ชีวิตของฉัน

ฉันชื่อกิ๊ฟ ฉันเรียนอยู่ ม.ปลาย  ผู้หญิงอย่างฉัน ไม่ค่อยมีคนสนใจมากนัก เพราะ...ฉันไม่มีจุดเด้นเลยแม้แต่อย่างเดียว   สำหรับคนอื่นแร้ว เคาคิดว่าฉันเป็นตัวถ่วงซ่ะด้วยซ้ำ แต่ฉันก็มีเพื่อนน่ะ ชื่อ ปัน กะ เจน  และแฟนชื่อ โอ.. เราคบกันได้ 10 เดือน และเรา ไม่ได้เจอกันแม้เเต่ครั้งเดียว

โอ:กิ๊ฟ

กิ๊ฟ:หึ

โอ:มีไรจะบอกว่ะ กุได้ไปทำงานแถวๆที่มึงอยู่อ่ะ

อีกิ๊ฟกะดีใจสิค่ะ  คบกันมาตั้งนานไม่เคยเจอกันซักครั้ง

....................

ระหว่างที่นั่งเรียนอยู่กับอิปัน

โอ:กุมาถึงแล้วน่ะ

กิ๊ฟ:อืออ  เรียนอยู่อ่ะ

โอ:เออออ

โอ:เพื่อนมึงโสดป่ะ ปันอ่ะ

กิ๊ฟ: โสดอ่ะ มีไรรึ

โอ:เพื่อนกุจะจีบ

กิ๊ฟ : เดียวกุถามมันก่อน

..

กิ๊ฟ:ปันๆ  เพื่อนแฟนกุจะจีบมึงอ่ะ

ปัน:เออในกุดูรูปดิ

กิ๊ฟเอารูปไห้ดู

ปัน : มันชื่อไรอะ

กิ๊ฟ:ตั้มอ่ะ..

ปัน:เออๆ เอาเฟชรมันมาเดียวกุคุยเอง

กิ๊ฟกะเอาให้สิค่ะ แร้วเรากะไปกินข้าวกันน

.....

หลายวันต่อมา

ปัน: อิกิ๊ฟๆ ตั้มมันไห้กุไปหาว่ะ มึงไปด้วยกันม้ะ

อิปันเสนอมายังงี้แร้วอิกิ๊ฟสนองสิรอไรร่ะค่ะ

กิ๊ฟ:ไปสิ

เรากะเตรียมตัวไปอย่างดี

แล้ว.....

กิ๊ฟ:เห้ยมึง โอมันไม่ออนเฟชรว่ะ

ปัน:ตั้มกะเหมือนกันมึง

กิ๊ฟ:เรามาไกลแร้วน่ะเว้ย มันอยู่ไหนกะไม่รู้ โทรกะไม่รับ

ปัน:ตังเราหมดกันเเล้วน่ะมึง

กิ๊ฟ:เดียวรองโทรเบอรที่โอมันตั้งเป็นรหัสเฟชรดู

ปัน:(โทร) ขอโทษค่ะๆ

กิ๊ฟ:ไงมึง เบอร์ตำตวรจว่ะมึง

ปัน:แร้วกูจะกับกันยังใงเนี้ย

กิ๊ฟ:เดียวกุรองโทรหาคนที่ทำงานมันดู

ปัน:เออ ให้ไว แบตกุจะหมด

ตอนนั้นเป็นเวลาที่ซวยมากก ตังหมด ติดต่อไครไม่ได้สักคน แบตหมดอีก

กิ๊ฟ:ไม่มีใครรับเรยว่ะมึง

ปัน:แร้วเราจะกับบ้านยังงัยว่ะเนี้ย

จู่ๆ กะมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น  พอได้ยินเท่านั้นร่ะ ยิ่งกว่าเสียงสวรรค์ส่ะอีก

กิ๊ฟ:ฮัลโหลค่ะ

พี่ดำ : ครับ โทรมามีอะไรรึป่าวครับ

กิ๊ฟ : พี่ดำมั้ยค่ะ โอ อยู่มั้ยค่ะ

พี่ดำ :  อยู่ครับ โอทำงานอยู่

ก๊ฟ : หนูมาหาโอค่ะ  แต่ติดต่อมันไม่ได้เรย ขอสายโอทีค่ะ

โอ : เออ มีไร

กิ๊ฟ: กุมาหามึงเนี้ย มึงอยู่ใน กุติดต่อใครไม่ได้เรยเนี้ย

โอ : วันนี้กุไม่พกโทรศัพท์

กิ๊ฟ: เออ มึงอยู่ตรงใหน กุจะขึ้นวินไป

🌼💐💐💐💐💐💐💐💐

วู้ยยยยยยยย  จะเตอกันแล้วสิน่ะ  ตื่นเต้นน  มารอลุ้นกันน่ะ

#ไม่เคยเขียนนิยายมาด่อนนร้าคร้าา  ผิดพลาดตรงใหนติชม บอกด้วยนร้า