คุณเชื่อเรื่องโชคชะตาไหม?
"...ผู้ที่ได้รับทุนไปเรียนเเลกเปลี่ยนที่ประเทศญี่ปุ่น..."
ผมยูกิ เป็นคนที่เชื่อมั่นในโชคชะตา
"...คนที่สามฮายาโตะ.."
เเละเชื่อว่าสักวันฟ้าจะทำให้ผมได้พบเจอกับเขาอีก
"...คนสุดท้าย ยูกิ"
เเละนี่คือจุดเริ่มต้นของโชคชะตา
4 ปีที่เเล้ว
กรุงเทพ
"สายเเล้วๆ"
ผมยูกิ อายุ 14 ปี ลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น ตอนนี้กำลังวิ่งลงบันไดที่สถานีรถไฟฟ้า BTS ครับ เพราะผมกำลังจะไปเข้าเรียนสาย
"ดันเผลอหลับต่อซะได้"
ปั่ก!
ตุบ!
"โอ้ย ข...ขอโทษครั..."
ผมวิ่งชนเข้ากับใครบางคนเเล้วตัวเองกลับล้มลงก้นกระเเทกพื้นจนรู้สึกระบมไปหมด
"ไม่เป็นไร"
เขาตอบกลับมาเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงญี่ปุ่น
คนญี่ปุ่นงั้นเหรอ?
เขาลุกขึ้นเเล้วช่วยพยุงผมขึ้นยืน น่าอายจริงๆ เป็นคนชนเขาเเล้วล้มลงเองเเท้ๆเลย
ผมโค้งขอบคุณเป็นภาษาญี่ปุ่นไป เขาดูเเปลกใจที่ผมพูดญี่ปุ่นได้ เเต่ก็ไม่มีเวลาทำความรู้จักกันนานนัก
เขายิ้มเล็กๆเเล้วโค้งให้ก่อนจากไป ทิ้งให้ผมยืนนึกถึงใบหน้าเเสนจะน่าหลงไหลของเขา
เเล้วสายตาของผมก็ไปสะดุดกับบัตรอะไรบางอย่างที่พื้น
ผมก้มลงไปหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็น 'นามบัตร' ของชายหนุ่มคนญี่ปุ่นคนนั้น
'นัตสึเมะ อากิ'

โอฮาโยะ~ ทุกๆคน ❤︎
ยินดีต้อนรับสู่โลกเเห่งความวาย หึหึ //ทำหน้าตาโรคจิต
นี่เป็นเรื่องเเรกเลยที่เริ่มเขียน ฝากเนื้อฝากตัวนี้ไว้ไปอยู่ในหัวใจทุกคนด้วยนะคะ!
เรื่องราวจะออกเเนวดราม่านิดๆ มั้ง? ฮ่าาา
ยังไงก็เอาใจช่วยยูกิคุงให้หาตัวรักเเรกพบอย่าง 'นัตสึเมะ อากิ' ของเขาให้เจอด้วยนะคะ
//โค้ง 45 องศา
Guest
