“ม่ายยยยยย!!”
ผมสะดุ้งตื่นจากความฝันอันแสนเลวร้าย ที่ฝันมานานติดต่อกันตั้งแต่อายุ 9 ขวบ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ตัวของผมเป็นอะไร อาจจะเป็นเพราะอุบัติเหตุในอดีตของพ่อและแม่ที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ ภาพในความฝันของผมคือ การที่พ่อแม่ถูกรถชนต่อหน้าต่อตา ทำให้พวกเขาต้องตาย นั้นเป็นภาพในความฝันของผม และเป็นภาพความทรงจำในอดีตที่ติดอยู่ในหัว ถูกต้องครับ พ่อแม่ของผมเสียชีวิตแล้ว ซึ่งเป็นเหตุที่ทำให้ผมต้องอยู่กับน้าอิง แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกขาดอะไรไป น้าอิง เลี้ยงดูและดูแลผมเป็นอย่างดีตลอดเวลา 8 ปี ที่ผ่านมา
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“กีต้าร์ เป็นอะไรลูก ฝันร้ายอีกแล้วเหรอ” นั่นเป็นเสียงของน้าอิงที่ทะลุประตูห้องผมเข้ามา ผมเดินไปเปิดประตูให้น้าอิงเข้ามาอย่างเคย น้าอิงเดินมานั่งบนที่นอนข้างๆผม
“เป็นอะไรไหนบอกน้าสิ” น้องสาวของแม่เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“เหมือนเดิมแหละครับน้า ต้าร์ชินแล้ว” ผมตอบน้าอิงไป ด้วยสีหน้าเจือนๆ ตามที่ผมบอกน้าไปนั่นแหละครับ ผมชินแล้ว กับความฝันเดิมๆตลอด 8 ปี
“’งั้นก็ดีแล้วลูก ไปอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียนได้แล้วจะเจ็ดโมงแล้วนะ”
“โอเคครับบบบ”
หลังจากที่น้าเดินออกจากห้อง ผมก็วิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
“จะรีบวิ่งลงมาทำไมล่ะ ต้าร์ ข้าวไม่หายไปไหนหรอก” น้าอิงต่อว่าผม หลังจากที่ผมวิ่งลงมาจากบันได
“ก็ต้าร์หิวอ่ะ ฮ่าๆๆ”
“ถ้าหิวก็รีบๆกิน จะได้ไปโรงเรียน”
“ครับผม” หลังจากนั้นผมก็รีบจ้วงข้าวเข้าปาก ไม่รอช้า แค่ไม่กี่นาทีข้าวก็หมดจาน
“ต้าร์ไปก่อนนะครับน้า สวัสดีครับ” ไม่ว่าเปล่าผมเดินเข้าไปกอดน้าแล้วก็หอมสักฟอด
7:30 ณ โรงเรียน
“อ้าว ว่าไงต้าร์ วันนี้มึงมาเช้านะ” นี่คือไอก๊อตครับ เพื่อนสนิทผมเอง
“ปกติป่าวว้ะ กูมาเช้าทุกวัน มึงอ่ะแปลก ปกติเห็นวิ่งผมตั้งเข้าโรงเรียน แทบไม่ทันแถว ทำไมวันนี้มาเช้าได้ว่ะ”
“กูมาส่องสาว นู้นๆๆ อยู่ทางนู้นอ่ะ มึงพอรู้จักป่าวว่ะ” มันชี้ไปทางน้องผู้หญิงคนนึง น่าจะอยู่ม.4 เป็นรุ่นน้องพวกผมปีหนึ่ง
“ชอบหรอ กูไปขอเบอร์ให้ม้ะ”
“เอาดิ่ๆๆ” ได้ เพื่อนขอมาผมก็จัดให้ ผมไม่รอช้า เดินเข้าไปหาน้องผู้หญิงคนนั้นที่นั่งอยู่ตรงม้าหินอ่อน
“น้องครับๆๆ ชื่ออะไรหรอ”
“เอ่อ ชื่อฟางค่ะ ถามทำไมหรอคะ”
“คือเพื่อนพี่มันชอบน่ะ ขอเบอร์ได้ป่าว”
“43” นี่ไม่ใช่เสียงของน้องฟางครับ ผมจึงมองหาต้นเสียงที่บอกเบอร์รองเท้ากับผมมาเมื่อตะกี้
“นี่แฟนกู ขอเบอร์ไปทำอะไรมิทราบ” ซวยกูมั้ยละคร้าบบ
“เอ่อออ คือผมไม่รู้ครับ ขอโทษครับขอโทษ” ผมรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นให้เร็วที่สุดเลยครับ ก่อนที่จะเจอฝ่าพระบาทประทับบนใบหน้า
“เชี้ยก็อต น้องเค้ามีแฟนแล้วสัส ดีนะ กูไม่เจอตีน”
“อ้าวหรอ กูไม่รู้ ขอโทษละกัน เกือบรับตีนแทนกูแล้วไง ฮ่าๆๆ”
“สัส ยังจะหัวเราะอีก”
“ก็กูตลกมึงอ่ะ ดูดิ่ หน้าซีดเลย ฮ่าๆๆ ถ่ายรูปเก็บไว้เป็นประวัติศาสตร์ได้ป่าวว้ะ ฮาชิบหาย” ไอ้ก๊อตมันไม่พูดเปล่า มันหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาจะถ่ายรูปผมจริงๆ
“พอเลยมึง ”
“เออๆๆ พอก็พอ ฮ่าๆๆ” มันบอกว่าพอ แต่มันยังหัวเราะผมไม่หยุดครับ ไอ้เพื่อนคนนี้แม่งง
“แล้วไอ้เนย์มันไปไหนว้ะ จะเข้าแถวแล้วมันยังไม่โผล่หัวมาเลย” ที่ผมกำลังถามหาไม่ใช่ใครที่ไหนไอ้เนย์ เพื่อนสนิทผมอีกคนนึง
“กูก็อยู่กับมึงตรงนี้แล้วกูจะรู้มั้ยว่ะ” ไอ้นี่ยังไม่เลิกกวนตีนผมครับ มันต้องโดนสักดอกสองดอก
“โอ้ยย! ไอ้ต้าร์ กูเจ็บนะเว้ย ” เสียงร้องของมันเกิดจากผมเองครับเบิร์ดโหลกมันไปทีนึง ฮ่าๆ สะใจนิดๆ กวนตีนผมดีหนัก
“สมควรไอ้สัส ชอบกวนตีน”
“นั่นไง ไอ้เนย์ วิ่งมานู้นแล้ว” ผมมองไปตามมือไอ้ก๊อต ไอ้เนย์มันโผล่หัวมาแล้วครับ ปกติไอ้นี่มันไม่เคยสาย มาเช้าตลอดๆ อย่างงี้มันน่าสงสัย
“ทำไมวันนี้มึงมาสายผิดปกติว่ะ ไปทำอะไรมา บอกกูมาเดี๋ยวนี้” มันวิ่งมายังไม่ทันหายเหนื่อย ผมก็ยิงคำถามใส่มันสะแล้วครับ ฮ่าๆๆ
“กูตื่นสาย”
“แล้วทำไมมึงตื่นสาย เมื่อคืนมึงมัวทำอะไรอยู่ทำไมไม่ยอมหลับยอมนอน” ผมยังคงถามหาคำตอบจากมัน
“แดกเหล้า”
“ไอ้สัสทำไมมึงไม่ชวนกู” อันนี้ผมไม่ได้พูดนะครับ ไอ้ก๊อตมันพูด ผมไม่ยุ่งอยู่แล้วเรื่องพวกนี้ เด็กดีก็ว่าได้ ฮ่าๆๆ เหมือนอวยตัวเองเลยอ่ะครับ ฮ่าๆ ^^
“ลืมม” เหตุผลมันดูงี่เง่ามากเลยครับ #ลืม ฮ่าๆๆ ยอมใจมันจริงๆ
“ไอ้สัส กูงอนมึงแหละ” มีงอนกันด้วยครับพวกนี้ แปลกๆนะ หรือว่าเป็นเรื่องปกติ ที่เพื่อนงอนงั้น ผมคงคิดมากไปเองอ่ะครับ
“โอ๋ๆๆ เค้าขอโทษนะตะเอง วันหลังเค้าจะชวนตะเองนะ” มีเค้าตะเองด้วยครับ ผมว่ามันไม่ใช่แล้วนะอย่างนี้ น่าสงสัย อย่างงี้ต้องเสือกครับ
“เดี๋ยวๆๆ พวกมึงนี้แปลกๆนะ มีอะไรที่ไม่ได้บอกกูป่ะ”
“หึๆๆ” พวกมันส่ายหัวพร้อมกัน คิดว่ากูจะเชื่อพวกมึงหรอออ
“โอเคๆๆ” เดี๋ยวผมตามสืบเองก็ได้ครับ
“ไปเข้าแถวกันเหอะ” ไอ้ก๊อตพูด แล้วก็ลุกออกจากโต๊ะม้าหินอ่อน แล้วพวกเราสามตัวร้อยก็เดินไปหน้าเสาธง ฮ่าๆๆ
7:55 ณ เสาธง
โรงเรียนผมเข้าแถวตามระดับความสูงครับ ทำให้ผมแถวอยู่ข้างหน้า พูดง่ายคือผมเตี้ยสุดนั่นแหละครับ
“เชี่ยย!”ผมอุทานออกมาเมือผมเห็นพี่คนนั้นที่ผม ไปขอเบอร์แฟนเค้าให้ไอ้ก๊อตอะครับ พี่เค้าเป็นพิธีกรหน้าเสาธงในวันนี้ โรงเรียนที่ผมเรียนอยู่เป็นโรงเรียน ม.ปลาย แล้วผมเรียนอยู่ ม.5 ตำแหน่งการยืนคือ ผมยืนตรงกับพี่เค้าเลยครับ แล้วผมดันเตี้ยสุด ผมเลยอยู่หน้าสุด ซวยผมแล้ววววว เค้ากำลังมองผมอยู่ ตายๆๆๆ เค้าคงคิดว่าผมกำลังจะจีบแฟนเค้ามั้งงงง อยากบอกพี่เค้าไปเหลือเกินว่าผมไม่ได้จะจีบแฟนเค้า ช่างเถอะครับ ผมปลง
เวลาผ่านไปเรื่อยๆ พิธีหน้าเสาธงก็เสร็จแล้วเรียบร้อย
“น้องๆๆ น้องใช่คนที่มาขอเบอร์แฟนพี่เมื่อเช้าป่ะ” เสียงพี่คนนั้นแหละครับ คนทีจ้องหน้าผมเมื่อตะกี้
“เอ่ออ ใช่ครับ พี่มีอะไรรึป่าวครับ” ใจดีสู้เสือครับผมมม
“น้องชื่อไรอ่ะ” จะถามผมทำไมครับพี ผมพูดในใจนะครับ ถ้าพูดออกไปแบบนั้นมีหวังเจอตีนแน่ๆ
“เอ่ออ ชื่อ ต้าร์ครับ มีอะไรรึป่าวครับ”
“พี่ขอเบอร์หน่อยดิ่” ตอนนี้ผมหน้าเหวอเลยครับ พี่เค้าจะจีบผมหรอ ไม่มั้งงง ผมเป็นผู้ชายนะ แล้วพี่เค้าก็เป็นผู้ชาย แล้วพี่เค้าก็มีแฟนแล้วด้วย จะมาจีบผมเพื่ออะไร
“เฮ้ย อย่าพึ่งทำหน้าอย่างงั้นดิ่ พี่ขอไปให้เพื่อน” เฮ้อออ โล่งอก
“เพื่อนคนไหนหรอครับ ผู้หญิงหรือผู้ชาย”
“เอ่อหน่า จะให้ไม่ให้” ถามแค่นี้ก็ไม่ได้ โหดจังวะ
“ให้ก็ให้ครับ” พอผมพูดไปอย่างนั่น พี่เค้าก็ยืนโทรศัพท์มาให้ผม ผมก็พิมพ์หมายเลขโทรศัพท์ให้ แล้วก็คืนพี่เค้าไป
“ขอบคุณครับบบ น้องต้าร์ ผู้น่ารัก” พี่เค้าพูดแล้วก็เอามือมาหยิกแก้มผม แล้วก็วิ่งไป ณ ตอนนี้คือผมงงมากครับ เกิดอะไรขึ้น
“ไอ้ต้าร์”
“ไอ้ต้าาาาร์”
“ไอ้เหี้ยต้าร์”
“ห้ะๆ” ต้องขอบคุณฝ่ามือไอ้สองคนนี้ทีทำให้ผมหลุดจากภวังค์ได้
“เมื่อกี้กูเห็นนะเว้ย” เหี้ยแล้วครับบบบ ไอ้สองตัวนี้คงเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแล้ว
“เห็นเหี้ยไร”
“เค้ามาจีบมึงอ่ออ” ไอ้ก๊อตถามผม
“จีบเหี้ยไรล่ะ คนนั้นเป็นแฟนของน้องคนที่กูไปขอเบอร์ให้มึงอ่ะ”
“เดี๋ยวๆๆ มึงไปขอเบอร์สาวให้ไอ้ก๊อต” ไอ้เนย์ถามผม
“ก็เออไงง”
“มึงมานี่เลย” อยู่ๆไอ้เนย์ก็ดึงหูไอ้ก๊อตแล้วลากมันไปไหนก็ไม่รู้ ทิ้งให้ผมอยู่คนเดียวอีกแล้วครับ
ไอ้พวกนี้มันแปลกๆว่ามั้ยครับบบบบบ
Guest
