"อื้มมมมม มัค" แบมแบมครางออกมาเมื่ออีกฝ่ายผละริมฝีปากออกแล้วมาซุกไซร้ซอกคอแทน
"อื้มหอม" มาร์คครางออกมาเมื่อได้สูดดมความหอมจากซอกคอของอีกคน กดริมฝีปากลงไปดูดดึงเนื้อหอมๆนั้นจนเกิดรอยสีกุหลาบ
"ฮื้อย อย่าทำรอย" เสียงหวานครางออกมาแผ่วเบาเมื่อได้รับความเสียวซ่านจากช่องกลางลำตัว มาร์คสาวแก่นกายไม่เล็กไม่ใหญ่นั้นอย่างมีชั้นเชิง แล้วเอ่ยถามอีกคนด้วยเสียงหอบพร่า
"หื้ม ไม่ให้ทำรอยหรอครับ"
"อื้อ"
"ไม่ให้ทำจริงๆหรอครับ"
ร่างสูงถามเสียงแหบพร่าเเล้วก้มลงหยอกล้อกับติ่งหูเล็กๆนั้นส่วนหัวแม่มือข้างที่สาวรูดแก่นกายนั้นก็ปิดส่วนหัวไว้ไม่ให้ปลดปล่อยออกมา ทำให้อีกคนบิดตัวไปมาอย่าทรมาน
"ฮื้ออออออ มัคจ๋า" อย่าเรียกแบบนี้สิ ไม่ได้ๆ จะใจอ่อนไม่ได้
"ถ้าไม่ให้ทำรอยก็ใช้มือนะครับ" ถึงอีกฝ่ายจะตอบว่าไม่ให้ทำยังไงผมก็จะบังคับทำจนได้เเหละหน่า
"งื้ออออ อย่าแกล้งแบมสิ" อะไรคือการแทนตัวเองว่าแบม. .น่าขย้ำ
"ก็ตอบก่อนสิว่าทำรอยได้ไหม หื้มมม มาร์คทำรอยบนตัวแบมได้ไหมครับ"
ก้มลงไปใช้ลิ้นเลียไปมาตามใบหูเล็กนั้น เเล้วสาวรูดแก่นกายอีกครั้งแต่เมื่ออีกคนจะปลดปล่อยออกมาก็รีบใช้นิ้วปิดเอาไว้ให้อีกคนทรมาน
"งื้อ ด ได้ ฮื้อออ อ่าาาาาาาาาาา"
เมื่ออีกคนอนุญาตผมก็ไม่รอช้าก้มลงไปดูตามซอกคอเเละแผ่นออกเนียนนั้นเเล้วสาวแก่นกายอย่างเร็วให้อีกคนได้ปลดปล่อยออกมา เมื่อได้ปลดปล่อยอีกคนก็หอบหายใจจนตัวโยน มาร์คใช้นิ้วที่เปื้อนน้ำรักอีกคนมาป้ายช่องทางหลังเเล้วกดนิ้วลงไปแผ่วเบา
"อ่าาา.. ."
ก้มลงไปประกบริมฝีปากอีกครั้งเเล้วเพิ่มจำนวนนิ้วจากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสามเเล้วกดลงไปตามจุดกระเส่าของอีกคน ให้ครางเล่น
"อื้มมมมมมมม"
มาร์คถอดกางเกงออกเเล้วก้มลงไปจูบตามซฮกคออีกครั้งแล้วค่อยๆวนส่วนหัวของแก่นกายของตนที่ถูกฉโลมด้วยน้ำกามอีกคนตามช่องทางหลังเบาๆแล้วก้มลงไปจูบเพื่อเบี่ยงเบียนความสนใจจากอีกคน เมื่อเห็นอีกฝ่ายเริ่มเคลิ้มไปกับรสจูบก็กดส่วนหัวลงไปทันที
"อึก!"
ร่างบางที่รับรู้ถึงสิ่งที่กำลังเข้ามาทำท่าจะผลักร่างสูงออกแต่มาร์คไม่ยอมก้มจูบลงไปอีกครั้ง ถึงจนจะอยากปลดปล่อยออกมาสักแค่ไหนก็ตาม
"อ่า" มันแน่นมากๆ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของแบมแบมสะหน่อยแต่ก็ยังตอดรัดเเละแน่นเหมือนเดิมเลย
พอแบมแบมเผลอเลยกระแทกเข้าไปจนสุด
"อ๊าาาาาาาาาาาาา/ซี๊ดดดดดดดดดส์"
รอให้อีกคนปรับตัวได้ก็ไม่รอช้าที่จะกระแทกลงไปแรงๆเน้นๆให้สมกับที่รอคอยมานาน
"มาร์คคิดถึงแบมนะครับ" หอมแก้มนุ่มๆนั้นดังฟอดเเล้วกระแทกแก่นกายเข้าออกเน้นๆจนอีกคนร้องครางออกมาไม่เป็นศัพท์
"อ อ๊ะ อ๊าาาา อ่ะ อ๊ะ ม มาร์ค"
"ไหนแบมบอกมาร์คสิ ว่าแบมเป็นของใคร"
มาร์คหยุดกระแทกเเล้วก้มลงมาถามร่างบางเเล้วยังคลอเคลียไม่ห่างจากใบหน้าหวานนั้น
"ฮื้อออ มาร์ค ขยับสิ" แบมแบมยู่หน้าขัดใจ เมื่ออีกฝ่ายอยู่ๆก็ไม่ยอมขยับ
"ไม่ แบมบอกก่อนว่าแบมเป็นของใคร"
"บ แบมไม่เป็นของใคร ข- อ๊าาาาาาาาาาาา"
ไม่ทันที่จะพูดจบอีกคนก็สวนสะโพกกลับเข้ามาแรงๆแต่โดนจุดกระเส่าอย่างจังเเล้วค้างเอาไว้ไม่ยอมขยับอีก
"หื้ม มาร์คให้โอกาสอีกครั้ง. .แบมเป็นของใครครับ?"
"งื้อ มาร์ค. .อย่าแกล้ง"
"ตอบก่อน เร็ว"
"ไม่รู้" อีกคนส่ายหน้าไปมาจนผมหน้าม้าสบัดตาม
"แบมแบมเป็นของมาร์ค"
"..."
"เป็นของมาร์คต้วนคนเดียว"
"แล้วมาร์คเป็นของแบมไหม" เป็นคำถามที่น่ารักในสายตามาร์ค อดไม่ได้ที่จะก้มลงไปฟัดแก้มนิ่มๆอีกที
"ถ้าแบมเป็ของมาร์คคนเดียว มาร์คก็จะเป็นของแบมคนเดียว"
"อื้อ แบมเป็นของมาร์คคนเดียว"
"มาร์คก็เป็นของแบมคนเดียวครับ"
"อ่ะ อ๊ะะะ อ๊าาาาาาาาาา"
มาร์คสวนสะโพกเข้าออกจนเกิดเสียงดังรอดออกมา
"อ๊าาาาาาาาาาาา"
"ซี๊ดดดดดดดดดด แน่นชิบ"
มาร์คกระแทกเข้าออกแรงๆก่อนจะปลดปล่อยออกมา
"มาร์ครักแบมนะครับ"
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1638091&chapter=2
Guest
