ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
"......"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
"อืม...."
ก๊อก...ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
"โอ้ยยยย ไม่ไหวละเว้ย"ฉันลุกขึ้นมาอย่างอารมณ์เสีย แล้วเดินไปเปิดประตูหน้าห้องที่มาของเสียงก่อนหน้านั้น
แต่...ว่างเปล่า เด็กมือบอนที่ไหนมาเล่นเช้าๆแบบนี้น้ะะะะ
สวัสดี ก่อนอื่นแนะนำตัวก่อนละกันนะ ฉันชื่อ 'วรางคณา สุริยะประภากูล' เดี๋ยว...แล้วฉันจะบอกชื่อจริงทำไม?
เอาง่ายๆ ฉันชื่อว่า 'กราวน์' เรียนอยู่ปี1 สาขาการจัดการโลจิสติกส์ ที่มหาลัยย่านศาลายา
แถวที่ผู้ชายหล่อจากมหิดลเยอะๆอ่ะ หุหุหุ อิจฉาฉันล่ะเส่ะ! แต่...อย่าเพิ่งอิจฉาไป
เพราะไม่ว่าฉันจะอยู่ใกล้กับหนุ่มมหิดลมากแค่ไหน แต่จนป่านนี้พวกเค้าก็ยังไม่ชายตามองฉันเลย (น่าเศร้าเนอะ)
และไอ้ที่เสียงเคาะประตูทุกเช้าอ่ะ!คุณจะชินกับมันเอง เพราะมันมาทุกวัน เวลาเดิมด้วยนะ
ไม่ว่าจะเดินออกไปเปิดกี่รอบๆก็ไม่เคยเจอเจ้าตัวการมือบอนนี้สักที ไปขอแม่บ้านดูกล้องวงจรปิดกี่รอบๆ ก็ได้คำตอบที่ว่า...
'ดูไม่ได้หรอกจ้ะ กล้องวงจรปิดตรงหน้าห้องหนูมันเสีย'
'ยังไม่ซ่อมอีกหรอคะป้า มีเด็กมือบอนที่ไหนไม่รู้มาเคาะประตูหน้าห้องหนู 7โมงเช้าทุกวันเลยนะคะ'
'เป็นไปไม่ได้หรอกหนู หอนี้ไม่มีเด็กนะจ๊ะ มีแต่นักศึกษาทั้งนั้นเลย หล่อๆทั้งน้านนนน'
'จริงค่ะป้า หล่อๆทั้งนั้นนนน' ฉันคิดแล้วก็ฟินอ่าาา
'แฮร่!' ฉันกับป้าแม่บ้านอุทานออกมาพร้อมกัน เหมือนต่างฝ่ายต่างบอกกันเองว่านี่นอกเรื่องละนะ
'เอางี้ เดี๋ยวป้าจะไปเตือนคุณนายให้อีกที แต่สำเร็จมั้ยป้าก็ไม่รู้นะ เค็มซะขนาดนั้น' ป้าแม่บ้านพูดพลางยกมือขึ้นมา
ป้องปากเพื่อให้เสียงเบาที่สุด เพราะนอกจากคุณนายเจ้าของหอจะงกขนาดเกลือเรียกพี่แล้ว ยังหูดีอีกด้วย
'เคค่ะป้า ขอบคุณนะคะ' ป้าแม่บ้านยิ้มให้แล้วก็เดินจากไป แต่ก็จริงอย่างที่ป้าว่าแหละ ที่นี่หอพักนักศึกษาแล้วจะมีเด็กได้ไง
หรือนักศึกษาบางคนจะมีลูกแล้วเอาลูกมาอยู่ด้วย! อ่ะเพ้ออีกละ จะบ้ารึไง นี่ตึกของนักศึกษาแพทย์เท่านั้นนะ เรียนก็หนัก
สอบควิซก็เหนื่อย แล้วจะเอาเวลาที่ไหนไปมีลูกล่ะ อ๊ะ!คุณเข้าใจไม่ผิดหรอก ที่ฉันพักอยู่น่ะคือหอพักนักศึกษาแพทย์
แล้วฉันน่ะเรียนโลจิสติกส์ แต่ที่ฉันมาอยู่ที่นี่ ก็เพราะพี่'เทป' พี่ชายของฉันเรียนหมอไงล้ะ คนอะไรทั้งหล่อ ล่ำ เรียนเก่ง
ซึ่งผิดกับฉัน... เห้อ! แม่จ๋าาา ตอนคลอดหนูมาลืมให้หน้าอกหนูไม่พอ ยังลืมให้สมองด้วยหรอคะ กราวน์กลุ้ม!
โป๊ก!
อยู่ๆก็รู้สึกเจ็บหัวขึ้นมา นี่ฉันทำอะไร ฉันกลุ้มจนเอาหัวไปโขกกำแพงหรอ? ก็ไม่นิ...แล้วทำไม...
'ยัยกาว ออกมาทำไรห้ะ? เมื่อคืนดมกาวเยอะรึไงถึงได้ออกมายืนมึนตรงนี้' นั่นไง ฉันว่าละว่าฉันไม่ได้เอาหัวไปโขก
กับอะไรแน่นอน แต่เป็นไอ้พี่เทปต่างหากที่มายืนข้างหลังตอนไหนก็ไม่รู้ แล้วก็มีการทักทายน้องสาวของตัวเองที่ดี๊ดี
'จะบ้ารึไงพี่เทป ละนี่น้องบอกว่าให้เรียกว่ากราวน์ ไม่ใช่กาว จำบ้างไหมที่บอกเนี่ย'
'เอ้า ทำไมพี่ต้องเรียกอ่ะ ก็แกชื่อกาวอ่ะถูกล่ะ ไม่ต้องกระดกลิ้นพูด ร ด้วย และอีกอย่าง แม่ตั้งชื่อแกว่ากาว เพราะพี่ชื่อเทป
แกเป็นน้องก็ชื่อกาว เทปกาว ถูกละมั้ย'
'โอ้ยงง จะพูดทำไมยาวๆห้ะ เช้าๆแบบนี้สมองหนูไม่รับหรอก เข้ามาละปิดประตูด้วย' ฉันเดินเข้ามาในห้องแล้วหยิบผ้าเช็ดตัว
เดินเข้าไปในห้องน้ำ แต่ก็ยังไม่วายได้ยินเสียงพี่ชายตัวเองตะโกนไล่หลังมาตลอด เหอะ! พี่น้องต้องรักกัน ดูมันเส่ะ!
รักฉันเหมือนพี่น้องคู่อื่นที่ไหนนน แม่คะ!ทำไมไม่เอาขี้เถ้ายัดปากอีพี่ชายปากร้ายนี่ไปตั้งแต่เด็กๆเลยคะแม่ กราวน์กลุ้ม!!
Guest
