**
“ลูกพี่ขา” รมิดาเรียกเสียงเศร้า อกัลป์ตอบสนองโดยการแต้มจุมพิตลงบนปลายจมูกเล็กรั้นแสนน่ารักเป็นนัยให้พูดต่อ
“ลูกพี่มีความสุขรึเปล่าคะ ทุกครั้งที่เรา.....”
“ได้กัน?”
สาวน้อยกรามค้าง พูดไม่ออกไปชั่วขณะกับวาจาไม่ถนอมความอายของเธอนั้น นับวันเขาก็ยิ่งใช้คำพูดที่ทำให้เธอทำสีหน้าไม่ถูกเข้าไปทุกที
“ถามแบบนี้ต้องการอะไร”
“มิดาแค่อยากรู้” ยามอยู่บนเตียงเธอจะแทนตัวเองเช่นนี้เสมอ ราวกับว่าเป็นที่รู้กันสองคนว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่ประตูห้องปิดลง เธอจะเป็นมิดา นางบำเรอตัวน้อยๆ ที่คอยให้ความสุขกับเขาในทุกๆ วิธี ทุกรูปแบบเท่าที่จะทำได้
จากที่ไม่เคยมองจุดจบของความสัมพันธ์อันคลุมเครือ แสนสุขทว่าหน่วงหนักในความรู้สึกลึกๆ วันนี้รมิดาเริ่มมองเห็นจุดจบได้ชัดขึ้น หน้าที่ของเธอกำลังจะจบลง รมิดาก็แค่อยากรู้ว่าจริงๆ แล้วร่างกายที่มอบให้ทุกค่ำคืนนั้นสร้าความสุขให้เขาได้คุ้มค่าหรือไม่ก็เท่านั้นเอง
Guest
