพี่รหัสตัวเองแล้วหว่ะ!"ไอ้แบมพูดขึ้นแบบเท่ห์ๆทำท่าswang! ออกมาอย่างกวนทรีน
"ใครวะ!?"ไอ้เเทที่ก็กำลังคิดว่าใครคือพี่รหัสมัน ก็ต้องเก็บคำถามตัวเองไว้แล้วไปถามไอ้แบมก่อน แหม่!ชั่งเผือกจริงๆเลยเพื่อนกู
"กูว่าพี่มาร์คหว่ะ!"ไอ้แบมก็ตอบไปอย่างไม่ลังเล
"กูสิยังไม่รู้เลยว่าใคร"ผมพูดออกไปทำให้พวกมันชะงักแล้วหันหน้าไปมองกันแล้วมามองหน้าผม
อะไรกันวะ!ไอ้สองตัวนี้หนิ!
"นี่มึงไม่รู้จริงๆหรอวะ!?"ไอ้แทมองหน้าแล้วถามผม
"นี่มึงโง่หรือแกล้งโง่วะ!"ไอ้แบมถามผมปนกับด่า ไอ้ห่า!ก็คนมันไม่รู้นี่นากูไม่ใช่อัปดุลนะเว้ย!จะได้รู้ไปหมดอ่ะ
"กูจะไปรู้มั้ยหล่ะ!ก็คนมันไม่รู้อ่ะจะให้ไปถามพ่อมึงรึไง ว่าพี่รหัสกูเป็นใครอ่ะ!"ผมย้อนมันกลับ คำพูดของผมทำเอามันทั้งสองกุมขมับไปตามๆกัน
"พี่รหัสมึงคือพี่จองกุกไง!"ไอ้แบมพูดอย่างละอาใจกับผม
"มึงแน่ใจได้ไง"ผมถามมัน มันจะเเน่ใจอะไรขนาดนั้นอาจจะเป็นคนอื่นก็ได้ จริงมั้ย!
"ก็ตอนที่พี่มาร์คพูดคำใบ้เสร็จพี่จองกุกเค้าก็ยิ้มอย่างกับทุกวันสดใส ทั้งที่ก่อนหน้านี้หน้าตายังเรียบๆปกติอีก"ไอ้แบมอธิบายให้ฟังซะไปไม่ถูกเลยครับ
"เเล้วของกูมึงว่าใครวะ"ไอ้ถามไอ้แบม เออ!จริงสิ ไอ้แทก็ยังไม่รู้เหมือนกัน
"กูว่าของมึงน่าจะพี่ก้าหว่ะ"ไอ้แบมกูว่าอีกหน่อยมึงคงได้ตั้งร้านหมอดูแน่ๆ
"พี่จีมิน!กลับบ้านกันเถอะค่ะ!"เสียงเล็กๆและคุ้นเคยของผู้หญิงคนนึงดังขึ้นทำให้ผมต้องหันไปดู
ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็น'ไอยู'แฟนของผมเองเเหละครับเราคบกันมาได้3เดือนแล้วครับ เธอเองก็เป็นดาวคณะนิเทศศาสตร์ครับเหมือนกับผมที่เป็นเดือนคณะ
"อื้ม!ป่ะกลับกันเถอะพวกมึงด้วยหล่ะ กูไปก่อนนะ"ผมบอกพวกมันก่อนจะออกมาพร้อมกับไอยู
"พี่จีมินวันนี้เป็นไงบ้างคะ?เหนื่อยมั้ย?"เธอถามผมด้วยท่าทีที่เป็นห่วงเป็นใยผม
"เเค่เห็นหน้าเราพี่ก็หายเหนื่อยแล้วหล่ะครับ^^"ผมตอบไปแบบหยอกล้อเธอเล่น
"จริงหรอคะ?พูดอย่างงี้ไอยูก็เขินแย่ ถ้าเค้าเห็นพี่มองผู้หญิงคนไหนเค้าจะยิงผู้หญิงคนนั้นทิ้งเลย"เป็นไงโหดด้วยสิ! (ถ้ามองผู้ชายไม่ผิดใช่มั้ย-ไรท์)
"ครับๆ"จากนั้นผมกับไอยูก็คุยเล่นกันจนมาส่งถึงหน้าบ้านเธอเเล้วเดินกลับบ้านของตัวเองอย่างนี้ก็ดีเนอะครับได้ออกกำลังกายไปด้วยถึงบ้านแล้วผมก็อาบน้ำแต่งตัวตามปกติส่วนพ่อแม่ของผมไปทัวรอบโลกอีก2ปีกว่าจะกลับแหน่ะ
20:30
ผมรู้สึกหิวแล้วสิ!ออกไปหาอะไรกินหน่อยดีกว่า จากนั้นผมก็เดินจนมาถึงร้านสะดวกซื้อที่อยู่ใกล้ๆบ้าน
ผมเลือกซื้อของอยู่หลายอย่างตอนนี้กำลังเลือกขนมปังอยู่
ในขณะที่ผมกำลังจะหยิบนั้นก็มีมืออีกมือมาหยิบตัดหน้าไปก่อน
นั่นมันขนมปังไส้แฮมของผมมม
ผมหันไปหวังจะดูหน้าเจ้าคนมือไวที่ฉกขนมปังผมไป เฮ้ย! นั่นมันรุ่นพี่จองกุก!!!เขามาซื้อของหรอ ผมกับรุ่นพี่จองกุกจ้องตากันอยู่นาน จนผมหันหน้าไปอีกทางเเละหวังจะเดินไปหยิบอันอื่นแทนแต่ดันโดนมือใหญ่คว้าเเขนไว้ทัน
"นายจะเอาไอ้นี่ไม่ใช่หรอ?เอาไปสิ"เขายัดขนมปังไส้แฮมที่เหลืออันสุดท้ายมาใส่มือของผม
"แต่พี่หยิบมันได้ก่อน!พี่เอาไปเถอะครับ!"ผมตอบไปตามความจริงนี่นา พี่เค้าหยิบได้ก่อน ความจริงผมก็โกรธหน่อยๆแหละ
เพราะมันเหลืออยู่อันสุดท้ายแล้วด้วย
"ฉันกินอันอื่นก็ได้นายเอาไปเถอะ^^"ใจดีจังนะครับ
"ขอบคุณครับ^^ไว้ผมจะซื้อไปใช้พี่แล้วกันนะ"ผมยิ้มตอบกลับ
ค่อยซื้อไปใช้พี่เค้าแล้วกันนะ
พี่เค้าก็หลบหน้าผมนิดหน่อย
สงสัยคงเขินมั้ง ผมนี่ก็บ้าเนอะคิดไปได้ไงว่าพี่เค้าเขิน
"อืม!แล้วนายไม่ได้กินข้าวหรือไงซื้อของไปซะเยอะเลยนี่"พี่เขาตอบแล้วตาเหลือบไปเห็นของที่อยู่ในตะกร้าที่ผมถืออยู่พอดี
"อ่าครับ!ผมยังไม่ได้กิน"ผมพูดไปแบบนั้นแล้วพอดีกับที่ท้องร้องขึ้นมาทำเอารุ่นพี่จองกุกหัวเรอะออกมายกใหญ่ มีอะไรครับมันน่าอายนะเนี่ย-//-
"เอาของพวกนี้ไปเก็บก่อนสิ"เค้าแนะนำผม
"ทำไมหรอครับ?"ไอ้คนอย่างผมยิ่งขี้สงสัยอยู่ด้วยสิ
"เอาเถอะน่า"พี่เค้าพูดผมก็เชื่อนะเอาของไปเก็บจนหมด
สักพักพอผมหันไปดูพี่เค้าก็กำลังเลือกของอยู่
"พี่ทำอะไรอะครับ?"ผมถามไปเพราะเห็นพี่เค้าเดินดูของมาสักพักแล้วด้วยสิ
"กะจะทำอาหารให้เรากินหน่ะสิ"
คำพูดของพี่เค้าทำเอาผมสตั๊นไป7วิ
"พี่ทำอาหารเป็นด้วยหรอครับ"
ผมถามไปอย่างสนใจ
"ก็เป็นพอตัวอ่ะนะ เดี๋ยวไปกินข้าวที่บ้านพี่ก่อนก็ได้"
พี่เค้าชวนอย่างงี้ใครจะตอบไม่ไปได้ลงคอ
"อืมก็ได้นะครับ^^"ผมตอบพี่ไปแบบลังเลนิดหน่อย
จากนั้นผมก็นอพี่เค้าจนซื้อของเสร็จ พี่เค้าก็นำทางผมไปผมคุ้นกับทางนี้มากเพราะมันเป็นทางไปบ้านของผมเอง!!!
Guest
