บอดี้การ์ดดอกฟ้า

บอดี้การ์ดดอกฟ้า 

"ฉันร้อนเหลือเกิน” 

“ปล่อยผมคุณเชอร์รี่ คุณเมามากแล้วรู้ตัวหรือเปล่า” 

“ฉันไม่ได้เมานะ แต่ฉันร้อน... ร้อนไปทั้งตัว” 

ปฏิเสธน้ำเสียงอ้อแอ้ พอร์ลพยายามแกะมือเหนียวนั้นออกจากคอแต่ก็ไม่เป็นผล ร้ายไปกว่านั้นหญิงสาวยังรั้งร่างเขาให้เสียหลักทาบทับกายเธอเอาไว้ ดวงตาหวานเชื่อมของทั้งคู่ที่มองลึกลงไป มีหลายหลายคำพูดที่พวกเขาทั้งคู่อยากจะเอ่ย แต่ต่างก็เงียบด้วยกัน มือบางเริ่มซุกซนไม่อยู่นิ่ง ไต่แตะเล่นไปบนแผ่นหลังอย่างซุกซน ลูบไล้ยั่วเย้าตามประสาคนอยากรู้ที่ไม่คุ้นเคยกับความแปลกใหม่อันแข็งแกร่งน่าชม จนกายชายชาตรีสั่นสะเทิ้นด้วยอารมณ์ของความเป็นชาย ที่กำลังครอบงำสติสัมปชัญญะเกือบทุกเศษเสี้ยว 

“ปล่อยผมนะคุณเชอร์รี่ ไม่อย่างนั้นคุณจะเสียใจ!” 

เสียงพูดรอดไรฟัน เพื่อบังคับอารมณ์ที่กำลังลุกโชติให้สงบแต่ไม่เป็นผล นอกจากชลธิชาจะไม่เชื่อฟังแล้วเธอยังซุกซนไม่เลิก ฝ่ามือน้อยๆ เริ่มลูบไล้เข้าไปภายในกางเกงยีนเนื้อดีราคาแพง เมื่อสัมผัสบั้นท้ายของเขาเธอก็ทั้งบีบทั้งเค้นอย่างมันมือ โดยไม่รู้เลยว่าได้กำลังปลุกเสือร้ายที่นอนสงบ ให้ตื่นขึ้นมากินลูกกวางน้อยอย่างเธอ 

“แล้วคุณจะเสียใจที่ทำกับผมอย่างนี้”