>>>ของตายที่ไร้ค่า<<<
ฉันอยู่ตรงนี้อยู่ข้างๆคุณ ไม่มีเลยสักวันที่คุณจะหันมามองที่ฉัน ฉันต้องพยายามแค่ไหน ต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองยังไงต้องยอมคุณถึงเมื่อไหร่ ถึงจะได้ใจของคุณมาครอบครอง ฉันเจ็บ เจ็บเหลือเกิน เจ็บที่คุณเลือกเธอและเลือกที่จะทิ้งลูกไป มันคงถึงจุดสิ้นสุดของเราแล้วสินะ ฉันยอมแล้วจริงๆ ฉันแพ้ให้กับผู้หญิงคนนั้นแล้ว
“ ฉันรู้ว่าฉันไม่อาจจะรั้งคุณไว้ได้อีก”
Charles Dorothy
ไอริน บดินทร์ไพศาล
ฟ้าลดา
“หึ!ร่านๆอย่างเธอมันต้องเจออย่างนี้แหละ”ชายหนุ่มเร่งจังหวะมือให้เร็วขึ้นจนหญิงสาวเกร็งกระตุกตอดรัดมือชายหนุ่มอย่างรุนแรง
“อ๊าย...//แม่งตอดดีจังว้ะ ดุ้นกูคงจะมันส์น่าดูหึๆ”ชายหนุ่มเผลอร่ายคำหยาบออกมา ไม่แปลกหรอกเพราะเขาไม่ใช่สุภาพรุษแสนดี เขามันดิบ เถื่อน และแสนเลว
ชายหนุ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเองอย่างรวดเร็วจนเหลือแค่กายเปลือยเปล่า เขาชักท่อนเอ็นขึ้นลง2-3ครั้งก่อนนำมันใส่เครื่องป้องกันแล้วกดลงช่องทางอันคับแน่นของหญิงสาวเข้าได้แค่ส่วนหัวเท่านั้นเพราะทางคับแน่นเหลือเกิน
“โว๊ะ...แม่งไม่ส่งไม่ใส่มันแล้ว สดเลยแล้วกัน”ชายหนุ่มถอดเครื่องป้องกันที่มันขัดขวางทางรักของเขาออกจากนั้นเสียบกดครั้งเดียวจนมิดด้าม อย่างรุนแรงและรวดเร็ว จนหญิงสาว
“อ๊ะ....กรี๊ดดดด "
“พี่ชาร์ล จะไปไหนคะ”หญิงสาวรั้งแขนชายหนุ่มให้หันมาคุยกับเธอ
“จะอะไรกันหนักหนาวะ อยากแต่งกูแม่งก็แต่งให้ละ จะเอาอะไรอีก”ชายหนุ่มหงุดหงิด สะบัดแขนออกจากการกอบกุมของหญิงสาวอย่างแรง จนร่างบางล้มกองลงไปกับพื้นหญิงสาวเงยหน้ามองชายหนุ่มด้วยแววตาน้อยใจปนเสียใจ
ปล.บุคคลในภาพไม่ได้เกี่ยวข้องกับนิยายเรื่องนี้ ใช้ประกอบจินตนาการผู้เขียนเท่านั้น
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรก
ฝากติดตามผลงานและเป็นกำลังใจให้หยิงหยางด้วยนะคะ
>>>ห้ามลอกเลียนแบบหรือดัดแปลงโดยเด็ดขาด<<<
Guest
